«ΟΙ απουσίες αντέχονται, όχι όμως οι απόλυτες» μάς έλεγε με φιλοσοφική διάθεση, η οποία τον διέκρινε άλλωστε, ο πολιτικός μηχανικός, Γιώργος Μάνος, με τον οποίο πριν αναχωρήσει για διαμονή στην Αθήνα βρισκόμασταν κατά αραιά διαστήματα επί της οδού Νόρμαν.
Δύσκολο, πάρα πολύ δύσκολο, να αντέξουν τώρα την δική του «απόλυτη απουσία» η σύζυγος και τα παιδιά του, καθώς επίσης οι φίλοι και οι γνωστοί. Ο Γιώργος Μάνος «έφυγε» αιφνίδια το βράδυ του Σαββάτου σε ηλικία 76 ετών, ύστερα από μια προειδοποίηση που εκδηλώθηκε με δυσφορία, ειδοποιήθηκε το ΕΚΑΒ, πλην όμως το μοιραίο επήλθε. Κάνοντας κανείς παρέα μαζί του είχε πολλά να κερδίσει διότι είχε διαβάσει καλά τη ζωή, ήταν πάρα πολύ μορφωμένος και παράλληλα υποψιασμένος.
Από τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα ήταν βεβαίως το χιούμορ, οι ψύχραιμες αναλύσεις, ο καίριος και ουσιαστικός λόγος, η νηφαλιότητα και η υπομονή. Επαγγελματικά δραστηριοποιήθηκε στον χώρο των κατασκευών με την τεχνική εταιρεία «Γ.Κ. Μάνος ΑΕ». Αν δεν κάνουμε λάθος έργο του – ανάμεσα στα άλλα – είναι και το πέτρινο κτίριο του Διοικητηρίου του πρώην ΤΕΙ Ηπείρου, όπως και ένα σχολικό συγκρότημα λίγο πριν την είσοδο των Ιωαννίνων, πιο πάνω δηλαδή από το στρατόπεδο.
Μεγάλα «αγκάθια» για τον ίδιο αποτέλεσαν τα εργοστάσια «ΦΙΞ» κοντά στη γέφυρα Καλογήρου και προπαντός η «ΕΣΠΕΡΙΣ» (παραγωγή χυμών) που παρά τις επίπονες προσπάθειες δεν κατάφερε να διασώσει.
Ενεργό μέλος της τοπικής κοινωνίας, ο Γιώργος Μάνος ασχολήθηκε με τα αυτοδιοικητικά. Στις δημοτικές εκλογές του 1994 κατήλθε υποψήφιος δήμαρχος Αρταίων κόντρα στον αείμνηστο, Κώστα Βάγια, από τις οποίες δεν βγήκε νικητής. Έδωσε, ωστόσο, έναν πολιτισμένο αγώνα, για τον οποίο όλοι είχαν να λένε.
Ο Γιώργος Μάνος δεν υπάρχει πλέον ανάμεσά μας κι είναι κάτι που μάς σφίγγει την καρδιά, μάς λυπεί πολύ. Στην οικογένειά του μεταφέρουμε τα από καρδιάς συλλυπητήριά μας.
