Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, αμφιβολίες τρελές.
Όταν ήμουν πιτσιρίκος είχα την εκπληκτική τύχη να μην αρέσουν οι τηγανητές πατάτες στον αδερφό μου.
Έτσι κάθε φορά εγώ έτρωγα 1,5 πιάτο και ο αδερφός μου μόλις μισό. Όταν το πήρε είδηση η μάνα μου, άρχισε την επιβολή κυρώσεων. Κι εμείς οι δυό, σε συνεργασία, προσπαθούσαμε να σπάσου- με τις κυρώσεις πίσω από την πλά- τη της.
Κάπως έτσι συμβαίνει και στον κόσμο των ενηλίκων όταν και όπου επιβάλλονται κυρώσεις. Κάποιοι τις σπάνε, είτε από ιδεολογία, είτε από συμφέρον. Κάπως έτσι πλούτισε και ο Ωνάσης. Και αυτόν μάλλον προσπαθούν να μιμηθούν σήμερα σχεδόν όλοι οι Έλληνες εφοπλιστές. Βλέπεις, σύμφωνα με δημοσιογραφική έρευνα των Reporters United (https: //www.reportersunited.gr/), προκύπτει ότι το 52% (σε χωρητικότητα) των πλοίων που μεταφέρουν ορυκτά καύσιμα από την Ρωσία, εν μέσω πολέμου, είναι Ελληνικά.
Στην έρευνα παρελαύνουν ονόματα Ελλήνων εφοπλιστών, όπως του Γιώργου Οικονόμου, οικογένειας Μαρτίνου, Διαμαντή Διαμα- ντίδη, Γιώργου Προκοπίου, Χάρη Βαφειά, Νικόλα Τσάκου, αδερφοί Αγγελόπουλοι, Λάτση, Μελισσανίδη, Ίδρυμα Ωνάση. Μόνο μία γυναίκα εφοπλιστής -και μάλιστα η πιο μεγάλη (154 πλοία)- η Μαρία Αγγελικούση, έχει δηλώσει ρητά ότι θα σταματήσει να μεταφέρει Ρωσικά ορυκτά καύσιμα.
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, το 30% του παγκόσμιου στόλου των δεξαμενόπλοιων πετρελαίου (με κριτήριο την χωρητικότητα) είναι σε Ελληνικά χέρια. Στο διάστημα (9 Μαρτίου έως 30 Απριλίου 2022), εντοπίστηκαν 538 μοναδικοί απόπλοι από Ρωσικά λιμάνια πλοίων απ’ όλο τον κόσμο. Μέσα στο σύνολο αυτό εντοπίστηκαν 231 απόπλοι πλοίων Ελληνικών συμφερόντων (43% του συνόλου).
Στη συνέχεια υπολογίστηκε η χωρητικότητα του κάθε πλοίου. Βάσει χωρητικότητας η Ελλάδα καλύπτει μόνη της το 52% των μεταφορών από Ρωσικά λιμάνια, ενώ ο δεύτερος (Ρωσία) και ο τρίτος (Σιγκαπούρη) στην κατάταξη καλύπτουν μόλις το 10% και το 5% αντίστοιχα.
Και καλά, θα μου πεις, μπορεί για τους περισσότερους απ’ αυτούς τους επιχειρηματίες η μεταφορά Ρωσικών φορτίων να είναι μία ακόμα οικονομική συναλλαγή – business as usual. Πολλοί, εδώ και χρόνια, ακόμα και στον δημόσιο λόγο τους, παραδοσιακά τάσσονται εναντίον των κυρώσεων της Δύσης, τις οποίες θεωρούν καταχρηστικές σ’ ένα διεθνές περιβάλλον ελεύθερου παγκοσμιοποιημένου εμπορίου.
Αλλά ακόμα κι αν αυτή η λογική είναι σωστή, τότε για τρία από τα ονόματα της λίστας τα ηθικά ερωτήματα παίρνουν διαφορετική διάσταση. Πλοία συμφερόντων των εφοπλιστών Βαρδή Βαρδινογιάννη, Γιάννη Αλαφούζου και Ευάγγελου Μαρινάκη, εμφανίζονται να μεταφέρουν σημαντικές ποσότητες ορυκτών καυσίμων από την Ρωσία. Εκτός από εφοπλιστές, οι τρεις επιχειρηματίες είναι και ιδιοκτήτες τεσσάρων από τους έξι ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας (ΣΚΑΪ, Star, Alpha, Mega). Μπορούν οι τρεις καναλάρχες να συνεχίζουν να μεταφέρουν ορυκτά καύσιμα που εξασφαλίζουν στον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν εκατομμύρια ευρώ για την χρηματοδότηση του πολέμου στην Ουκρανία, ενώ τα κανάλια τους επιτίθενται στη Μόσχα;
Τίθεται ή όχι ηθικό ζήτημα; Αν οι κυρώσεις της Δύσης είναι προς την σωστή κατεύθυνση για τους λαούς και τον δυτικό πολιτισμό απέναντι στον κακό και αιμοσταγή Πούτιν, τότε πόσο ηθικό είναι οι Έλληνες εφοπλιστές της Δύσης να εμπορεύονται το πετρέλαιό του, δίνοντάς του την οικονομική δυνατότητα να συνεχίζει τον πόλεμο επ’ αόριστον, με χιλιάδες θύματα και από τις δύο πλευρές;
Τελικά, ποια είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας; Η πλευρά της ΕΕ, ή η πλευρά των εφοπλιστών; Κι αν αυτές οι δύο πλευρές είναι αλληλο-συγκρουόμενες, μήπως τελικά υπάρχει και μία τρίτη πλευρά της ιστορίας, η οποία μιλά μόνο για ειρήνη, χωρίς πόλεμο, χωρίς κυρώσεις, χωρίς θύματα; Μήπως για να ανακαλύψουμε τελικά ποια απ’ όλες τις πλευρές της Ιστορίας είναι η σωστή, πολύ απλά, θα πρέπει να ψάξουμε, να διαβάσουμε, να συζητήσουμε, ποιος κερδίζει σε κάθε μία από αυτές τις πλευρές; Μήπως τελικά, ακόμα κι αν έχουμε Αμφιβολίες πολλές, Αμφιβολίες τρελές, εκεί που κερδίζουν οι περισσότεροι, εκείνη είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας;
Ένοχος υπεράνω πάσης αμφιβολίας