Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, Αμφιβολίες τρελές.
Την τελευταία εβδομάδα κυριάρχησαν δύο ειδήσεις στο διαδίκτυο, μετά τις πυρκαγιές.
Η μία αφορούσε την εμπειρία μιας Βελγίδας τουρίστριας σε χωριό της Πελοποννήσου, την οποία ανάρτησε: «Μεταφρασμένο από τα Γαλλικά: Πήγα στην Πελοπόννησο που ήταν όνειρο ζωής να επισκεφτώ το αρχαιότατο κομμάτι της Ελληνικής γης. Χάθηκα και βρέθηκα σε ένα χωριό κοντά στο Άργος. Είδα έναν κήπο και μπήκα μέσα να ζητήσω ρεύμα για να φορτίσω το κινητό μου. Μια γιαγιά με είδε κουρασμένη με το σακίδιό μου να γέρνει και γρήγορα με έβαλε να κάτσω. Μου έφερε αμυγδαλωτό και κρύο νερό. Δεν μιλούσε Αγγλικά. Μέσα σε λίγες ώρες γνώρισα όλη την οικογένεια. Μου έφεραν κρέας και λαχανικά, που ήταν δική τους παραγωγή. Είπα ευγενικά ότι είμαι χορτοφάγα και μου έδωσαν μόνο λαχανικά και φρούτα. Επέμειναν να μείνω στο σπίτι τους. Η γιαγιά έφτιαξε το κρεβάτι μου και με σκέπασε μες στη νύχτα όταν κατέβηκε η θερμοκρασία. Στο τέλος έκατσα πέντε μέρες. Με πήγαν στους αγρούς, στο καφενείο και στην εκκλησία. Φεύγοντας πήγα να προσφέρω λίγα χρήματα, αλλά δεν δέχτηκαν ούτε ευρώ. Δεν ξέρω ακριβώς τι έζησα αλλά η Ελλάδα μου άφησε την πιο όμορφη γεύση».
Η δεύτερη είδηση αφορούσε έναν άνδρα που φαίνεται να περνά το κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου φορώντας ένα πουκάμισο, μια βερμούδα και σαγιονάρες.
Από τις δύο παραπάνω «ειδήσεις» τα μαγικά τηλεοπτικά κανάλια μας, επέλεξαν να προβάλουν μόνο τα άσχημα σχόλιά τους, για την δεύτερη είδηση. Κι ας βοηθά τη χώρα μας, πολύ περισσότερο η ανάδειξη της πρώτης είδησης. Πολλοί έσπευσαν να καυτηριάσουν μία εμφάνιση, άλλοι έκαναν (λανθασμένες) εικασίες για το ποιος τελικά είναι και πολλοί έφθασαν στο σημείο να αναρωτιούνται γιατί η φρουρά του Προεδρικού Μεγάρου επέτρεψε την είσοδο στον άνδρα μ’ αυτή την «ασεβή» εμφάνιση.
Όμως, όπως συχνά συμβαίνει, η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται. Ο άνθρωπος που εμφανίστηκε έτσι στη δεξίωση είναι ο Ιωάννης Στρατάκης, κορυφαίος βιολιστής της Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ και στη φωτογραφία που κάνει τον γύρο του διαδικτύου, μπαίνει στο Προεδρικό για να παίξει και προφανώς να αλλάξει με τα ρούχα εργασίας του, επίσημο φράκο.
Γιατί πλέον δεν ακούμε ειδήσεις σ’ αυτά που αποκαλούμε μμε. Ακούμε μόνο σχόλια και ερμηνείες. Κι αν συνεχίζουμε ακόμα να τους ακούμε είναι σαν να παραδεχόμαστε μπροστά σ’ όλους, ότι πλέον δεν μπορούμε να έχουμε δική μας άποψη, όταν πληροφορούμαστε τα γεγονότα, αλλά πρέπει να μας σερβίρουν την δική τους άποψη, την οποία καταπίνουμε αμάσητη.
Αν, λοιπόν, θέλουμε να διαμορφώνουμε μόνοι μας, τις απόψεις μας, κι όχι να μας τις επιβάλουν κάποιοι άλλοι, τότε γιατί συνεχίζουμε να ακούμε ακόμα δελτία ειδήσεων; Αφού ξέρουμε ότι πλέον είναι δελτία απόψεων. Γιατί αν συνεχίσουμε αυτό το βιολί υπάρχει ένας πολύ ύπουλος κίνδυνος που λέει ότι «Φανατικός είναι κάποιος που επιμένει να υπερασπίζεται μια άποψη που δεν είναι η δική σου». Κι αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να έχουμε όλοι κατά νου, αφού συνεχώς και αδιαλείπτως υπερασπιζόμαστε απόψεις. Τουλάχιστον ας φροντίσουμε, όποτε χρειάζεται να υπερασπιστούμε μία άποψη, ας είναι μία δική μας, και όχι αλλουνού.
Γιατί όταν αποφασίζουν άλλοι για τις απόψεις μας, τότε αυτοί αποφασίζουν και για το αν θα τις αλλάξουμε και το πότε θα τις αλλάξουμε. Και μέχρι τότε «Εγώ είμαι σταθερός στις απόψεις μου. Εσύ είσαι ισχυρογνώμων. Αυτός είναι ξεροκέφαλος». Και δυστυχώς το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι «Οι απόψεις μας γίνονται σταθερές από τη στιγμή που σταματά- με να σκεφτόμαστε». Κι αυτός είναι ο κύριος λόγος που πρέπει να μας κάνει όλους να ξανασκεφθούμε τα πράγματα από την αρχή. Είναι οι απόψεις μας δικές μας; Γιατί αν δεν είναι και εάν συνεχίσουμε να ακολουθούμε το ίδιο μονοπάτι, τότε χωρίς Αμφιβολίες πολλές, χωρίς Αμφιβολίες τρελές έρχονται ακόμα χειρότερες ημέρες. Και αυτή είναι η άποψή μου. Ας τη συζητήσουμε.
Αθώος, λόγω Αμφιβολιών
