ΕΙΝΑΙ έτσι όπως ακριβώς τα παρουσιάσαμε σε πρόσφατο ρεπορτάζ στην εφημερίδα μας. Την περασμένη Παρασκευή δόθηκε η «χαριστική βολή» και έτσι το στρατόπεδο «Βερσή» παύει οριστικά να υπάρχει στην Άρτα. Λειτουργούσε ανελλιπώς για πάνω από έναν αιώνα και πλέον η ζώσα πραγματικότητα αντικαθίσταται με τα γραπτά της ιστορίας. Μιας ιστορίας ένδοξης και υπερήφανης, φυλάττοντας Θερμοπύλες.
Βαθύ το τραύμα για την πόλη και το νομό και ανοιχτή η πληγή για τους Αρτινούς που το είχαν καύχημα και καμάρι τους. Για τους Αρτινούς, οι οποίοι δεν πρόκειται να συγχωρέσουν ποτέ τις τοπικές αρχές που ενώ γνώριζαν και έβλεπαν να προδιαγράφεται το τέλος, δεν κούνησαν ούτε μια στιγμή το μικρό τους δακτυλάκι για την σωτηρία του. Πώς, λοιπόν, να μην γραφεί κι αυτό στην ιστορία;
Είναι, επίσης, θλιβερό ότι δεν ανελήφθη πρωτοβουλία έστω για μια μικρή εκδήλωση αποχαιρετισμού του, προκειμένου να τιμηθεί ο ένας και πλέον αιώνας προσφοράς στον τόπο αλλά και προς τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας. Μια εκδήλωση που θα επέτρεπε να μνημονευθούν οι σελίδες που έγραψε και παράλληλα να εκφραστούν συναισθήματα. Το κλειδί γύρισε τελευταία φορά για να αμπαρωθεί σάμπως να μην του άρμοζαν τιμές, ούτε δόξα, ούτε μνήμη, ούτε ένα πικρό αντίο. Σάμπως να μην υπήρξε «σαρξ εκ σαρκός» της Άρτας, σάμπως να μην έστεκε εκεί πάνω στον λόφο Περάνθης ακοίμητος φρουρός, φύλακας και σηματοδότης ασφάλειας. Αν και ουδόλως τού άρμοζε ένα τέτοιο άδοξο τέλος, εντούτοις αυτό του επιφυλάχθηκε. Δυστυχώς!
Βαρύ το κλίμα και πλακωμένη η ψυχή όλων μας, πλην ίσως εκείνων που παρέδωσαν το στρατόπεδο «Βερσή» αμαχητί. Δεν μένει παρά ο καθένας πλέον μόνος του να εκφραστεί και να μιλήσει με τον τρόπο που αισθάνεται. Ένα μόνο έχουμε να προσθέσουμε: Αφού δεν κατάφεραν να το κρατήσουν ζωντανό, ας μην επιτρέψουν τουλάχιστον να παραδοθεί στη λήθη και την εγκατάλειψη η περιουσία που αφήνει πίσω του. Θάναι διπλά ασυγχώρητοι.
Β.Π.