ΕΝΤΑΞΕΙ, κατανοούμε ότι σε νέους μας βράζει το «αίμα» ότι υπάρχει πάντοτε η τάση να αντιδρούν όταν κάτι δεν τούς… κάθεται καλά και ότι οι εξεγέρσεις είναι τρόπον τινά το χαρακτηριστικό τους.
Ανάμεσά τους ενσωματώνουμε και τους μαθητές, που συνηθέστατα την όποια αντίδρασή τους εκφράζουν με καταλήψεις, που ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος, το βέβαιο είναι ότι πολύ δύσκολα συνυπογράφει το συνοδευτικό… «κι όποιον πάρει ο χάρος!».
Θέλουμε να πούμε δηλαδή ότι στους ξεσηκωμούς απαιτείται όχι μόνο περιφρούρηση αλλά και αυτοσυγκράτηση. Διότι είναι πολύ άσχημο φερ’ ειπείν να βλέπει κανείς να γίνονται γης μαδιάμ σχολικοί χώροι, πόρτες, παράθυρα, θρανία και παράλληλα τα καταστρεπτικά ένστικτα να αποτυπώνονται ακόμα και στην δημοτική περιουσία.
Όπως επί παραδείγματι στους κάδους απορριμμάτων έξω από το 1ο γυμνάσιο (φωτο), στους οποίους διακρίνουμε περίεργα συνθήματα, που εις ό,τι μας αφορά δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι είναι από χέρια μαθητών…
Σε κάθε περίπτωση πάντως ας γνωρίζουν όποιοι εκτονώνουν την οργή τους πάνω σε τέτοια αντικείμενα, ότι είναι από μάς πληρωμένα, από τους κατοίκους αυτής της πόλης, γι’ αυτό και λίγος σεβασμός δεν θα έβλαπτε. Το αντίθετο δεν μπορεί παρά να αποτελεί βαθύ τραύμα στον πολιτισμό μας.