Αλάνια. Βλέπετε την φωτο. Πάμπολλες φορές την έχω δημοσιεύσει εις τον τοπικό Τύπο. Έγραφα, έγραφα. Να φύγει το λεγόμενο θέατρο από εκεί που το «φύτρωσαν» (1982).
Εδέησε ο Κύριος και έφυγε το πατάρι… προσέξτε τι είναι κάτω. Βλέπετε; Ψηφιδωτό (1240… 1250… 1260). Εκεί μέσα, σ’ αυτόν τον χώρο (Ιτς Καλέ), μεγαλώσαμε όλα τα παιδιά (1949-1992, όταν σφραγίστηκε και «σφαγιάστηκε ο χώρος του Κάστρου – ΞΕΝΙΑ).
Κύριοι και αλάνια, το ματαγράφω: Στα… αποδυτήρια ήταν χώρος φυλακής ηρώων από το 1949 (24 Μαρτίου) όταν ο ναύαρχος Φαΐκ Πασάς κατέλαβε την Άρτα. Μέγας. Οραματιστής. Διανοούμενος.
Έχτισε το τζαμί και το πτωχοκομείο (Ιμαρέτ). Λουτρά και… εκεί, αλάνια, στα μετέπειτα (1982-1992) αποδυτήρια μαρτύρησαν: Γ. Καραϊσκάκης, Τζαβελαίοι, Μποτσαραίοι, Μπακολαίοι, Κουτελιδαίοι, Οδυσ-σέας Ανδρούτσος. Ξυπνάτε… Σταματελόπουλος, Μακρυγιάννης, Λεωνίδας Σπαής (1907-1911). Ήρωες.
Ο χώρος ήταν υγρός. Έσταζαν τα ταβάνια. Σίδερα στους τοίχους με αλυσίδες… Τα βλέπαμε (1949-1981). Η άγνοιά σας έφερε την πανούκλα (κορωνοϊό) τον Νοέμβριο 2019. Αμορφωσιά. Μαγκιά… Αντικομουνισμός.
Προχωρώ: Εκκλησάκι καθολικό. Τοιχογραφίες, αγιογραφίες, καντήλια, βιβλία. Μοσχοβόλαγε ο τόπος! Από το 1982 στάβλος. Το βεβήλωσαν. Το άσπρισαν. Έγραφα. Έβαζα την φωτο. Πήγα στον εισαγγελέα με την φωτο. Προσοχή αλάνια, όταν θα σκάψετε, προσοχή. Κάτω από τις πέτρες (πλάκες) είναι το ψηφιδωτό. Αριστούργημα. Μην έχουμε τραβήγματα στον ανακριτή – εισαγγελέα.
Ο Μπανιάς… ο ταραξίας. Λοιπόν αλάνια, όχι άλλο σανό. Τα αρχαία μας. Την πόλη μας. Πώς λέμε; Αναγέννηση θεά. Μια ομάς. Είς νομός. Μαζί. Αιωνίως.