Γράφει ο Χρήστος Νιάρος*

Του ουρανομίκη μας τα λόγια είναι και θάναι κοντά μας. Στις στροφές που μας οδηγούσε και μας οδηγάει η μαεστρία του, όλοι δηλώνουμε παρών.
Σε όποια Πολιτεία, σε όποια Ρωμιοσύνη, σε όποιο Αχιπέλαγος, σε όποιο Αναστεναγμό ο Λόγος και η κάθε Λέξη τους γίνεται μικρός και μεγάλος κόσμος και ντουνιάς για να χωρέσει τους πόθους, τα πάθη και τους κοινωνικούς αγώνες.
Σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης, όπου και αν βρισκόμαστε η μουσική των τραγουδιών του μας μαγεύει, μας ταξιδεύει. Σε όλους τους βράχους των καημών μας και στο όποιο παράπονό τους, η νύχτα, τα άστρα και η χαραυγή χορωδιακά, συμφωνικά, συναυλιακά, δίπλα- δίπλα μας ανταμώνουν.
Και όχι μόνο εκεί. Στο Αξιον Εστί μάς στρώνει το Στρώμα. Στης Ζωής την ανηφόρα και στον Επιτάφιό της ένας Ήλιος Δικαιοσύνης ξημερώνει σαν ραντάρ. Η Συμπαντική του Αρμονία, στα βήματα του Ζορμπά, πάντα θα
Ζει μέσα μας σε όποια κατάσταση πολιορκίας και αν βρισκόμαστε. Ως Γένεσις, ως Πάθη, ως Δοξαστικόν. Θα μας απλώνει και θα μας σφίγγει το χέρι. Το «θα» τους που γίνεται «να». Η συνοικία το όνειρο και το όνειρο της συνοικίας, το κατοικούμε και μας κατοικεί.
Στην αυλή, στην ταράτσα, στην πορτοκαλιά, στο γεράνι, στο Σαββατόβραδο, στην Αγάπη και στον έρωτα, επίσης. Αμοιβαία και Λεβέντικα προχωράμε. Μαζί, με τα όποια λάθη της ζωής, ως προσπάθεια, ως ωριμότητα, ως ροδόσταμο απόντες και παρόντες όλοι συνομιλούν στους τροχούς της μοίρας και των οραμάτων.
Με της αγάπης τα αίματα, αλλά και με τον Λύχνο του άστρου, ένας μικρός βοριάς, με ένα χελιδόνι, θα μας ανοίγει την πόρτα του νου και της καρδιάς το βράδυ. Στους Ναούς με το σχήμα του Ουρανού θα σημάνουν οι καμπάνες και για Σένα και για Μένα.
Ως υπενθύμιση οι δρόμοι του Αρχαγγέλου είναι και εκεί. Είναι μεγάλη αυτή η αγκαλιά των μελωδιών του Μίκη Θεοδωράκη. Ακόμη και αν οι δρόμοι είναι παλιοί, στο περιγιάλι το κρυφό όλοι επιβάτες σε κάποια γωνιά καρτερούμε το δικό μας αστέρι, το δικό μας φεγγάρι να ανδριεύει, να θεριεύει. Μεγάλα τα μεγέθη του πληθυντικού των έργων του.
Αφυπνίζουν, ποτίζουν την γραμματική των αισθήσεων, τα βιώματα και τις στιγμές μας. Κάθε μια ξεχωριστά, ιδιαίτερα και αυτοδύναμα συντροφεύονται και συμπληρώνονται. Στην διαλεκτική και στην σύνθεσή τους θα κουβεντιάζουμε και θα τραγουδούμε ανανεωμένοι. Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν ήταν τυχαία σπορά της Τύχης.

*Ο Χρήστος Νιάρος κατάγεται από την Άρτα και ζει στη Μελβούρνη της Αυστραλίας