Ο σκύλος είναι από τους πιο πιστούς φίλους του ανθρώπου ανά τους αιώνες. Κατέχει μια εξέχουσα θέση τόσο στην ζωή του όσο στην εργασία και στην καθημερινότητά του. Σε διάφορους πολιτισμούς απεικονίζεται, ζωγραφίζεται, φωτογραφίζεται. Δύο σημαντικά έργα που δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστά αξίζουν την προσοχή μας.

Από το έτος 1940 τον πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη, στην Κυψέλη, κοσμεί το άγαλμα του γλύπτη Ευριπίδη Βαβούρη «Το Λαγωνικό Σκυλί». Η κόρη του κάποια στιγμή σε συνέντευξή της είπε ότι ως μοντέλο χρησιμοποίησε ένα αληθινό κυνηγετικό. Είχε την ικανότητα να τα βάζει να ποζάρουν.
Για ποιο λόγο του ανατέθηκε αυτό το γλυπτό είναι άγνωστο. Κάποιοι λένε ότι είναι εις μνήμην κάποιου σκύλου που έπεσε στις ρόδες του διερχόμενου αυτοκινήτου προκειμένου να σώσει ένα κοριτσάκι από ατύχημα. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι έμεινε εκεί να περιμένει το αφεντικό του που δεν γύρισε ποτέ.
Οποιοσδήποτε κι αν είναι ο λόγος που υπάρχει, κοσμεί την πλατεία εδώ και 80 σχεδόν χρόνια. Είναι σημείο συνάντησης των ανθρώπων που βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους. Είναι μια όμορφη νότα στον πεζόδρομο. Σχετικά με τον γλύπτη Βαβούρη είναι ίσως ο μοναδικός Έλληνας «ανιμαλιέ», δηλαδή από αυτούς που απεικονίζουν ζώα.
Μια δεύτερη εκπληκτική απεικόνιση σκύλου σ’ ένα άλλο επίπεδο είναι το αρχαίο αγγείο του ζωγράφου Βρύγου. Ήταν ένας εξαιρετικός διακοσμητής ερυθρόμορφων αγγείων. Είχε στο δημιουργικό του πάνω από 200 αγγεία καθώς και ζωόμορφων ρυτών, κυπέλλων και άλλων οικιακών αγγείων. Τα κομψοτεχνήματά του φτιάχτηκαν στην Αθήνα του 5ου αιώνα πΧ. Το ρυτό, σε σχήμα σκύλου, αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός Ελλάδος, στην Κορσική.
Τα ζώα πάντοτε αποτελούσαν ένα σημείο αναφοράς για την τέχνη σε όλες τις μορφές. Η ζωή των ανθρώπων είναι παντού και πάντα άμεσα συνδεδεμένη με τις ζωές των ζώων. Η φύση και η φυσιολογική αυτή σχέση κάνουν τον κύκλο τους. Ο άνθρωπος αντλεί ηρεμία από τα ζώα. Μαθαίνει από αυτά καθώς η ζωή τους έχει επηρεαστεί ελάχιστα από τον εκάστοτε πολιτισμό. Τα ένστικτά τους είναι αρχέγονα. Διατηρούνται χωρίς αλλοιώσεις στο πέρασμα των αιώνων.
Οι άνθρωποι αλλάζουν, γίνονται πιο κτητικοί. Αλλοιώνουν τη φύση και το περιβάλλον. Τα ρούχα και οι μόδες, αλλάζουν για τους ανθρώπους. Για τα ζώα παραμένουν ίδιες. Τα σκυλιά χωρίς λόγια και κουβέντες, παρά μόνο με την συντροφιά τους, καταδεικνύουν με το πέρασμα των χρόνων τις αναλλοίωτες αξίες, όπως πίστη, καρτερικότητα, φιλία, ομορφιά, σχέση αγάπης. Ας παραδειγματιστούμε κι ας ανακτήσουμε λίγη από την ανθρωπιά μας.