Γράφει η Βάνα Συγγούνα*

Συνωστισμός, γλυκιά κούραση, τριήμερο. Γέλια, φωνές, πειράγματα νέων, ανέμελων ανθρώπων! Όλα γύρω ξέγνοιαστα, φωτεινά, ανέφελα, με την προσμονή της άφιξης στον προορισμό! Ταξίδι…
Μπαμ! Φλόγες, ουρλιαχτά, πόνος, θάνατος! Εφιαλτικό σενάριο Χολιγουντιανής ταινίας. Νεκροί – τραυματίες – επιζώντες…
Ναι! Επιζώντες νέοι! Νέοι που ανδρώθηκαν απότομα στο πιο φριχτό σενάριο. Νέοι της μέσης ελληνικής οικογένειας που αγωνίζεται να μεγαλώσει, να σπουδάσει, να καμαρώσει τα παιδιά της. Να τους δώσει αξίες: σεβασμό, ανθρωπιά, φιλότιμο…
Και αυτές οι αξίες τούς έκαναν ήρωες της περίστασης. Νέα παιδιά με αυτοθυσία ρίχθηκαν στις φλόγες! Με αγώνα – αγωνία – τρόμο δε δίστασαν να σώζουν ζωές! Το δικό τους κέρδος δεν ήταν υλικό, ήταν οι ζωές των άλλων! Των συμφοιτητών, των φίλων, των αγνώστων. Γι’ αυτά τα παιδιά είμαστε περήφανοι. Για όσα δίδαξαν εκείνες τις στιγμές στους μικρόνοες που μας κυβερνούν. Για μια γενιά που αθόρυβα μας προσπερνάει σε αξίες και μας εκπλήσσει. Ζητείται ελπίδα!
Ζητείται ελπίδα και στους δρόμους. Τα παιδιά διαδήλωσαν, ξύπνησαν απότομα από το λήθαργο της τεχνολογίας με τον πιο σκληρό τρόπο. Υπάρχει ελπίδα!
Τα παιδιά στα σχολεία, στις αυλές, στα αμφιθέατρα στάθηκαν όρθια με παράστημα γίγαντα απέναντι σε ένα μικρό σύστημα που αδίστακτα κερδο- φορεί και καπηλεύεται το θάνατο με προσωπεία λύπης. Τα ΓΙΑΤΙ των νεκρών δεν διαπερνούν την κομματική τους ταυτότητα, τον πολιτικό τους αμοραλισμό! ΝΤΡΟΠΗ σε ένα σύστημα που εξαϋλώνει τα παιδιά μας!
Όμως υπάρχει ελπίδα! Όσο οι νέοι στέκονταν όρθιοι πάνω από τις στάχτες που γέννησαν οι σκοπιμότητες! Όσο γίνονταν αιμοδότες σε πλατείες και νοσοκομεία περιμένοντας ώρες στωικά για να σώσουν το συνάνθρωπο! Υπάρχει ελπίδα!
Προς τιμήν των νέων που βοήθησαν.
Στη μνήμη των αθώων.
* Η Βάνα Συγγούνα είναι φιλόλογος

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ