Είχα πολλά χρόνια να επισκεφτώ τα Μετέωρα. Κι αισθάνθηκα την ανάγκη πριν μερικές ημέρες να επιχειρήσω μια νέα ανάβαση προς τα μέρη εκείνα.
Με τη σύζυγο και ένα ακόμα ζευγάρι φί-λων πήραμε τους δρόμους και, μέσω Κα-λαρρυτών, περνώντας Μπάρο, Ασπροπόταμο, Ελάτη, Πύλη, καταλήξαμε στην πόλη της Καλαμπάκας. Μετά από το απαραίτητο καφεδάκι στην κεντρική πλατεία, βγήκαμε στο δρόμο που οδηγεί στα μοναστήρια των Μετεώρων.
Πρόθεσή μου δεν είναι να καταγράψω το αισθητικό κομμάτι της σύντομης εκδρομής. Μερικές σκέψεις θα προσπαθήσω να μεταφέρω. Η εμπειρία από το πλήθος των ξένων επισκεπτών ήταν κάτι το συγ-κλονιστικό για ολόκληρη την παρέα. Τα εκατοντάδες λεωφορεία που συναντήσαμε στην περιοχή, αποτύπωσαν ένα γεγονός ασυνήθιστο για τα δικά μας δεδομένα. Από ενημέρωση που είχαμε, μάθαμε πως ο μέσος όρος επισκεπτών την ημέρα και ανάλογα με την εποχή κυμαίνεται από τρεις έως πέντε χιλιάδες άτομα! Ναι, καλά διαβάσατε.
Ένα βουητό γλωσσικής πανσπερμίας σού ταλάνιζε τα αυτιά. Επόμενο είναι αυτός ο τεράστιος θρησκευτικός τουρισμός να φέρνει πλούτο και εισόδημα στον τόπο τους. Εκατοντάδες τα καταστήματα εστίασης στη σειρά, για να εξυπηρετούν το πλήθος του κόσμου, που αναγκαστικά θα μείνει για φαγητό. Τα δε ξενοδοχεία είναι μόνιμα γεμάτα σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων από τα Μετέωρα. Περιττό να μιλήσουμε για τα άλλα σημεία πώλησης ειδών λαϊκής τέχνης και θρησκευτικού περιεχομένου.
Είναι αδύνατον αυτές οι εικόνες να μη μάς οδηγήσουν σε συγκρίσεις με τη δική μας πόλη. Οι διαφορές είναι χαώδεις και το έλλειμμα ζαλίζει! Έχουμε τριάντα χρόνια -και λίγα λέω- που τσακωνόμαστε μεταξύ μας και δεν μπορούμε να αποφασίσουμε για τη χρήση του Ξενία.
Δεν αξιοποιήσαμε τον θρησκευτικό θησαυρό με τα πολλά βυζαντινά μνημεία που διαθέτουμε. Δεν προβάλλουμε όσο θα έπρεπε τις μοναδικές φυσικές ομορφιές μας, τα προϊόντα μας, τη γέφυρα – θρύλο (τις νυχτερινές ώρες μόνο με φακούς μπορεί κάποιος να την διαβεί), την Αρχαία Αμβρακία.
Όλα αυτά φέρνουν οικονομική στασιμότητα και φτώχεια, με άμεσο επακόλουθο τον δημογραφικό μαρασμό, έχοντας βεβαίως υπόψη και τον άπληστο τουρισμό που πλήττει τις χώρες της Νότιας Ευρώπης.
Τοπική αυτοδιοίκηση, εμπορικοί σύλλογοι, φορείς, επιμελητήριο, είναι καιρός να προβληματιστούν και να τραβήξουν μπροστά. Τίποτε δεν μας χαρίζεται. Πρώτα οι υποδομές και στη συνέχεια η συνεργασία με τα γραφεία προώθησης των επισκεπτών στη βάση του ήπιου τουρισμού.