Η θρησκευτική λατρεία δεν έχει τόπο και χρόνο. Ωστόσο, σε μεγάλες γιορτές όπως τα Θεοφάνια, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής μαζί με το τελετουργικό έκαναν τη μεγάλη διαφορά. Πέρα από τον συμβολισμό που δικαιωματικά προβάλλει η ωραία μας Κορωνησία, είναι και ευλογημένος τόπος.

Με σύμμαχο τον καλό καιρό, τόσο οι ντόπιοι κάτοικοι, όσο και οι πάρα πολλοί τυχεροί επισκέπτες, χάρηκαν με την ψυχή τους τη μέρα και το γιορτινό κλίμα της. Μετά την Θεία λειτουργία που τελέστηκε στην ανακαινισμένη εκκλησία της Παναγίας, τη σκυτάλη πήραν τα καΐκια στον κολπίσκο.
Ο κόσμος περιμετρικά του νέου λιμανιού έπιασε επίκαιρες θέσεις για να χαρεί το θέαμα της ρίψης του Σταυρού και τον καθαγιασμό των υδάτων. Αρκετοί οι νεαροί κολυμβητές – οι νεαρές πάντα απουσιάζουν- που αψήφησαν το κρύο και έπεσαν στα νερά. Υπήρξε κι ένα απρόοπτο: δοκιμάστηκαν αρκετά οι αντοχές των παιδιών που βούτηξαν, γιατί ο ιερέας έκανε τη ρίψη χωρίς κορδέλα με αποτέλεσμα να περάσει αρκετός χρόνος μέχρι να τον εντοπίσουν στο βυθό.
Η λήξη των θρησκευτικών εκδηλώσεων βρήκε το σύνολο σχεδόν των παρευρισκομένων να θέλουν να πιούν έναν καφέ ή να πάρουν ένα ουζάκι, γιατί το καλούσε η μέρα και συνάμα να χαρούν τον Αμβρακικό από κοντά. Όμως κάτι τέτοιο αποτέλεσε μεγάλη πολυτέλεια, γιατί ένα μόνο μαγαζάκι που ήταν ανοιχτό τι να σου κάνει και πώς να εξυπηρετήσει εκατοντάδες κόσμο;
Μπορεί σε επίπεδο δημόσιων υποδομών να υπήρξε πρόοδος στην περιοχή, αλλά σε επίπεδο ιδιωτικής πρωτοβουλίας χωλαίνει δραματικά.
Ίσως του χρόνου καλύτερα.