Καλός μας συνεργάτης, μας μετέφερε τον παρακάτω διάλογο που είχε με την αδελφή του, η οποία διαμένει μόνιμα στον γειτονικό νομό των Τρικάλων.
«Καλημέρα αδελφή και καλή εβδομάδα. Πού σε βρίσκω;»
Καλημέρα αδελφέ μου και ανταποδίδω. Αυτή τη στιγμή είμαι στη λαϊκή αγορά της πόλης και ψωνίζω φρούτα και λαχανικά.
«Πολύ ωραία. Περιποιημένος ο χώρος της λαϊκής; Ψωνίζει ο κόσμος και πως είναι οι τιμές; Ενδεικτικά θα ήθελα να μου μεταφέρεις μερικές.»
Κάθε Δευτέρα έχουμε λαϊκή αγορά εδώ και μπορείς να βρεις και «του πουλιού το γάλα». Γίνεται μέσα στον ιστό της πόλης χωρίς να εμποδίζει την κυκλοφορία οχημάτων και πεζών. Έχουμε καλό δήμαρχο όπως ξέρεις και κάνει καλή δουλειά. Τώρα είμαι μπροστά σε πάγκο με εσπεριδοειδή. Πορτοκάλια Άργους 1,50 ευρώ, πορτοκάλια Λακωνίας 1,50 ευρώ, μανταρίνια 1,40 ευρώ και λεμόνια 1,50 ευρώ.
«Άρτας “πράματα” δεν βλέπεις πουθενά;»
Δυστυχώς, όχι.
Εμείς πώς να τα σχολιάσουμε όλα αυτά; Τι να φταίει άραγε και τα δικά μας προϊόντα βρίσκονται στα αζήτητα; Τα υπέροχα μανταρίνια μας έμειναν απούλητα και σαπίζουν πάνω στα δένδρα. Οι τρέχουσες τιμές παραγωγού της ποικιλίας Νάβελ και Ουάσιγκτον Μέρλιν πορτοκαλιού κυμαίνονται γύρω στα 12 λεπτά το ανώτερο. Όσο για λεμόνια δεν ενδιαφέρεται κανείς και τα γκρέϊπ φρουτ χαρίζονται.
Χίλιες φορές έχουμε καταθέσει τον προβληματισμό μας μέσα από το φύλλο της εφημερίδας μας. Επιτέλους, τι φταίει άραγε; Το δίκτυο διανομής, η ανυπαρξία συνεταιρισμών και ομάδων παραγωγών, το μάρκετιγκ, οι πολιτικές ή όλα αυτά μαζί; Δεν χωνεύεται η Λακωνία από την άλλη άκρη να έχει πρόσβαση στα Τρίκαλα με τόσο υψηλές τιμές και η Άρτα δίπλα να απουσιάζει!
Καλές και ευπρόσδεκτες οι αποζημιώσεις και οι επιδοτήσεις, αλλά φαίνεται πως η αγορά, τελικά, είναι αυτή που καθορίζει την τύχη και την απόδοση κάθε καλλιέργειας. Συμπατριώτες μας παραγωγοί γρηγορείτε!