Όλοι μαζί για το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης

Μουσείο Εθνικής Αντίστασης. Αυτό ζητάω. Κυρίες και κύριοι, παππούδες, γιαγιάδες της Εθνικής Αντίστασης (1941-1945). Διαβάστε την ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 16ης Φεβρουαρίου 1987, περί… χορήγησης ποσού 100.000 δραχμών τότε δια την δημιουργίαν Μουσείου Εθνικής Αντίστασης.
Σημείωση: Δήμαρχος ήταν ο Χρήστος Παπαγεωργίου (φυσικός) και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου ο Γεώργιος Φωτονιάτας. Ομόφωνα όλες οι παρατάξεις ψήφισαν «ναι». Πέρασαν 37 εθνοσωτήρια έτη. Κάπου βρήκα, κοινώς ξετρύπωσα, το ανωτέρω. Πού; Στο κοιμητήριο, όπου το μνήμα της Πηνελόπης Ρίγγα (Ρίγγενας), ηρωίδας του λαού μας. «Μάνας» του λαού μας. Γυναίκας… πουτσαρίνας. Μίλησα με τον γιο της, Νίκο, επίτιμο δικηγόρο στην Αθήνα.
«Κώστα μου σ’ ευχαριστώ». «Καλή επιτυχία μας, Νίκο. Θα το πετύχω». Ενημέρωσα γραπτώς και προφορικώς τον αξιότιμο κύριο δήμαρχο Αρταίων (Χρήστο Τσιρογιάννη), τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Κώστα Τράμπα, όλη την αντιπολίτευση (αγαπητές κυρίες και σεβαστούς κυρίους). Τους έδωσα το ψήφισμα. Όλοι, όλες μου είπαν «ναι».
Συμφωνούμε (ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ). Αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση του λαού μας; Γιες. Έστω μέχρι το 1945. Φτιάξτε το.
Οι οργανώσεις ΕΔΕΣ και ΕΛΑΣ ας κινητοποιηθούν (φωτο, κείμενα). Στα δωμάτια του ΞΕΝΙΑ. Νάτο. Όπου και ο πολιτιστικός, πνευματικός χώρος. Νάτο. Επισκέψιμος χώρος, όπως… παλαιόθεν. Ήταν θρησκευτικός, αθλητικός, ιστορικός (πολιτικοί κρατούμενοι από το 1910, 1957 εκεί στας φυλακάς και στα μπουντρούμια και πιο πίσω (1948-1910). Αγαπητέ μας κύριε δήμαρχε, το όνομά σας θα μείνει όπως και όλου του Δημοτικού Συμβουλίου. Ελάτε στο χωριό μου, Μελισσουργούς, να ιδείτε τί έχω φτιάξει στο ιστορικό μας μουσείο. Σας προσκαλώ όλους (Αύγουστο). Θα τα ξαναπούμε.