Η ανάγκη να κρύβουν τα μυστικά του επαγγέλματος και η ευνόητη επιθυμία τους να συνεννοούνται χωρίς να τους αντιλαμβάνονται οι εκάστοτε «ξένοι», ώθησε τους κτίστες να δημιουργήσουν μια συνθηματική «γλώσσα» της συντεχνίας, άγνωστη στους πολλούς.
Παραθέτουμε σε συνέχεια του προηγούμενου φύλλου κάποιες λέξεις και εκφράσεις του μυστικού τους λεξιλογίου.
Κατούρω = η βρύση
Ξιπουλτάρ = σκύλος
Ζιούπινα= πίτα
Ταρταρούχα = χελώνα
Δρουτσίλω = φακή
Γρίβας = χιόνι
Μαναφίνες = καρφιά
Ζαφείρης = ποντικός
Τσίκαρης = ήλιος
Μεκούς = χαζός
Ιζάμ = φαντάρος
Τσουρκάλισμα = φυλή
Βουρλί = δραχμή
Κουκαρότσου = καλαμπόκι
Ρούτσουμε = να φάμε
Γκαλίνα = κότα
Ζαβόρτσα = πόρτα
Ζαμπαφλόρου = μπακαλιάρος
Κοκορόζιο = μπομπότα
Τσλίζου = ομιλώ
Φλουέρα = ανόητος
Μανούρα = πέτρα
Ζαπεύω = κοιμάμαι
Καναβός = γύφτος
και πάρα πολλά άλλα.

Φωτιά και εσείς
Κρούσματα λωποδυσίας/ ακούονται πλεόν αραιά διότι οι/ πολίται όλοι αρματώθηκαν και οι/ λωποδύται τα χρειάσθηκαν/ άλλ’ οι πολίται δεν πρέπει να ξεθαρρεύονται/ μ’ αυτήν την λωποδυτική ανακωχή./ Ας έχουν όλοι το νου τους./ Δεν υπάρχει καλλιτέρα αστυνομία από/ την άγρυπνον του πολίτη προσοχή/ και καλλίτεροι κλητήρες από της/ εξ φωταίας του ρεβόλβερ./ Όποιος ύποπτος σας ζητήση τη/ Νύκτα και σε παράμερο μέρος/ Φωτιά φωτιά και εσείς.
Γιάννης Πασιάς