Ας ετυμολογήσουμε διάφορα αρχαία ονόματα (σήμερα ανδρών).
Αγαθοκλής: (αγαθός + κλέος): ο έχων καλή φήμη.
Αγησίλαος: (άγω + λαός): ο ικανός ηγέτης.
Αθηναγόρας: (Αθήναι + αγορά): ο σοφός αγορητής.
Αθηνόδωρος: (Αθηνά + δώρο): δώρο της Αθηνάς, ο σοφός.
Αλέξανδρος: (αλέξω: απομακρύνω + ανήρ): ο απωθών τους άνδρες, ο ανδρείος.
Αλκιβιάδης: (αλκή + βία): ο τολμηρότατος.
Ανδροκλής: (ανήρ + κλέος): ο ένδοξος.
Αριστογένης: (άριστος + γένος): ο ευγενής.
Αριστόβουλος: (άριστος + Βουλή) : ο άριστος σύμβουλος.
Αριστομένης: (άριστος + μένος): ο ανδρειότατος.
Δημοσθένης: ( δήμος + σθένος): η δύναμη του λαού.
Διογένης: (Ζευς + γένος): ο Θεογέννητος.
Διομήδης: (Διός + μέδων): άρχων με θεία δύναμη.
Ετεοκλής: (ετεός αληθής + κλέος): ο έχων αληθινή δόξα.
Ευαγόρας: (ευ + αγορεύω): ο καλός ομιλητής.
Ευρυβιάδης: (ευρύς + βία): ο πολύ αυταρχικός.
Ευρυσθένης: (ευρύς + σθένος): ο καρτερικότατος.
Θεμιστοκλής: (θέμις + κλέος): ο ένδοξος υπερασπιστής του δικαίου.
Θουκυδίδης: (Θεού + κύδος = δόξα): ο δοξάζων τον θεό.
Θρασύβουλος: (θρασύς + βουλεύομαι): ο τολμηρά σκεπτόμενος.
Ιάσων: (ίασις = θεραπεία): ο θεραπευτής.
Ίων: (ίον: άνθος): ο μενεξεδένιος.
Κίμων: (χίμων = χειμών) : ο θυελλώδης.
Κλέαρχος: (κλέος + άρχω): ο ένδοξος άρχων.
Κλεόβουλος: (κλέος + Βουλή): ο επινοητικότατος.
Κλεομένης: (κλέος + μένος): ο ένδοξος για την γενναιότητά του.
Κρίτων: (κρίνω): ο ευφυής.
Λέανδρος: (λαός + ανήρ): ο ανδρείος του λαού.
Μενέλαος: (μένος + λαός): η ορμή του λαού.
Μιλτιάδης: (μίλτος: ερυθρά βαφή): ο αιματώδης, ο ανδρείος.
Νεοκλής: (νέος + κλέος): η νέα δόξα.
Ξενοφών: ο ανδρείος ηγέτης των ξένων.
Οδυσσεύς: (οδύσσομαι: διώκομαι): ο διωκόμενος υπό των θεών.
Ορέστης: (όρος + ίσταμαι): ο ορεσίβιος.
Πάτροκλος: (πατρίς + κλέος): η δόξα της πατρίδας.
Περικλής: (περί + κλέος): ο ένδοξος.
Πολυδεύκης: (πολύ + δεύκος= γλεύκος): ο πολύ γλυκός.
Πύρρος: (εκ του πυρρός): ο ξανθοκόκκινος.
Σόλων: (πιθανώς από το ρήμα σελλώ: σείω): ο διασείσας το παλαιό, ριζοσπάστης.
Σοφοκλής: (σοφό + κλέος): ο έχων δόξα σοφού.
Σωκράτης: (σώζω + κράτος): ο σωτήρας του κράτους.
Τηλέμαχος: (τηλέ: μακριά + μάχομαι): ο αγωνιζόμενος μακράν της πατρίδος.
Τιμολέων: (τιμή + λέων): ο ισχυρός ως λέων.
Φαίδων: (φως): ο λαμπρός καθ’ όλα.
Φίλιππος: (φιλώ + ίππος): ο αγαπών τους ίππους.
Φοίβος: (φάος: φως): ο ακτινοβόλος
Φρίξος: (φρίττω): ο τρομακτικός.