Κατά την διάρκεια της πολιορκίας του Σουλίου από τον Αλή πασά Τεπελενλή, ο Σουλιώτης Κωστάκης Τζίπης είχε ένα Μουσουλμάνο φίλο, τον Μουσά.
Όταν ο Κωστάκης Τζίπης βρέθηκε πολιορκημένος στο Κούγκι, ο Μουσά με πράκτορα έστειλε μήνυμα σε αυτόν πως για χάρη της παλιάς φιλίας να μην πεθάνει από πείνα και να μεταβεί στους Κουμζιάδες για να πάρει όσο σιτάρι θέλει. Και για ασφάλεια να πάρει και άλλους συντρόφους μαζί.
Ο Μουσά, όμως, είχε ειδοποιήσει τον Αλή για την παγίδα που στήνει, και στο σπίτι του στους Κουμζάδες κρύφτηκαν οι άνδρες του Αλή. Ο Κωστάκης πίστεψε στη μπέσα της φιλίας και τράβηξε με αρκετούς Σουλιώτες στους Κουμζιάδες. Μαζί του ήταν και ο αδερφός του Γιάννης, η αδερφή του Πανάγιω και ο γιος τους. Όπως συμφώνησαν, όταν έφθασαν τη νύχτα στο χωριό, ο Μουσά τους καλωσόρισε και τους είπε να περιμένουν να πάει να ανάψει τα φώτα. Το κόλπο ήταν να απομακρυνθεί ο Μουσά.
Ένας πυροβολισμός από διπλανό σπίτι έκανε τους Σουλιώτες να καταλάβουν την προδοσία και την κοπάνησαν στο βουνό. Οι Τουρκαλβανοί άρχισαν να ρίχνουν χωρίς αποτέλεσμα. Τραυματίστηκε ο Κωστάκης και ο γιος του, όμως τον γιο τον βοήθησε η Πανάγιω να διαφύγει. Ένας Τουρκαλβανός που κυνηγούσε την Πανάγιω προσπαθώντας να την αρπάξει σκοτώθηκε αφού τον πυροβόλησε ο αδελφός της Γιάννης.
Μόνο ο Κωστάκης Τζίπης είχε μείνει πίσω καθότι ο τραυματισμός του δεν του επέτρεπε να φύγει. Τραυματισμένος και γηρεύοντας τον θάνατο φώναξε στον Μουσά: «Μουσά σου έφερα το μέλι» το οποίο θα έδινες ως ανταλλαγή για το σιτάρι. Οι Τουρκαλβανοί που δεν κατάφεραν τίποτα, μανιασμένοι άρπαξαν τον Κωστάκη Τζίπη, τον σούβλισαν και άναψαν φωτιά. Μετά άρχισαν να τον στρίβουν στη σούβλα όπως τα αρνιά στα πανηγύρια.
Σύμφωνα με τον Σουλιώτη Σπύρο Τζίπη, ανιψιό του Κωστάκη, που κατέγραψε την ιστορία, το τέλος του το παρακολούθησε μια χριστιανή από όμορη οικία.