«Έφυγε» την Κυριακή από κοντά μας σε ηλικία μόλις 55 ετών, ο πάντα γελαστός και αγαπητός στην τοπική μας κοινωνία Θανάσης Γεωργάκης.

Ο γνωστός Αρτινός πολιτικός μηχανικός, υπήρξε ενεργός πολίτης με αγάπη για την ιδιαίτερη πατρίδα του. Συμμετείχε με πάθος σε αγώνες που δόθηκαν σε τοπικό επίπεδο
για σειρά διεκδικήσεων. Βρέθηκε μπροστά στον αγώνα για την διάσωση του ιστορικού κτηρίου Τζανέτου (εκεί όπου σήμερα στεγάζεται ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μακρυγιάννης). Μπροστά και αργότερα για το άνοιγμα του Κάστρου και του Ξενία. Μπροστά και για την διάσωση των Ψαροπλιών ως ιστορικού σημείου της Άρτας, προκειμένου να μην γκρεμιστούν. Αγώνες επίμονους, αρκετοί από τους οποίους
είναι γνωστό ότι είχαν θετική έκβαση, εκτός από εκείνον τον προσωπικό του που με υπομονή και αξιοπρέπεια έδωσε τους τελευταίους μήνες με την επάρατη νόσο.
Πάντα μπροστά και στις κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις της Άρτας, την οποία υπεραγαπούσε. Θα τον θυμόμαστε με τα ζεστά του μάτια και την όμορφη αποκριάτικη
στολή του να σκορπά το κέφι στον «Κόκκινο χορό», που διοργάνωνε ο αδελφικός του φίλος Στάθης Μπαρτζώκας. Να βαδίζει στο απέναντι πεζοδρόμιο αλλά να μην στερεί από κανέναν την χαμογελαστή του καλημέρα, χαιρετώντας τους πάντες, ακόμα κι από μακριά.
Ταξίδεψε την Κυριακή στην απέναντι όχθη, απ’ όπου είμαστε βέβαιοι πως με το ίδιο χαμόγελο, την ίδια πνευματική δύναμη και θετικότητα που τον χαρακτήριζε θα βρίσκεται
νοερά κοντά σε κάθε αγώνα των συμπατριωτών του, μέσα στην σκέψη των φίλων του, δίπλα στην οικογένειά του και σε όσους αγαπούσε και τον αγαπούσαν.
Και ήταν πολλοί. Πάρα πολλοί, όπως και όσοι τον αποχαιρέτησαν το μεσημέρι της Δευτέρας στον Ιερό ναό Παντοκράτορα. Ήταν όλοι εκεί υπό βροχή. Γιατί όταν φεύγουν άνθρωποι που αγαπούσαν και τιμούσαν την ζωή, λένε πως ο θεός δακρύζει…
Θανάση, καλό σου ταξίδι.
ΥΓ: Θερμά συλλυπητήρια από τον «Τ» στα παιδιά του και στην οικογένειά του