Τί να πω. «Απορώ κι εξ…» πως διάολο το λεν οι δικολάβοι, τάχω χαμένα.


Δεν ξέρω που ακριβώς στις μέρες μας έγινε αυτό με την γιαγιά που τόλμησε να κλέψει τον ιδρώτα των αρχικλεφτών, να αγνοήσει τους νόμους που έγραψαν οι ίδιοι και να θάψει στα μνήματα της λήθης την καταχθόνια και μυστική φοβέρα «Μη…» και «Πίσω…» (απ’ ότι φαίνεται διατηρεί σχέση αλλιώτικη με τον Παρμενίωνα) κι άφησε το συναίσθημα να… να… να… η σημαδιακιά, η ξετσίπωτη, η φευγάτη κτλ.
Ξέρω όμως σίγουρα πως ζούσε σ’ ένα απ’ αυτά τα κλουβιά που ανά τους αιώνες χτίζουν οι αδικητάδες για τους ταπεινωμένους (με τ’ αζημίωτο βέβαια) σκλαβώνοντας την θέλησή τους με αμάθεια και υποταγή, διαχωρίζοντας και τον πόθο τους ακόμα σε κόλαση και παράδεισο.
Ξεσηκώθηκαν – και δικαίως νομίζω – οι Γερμανοί των Lidl διότι σου λέει: «…Δεν κάναμε εμείς κυρία μου δύο παγκοσμίους πολέμους για να μπορείς εσύ ό,τι ώρα σου γουστάρει να κλέβεις τα μήλα μας, τα αγαθά μας, τις μπανάνες μας και την ύπαρξή μας, παραβαίνοντας τα δίκαια που χτίσαμε με πολύ κόπο και συνεχίζουμε να χτίζουμε πουλώντας όπλα και υπεροχή, διασφαλίζοντας τα αγαθά του μέλλοντός σας»!
Άνοιξαν άρον-άρον και οι παπάδες και πριν την ώρα τους τα ξομολογητήρια για να προλάβουν τα άδικα, διότι κάπου πήρε το αυτί τους ότι οι ταπεινωμένοι θα σηκώσουν κεφάλι, θα κάνουν ντου και θα τρώνε τα αγαθά των εμπόρων μέσα στα ίδια τους τα μαγαζιά.
Έπιασε και η γιαγιά τον θρήνο και θέλησε να αυτοκτονήσει διότι – λέει – ο διάολος την έσπρωξε να κλέψει από τους κλέφτες κι όχι οι ανάγκες της ίδιας της οντότητας. Έσπευσαν και οι κυρ-Παντελήδες όλοι να ενώσουνε τον… θρήνο τους με τον δικό της, στο πλαίσιο της λύπησης, του οίκτου και της ειλικρινούς μετάνοιας.
Γούρλωσαν τα μάτια, όσοι τραμπαλίζονται μεταξύ λοιμικής και επιβίωσης και όλοι οι δούλοι της συνήθειας και της καθημερινότητας κι αποφάσισαν παράσταση διαμαρτυρίας (πάντα ειρηνική) σε ένδειξη ειλικρινούς συμπαράστασης. Μάζεψαν κι αγροφύλακες (προστάτες της περιουσίας και του δίκιου μας) τσάντες με τρόφιμα (πατάτες, ντομάτες, καστραβέτσια…) κι αναφώνησαν αλληλέγγυοι με την ντουντούκα της ενημέρωσης «Όλοι μαζί μπορούμε».
«Τί πράμα;». Συμφωνώ «… όλοι μαζί μπορούμε. Ναι, μπορούμε να ξεσηκωθούμε όχι όμως πριν έρθει εκειός ο Φλεβάρης που θα μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους κλέφτες».

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ