Δυο χρόνια είχα να σε δω / Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή/ Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο / Και τα καλά σου φόραγες σαν να ’τανε γιορτή (Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας).
Μια χώρα λουσμένη στο φως και αφημένη στην καλοπέραση! Ε, δεν θα μπορούσε να λείψει το ούζο από την καθημερινότητα και την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Τον συνοδεύει πιστά στα γλέντια, τις χαρές και τις συνευρέσεις. Με την πρώτη γουλιά ένα χαμόγελο καρφώνεται στο πρόσωπό του και τον κάνει να μην μπορεί να αφήσει το ποτήρι απ’ το χέρι.
Εκατοντάδες τα αποστάγματα στη χώρα μας, που συντηρούνται στις συνειδήσεις και σε μπουκάλια – έργα τέχνης που λατρεύεις να τα βλέπεις. Το περιεχόμενο δεν είναι μόνο αλκοόλ (αιθυλική αλκοόλη). Είναι πολλά άλλα μαζί. Αρώματα, γεύσεις, ήχοι, εικόνες, ανταμώματα, ταξίδια. Ταξίδια με σκέψεις που μπορεί να μη φτάσουν ποτέ εκεί που πρέπει. Πόσες αναμνήσεις έγιναν θολές σαν του ποτηριού, που άλλοτε φέρνουν γλύκα κι άλλοτε μελαγχολία και πόνο;
Είναι ένα από τα εθνικά ποτά μας που αγαπιέται από Κυρίους και Κυρίες, από δεσποινίδες και νεαρούς. Πάντα εμφιαλωμένο για να προστατεύει την υγεία από νοθεύσεις. Είναι ένα λαϊκό ποτό που προσπερνά την πολυτέλεια. Κάποτε του είχαν δώσει τον όρο: «η κρυφή αναπνοή της φτωχολογιάς». Όμως, σήμερα η τάξη αποκαταστάθηκε. Τα ουζερί πήραν τα πάνω τους και σερβίρουν όλες τις κοινωνικές ομάδες. Είναι το απόσταγμα της ελληνικής ζωής με πολύ οικεία μυρωδιά που ανοίγει την όρεξη και ενώνει τους ανθρώπους.
Επιρρεπείς σε γευστικούς πειρασμούς, πώς μπορούν να αντισταθούν σε κάτι μεσημεριάτικες προτάσεις για ένα καραφάκι -το ισχυρό άλλοθι- με καλό μεζέ; Ούτε εξηγήσεις, ούτε συστάσεις ιδιαίτερες κι ούτε προβληματισμοί. Είναι η αθώα παρανομία των μεγάλων, που τους κάνει ν’ αφήνουν όλες τις δουλειές «πίσω». Έχουμε χρόνους και μέρες! Πιάνει η παρέα ένα καλό τραπέζι, σαν τον ιερό τόπο της μοιρασιάς και της συντροφικότητας.
Το ποτήρι στενό και το νερό κρύο, έτσι ώστε με την πρόσμιξη να απελευθερωθούν όλα τα αρώματα. Ο πάγος είναι μια αμφιλεγόμενη επιλογή, γιατί όπως λέγεται, φέρνει μερίδιο ευθύνης και για τους πονοκεφάλους που ακολουθούν μετά τα ξεσαλώματα. Τι θα πιούμε παρέα; Γάτσιου, συμφωνούμε. Είναι εγγύηση και διεγείρει τις αισθήσεις.
Τσουγκρίζονται τα ποτήρια εις υγείαν, κοιτάζονται οι φίλοι βαθιά στα μάτια και ζουν προσωπικές και συλλογικές στιγμές. Το τσιμπολό- γημα, άλλη κι αυτή αγαπητή συνήθεια. Κι αν είναι και θαλασσινά, τόσο το καλύτερο. Κάποια στιγμή η κουβέντα, τα πειράγματα και τα καλαμπούρια σταματούν και τη θέση τους παίρνει η αμηχανία για το επικείμενο ένοχο τσίμπημα. Μόλις ήλθε το χταποδάκι!
Οι μεζέδες εναλλάσσονται και οι «γύρες» με τα καραφάκια καλά κρατούν. Κανείς ουρανίσκος δεν πρέπει να μείνει παραπονεμένος. Τραβιέται το άτιμο κι ας χαρίζει μερικά κιλά παραπάνω. Σημασία έχει ότι ελευθερώνει τις ψυχές από τις έγνοιες που κουβαλούν. Κάποιοι θα το πιούν με ρέγουλο και κάποιοι χωρίς μέτρο. Με κάποιο τρόπο όλοι θα φτάσουν στα σπίτια τους απογευματάκι… Η παρέα είναι που μετράει κι ας είναι και… μεθυσμένη.
Πάνε χρόνια πολλά από τότε που το ούζο διακινούνταν χύμα μέσα σε νταμιτζάνες απ’ τα μπακάλικα. Στα λαϊκά πανηγύρια της επαρχίας είχε την τιμητική του. Πάνω στον οίστρο του χορού έλυνε τα πόδια κι έκανε το σώμα ελαφρύτερο. Ενοχοποιούνταν και για τους τσακωμούς που γίνονταν συχνά πυκνά, αλλά φυσιολογικές αντιδράσεις ήταν κι αυτές από ενεργητικούς γλεντζέδες!
Ανταγωνίζεται στα ίσια το τσίπουρο και τη ρακή. Η συνταγή για την κάθε φίρμα παραμένει εφτασφράγιστο μυστικό. Οι πιστοί ουζοπότες φίλοι του είναι πολλοί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι προστατευμένο εθνικό προϊόν και εξάγεται σε όλο τον κόσμο. Η ιστορία του ως ποτό της εξομολόγησης χάνεται στα βάθη των αιώνων. Πόση, αλήθεια, νοσταλγία φέρνουν σε κάποιους ηλικιωμένους συμπολίτες μας κάτι νυχτερινά σκηνικά με λαθραίες αποστάξεις σε κρυφούς χάλκινους άμβυκες!
Αν τύχει και σαλπάρετε προς Κορωνησία με- ριά, τώρα που μπήκε η Άνοιξη και ανοίγει ο καιρός, μην καταπνίξετε την ανάγκη σας για ένα ουζάκι δίπλα στη θάλασσα. Θα έχετε παρέα τον καλύτερο γείτονα, τον ήλιο, το ελαφρύ αεράκι που θα σας χαϊδέψει το πρόσωπο και, καθισμένοι αναπαυτικά σε μια ψάθινη καρέκλα, ίσως, λέω ίσως, σας σερβίρουν και χταπόδι στα κάρβουνα με ξιδάκι, σαρδελίτσα, μελιτζανοσαλάτα και καυτερά συμπληρώματα!