Το πώς το κεντρικό κράτος αντιλαμβάνεται την καθημερινότητα με γνώμονα μόνο τα αστικά κέντρα, αποτυπώνεται περίτρανα και στις βεβαιώσεις μετακίνησης.

Δεν είναι λίγες οι ερωτήσεις από πολίτες που θέλουν να πάνε από το σπίτι στο μπαξέ τους, στο λιοτόπι τους (ελαιώνα) το οποίο μπορεί να βρίσκεται εκτός οικισμού όπου άλλοτε διατηρούν κι έναν κήπο ή κι ένα κοτέτσι. Απλά πράγματα, δηλαδή, που για την ελληνική περιφέρεια είναι αυτονόητα. Έλα όμως που δεν πρόκειται για επαγγελματική μετακίνηση και το ερώτημα είναι πώς θα το συμπληρώσουν στην βεβαίωση τύπου Β. Ως βόλτα για άθληση; Κι εμείς λέμε «ναι», αφού αποτελεί τη δική τους διέξοδο και κίνηση στο φυσικό περιβάλλον. Τρόπον τινά το δικό τους γυμναστήριο.

Όμως δεν μπορούμε να μην δούμε ξεκάθαρα το γεγονός ότι η περίπτωση μετακίνησης από το σπίτι στο χωράφι δεν υπάρχει ως επιλογή στην βεβαίωση, γιατί ίσως μοιάζει πολύ μακρινή από τη σύγχρονη λειτουργία του σημερινού ανθρώπου που ζει και λειτουργεί στο αστικό περιβάλλον.

ΥΓ: Ευτυχώς που υπάρχει ακόμα κι αυτή η παράμετρος στις ζωές των ανθρώπων κι ας λείπει από το σκεπτικό του σχεδιασμού των βεβαιώσεων.