ΝΙΩΣΑΜΕ κάπως άσχημα όταν πηγαίνοντας ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου στο Μενίδι είδαμε την γνωστή ψαροταβέρνα «Βουλιαγμένη» κλειστή.

Ρωτήσαμε και μάς είπαν ότι το «τέλος εποχής» γράφτηκε πριν ένα μήνα και κάτι παραπάνω λόγω συνταξιοδότησης, με την πικρία να μην την συναισθανόμαστε μόνο εμείς αλλά και πολλοί άλλοι. Αποτέλεσε επί σειρά ετών σήμα κατατεθέν για το όμορφο Μενίδι, αφήνοντας πράγματι εποχή. Κατά κοινή παραδοχή ήταν η καλύτερη για να μην πούμε αξεπέραστη. Διακρίθηκε για τον σεβασμό προς όσους την προτιμούσαν, των οποίων ο αριθμός ήταν μεγάλος. Έτσι κλειστή καθώς την είδαμε, δημιουργήθηκε αμέσως η αίσθηση ότι πλέον αφαιρέθηκε κάτι πολύ ωραίο από το Μενίδι. Το είχαμε… γύρισμα καθώς λένε στα χωριά μας, γι’ αυτό και θα μάς λείψει.
Θα μας λείψει ο ιδιοκτήτης της Γιάννης Παντιώρας με το κάπως συνεσταλμένο ύφος, αλλά και τα στέρεα βήματά του καθώς όδευε για τις παραγγελίες γεμάτος αυτοπεποίθηση για την ποιότητα των αλιευμάτων και των λοιπών εδεσμάτων που διάνθιζαν τα τραπέζια. Θα μάς λείψουν οι χειμώνες με το τζάκι αναμμένο και τα ξύλα να πέφτουν ασταμάτητα στη φωτιά, όπως και τα καλοκαίρια με την απεραντοσύνη της πλατείας και της θάλασσας μέσα στα πόδια μας. Και για το ψωμί, εκείνο το ψωμί τί να πούμε… που ήταν αγίασμα καμωμένο από χέρια μαγικά των νοικοκυραίων της ταβέρνας! Τίποτα δεν ήταν περιττό, όλα μπουκιά και συχώριο.
Νάσαι καλά Γιάννη, η γυναίκα σου και όλο το προσωπικό για τις γαστριμαργικές απολαύσεις που μάς χαρίσατε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και για τις τόσο φροντισμένες στιγμές δίπλα σας.