Οι εκπρόσωποι του τοπικού δημόσιου βίου, και εννοούμε βεβαίως εκείνους που θα μπορούσε να περάσει ο λόγος, μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί τι χάνεται για την Άρτα παράλληλα με το στρατόπεδο «Βερσή» που αποχαιρετάμε για πάντα.
Η «χαριστική βολή», δηλαδή το λουκέτο και η πλήρης εγκατάλειψή του, δίνονται, σύμφωνα με ασφαλέστατες πληροφορίες από καθ’ όλα έγκυρες πηγές, την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου, όταν και τα κλειδιά θα παραδοθούν στο ΤΕΘΑ (Ταμείο Εθνικής Άμυνας), στο οποίο περνά ως περιουσιακό στοιχείο. «Μέχρι τότε θα έχουν ξηλωθεί τα πάντα και θα μείνουν μόνο τα κουφάρια» μάς ανέφερε χαρακτηριστικά πηγή που γνωρίζει άριστα τις εξελίξεις.
Αυτό που επίσης μαθαίνουμε και προκαλεί έντονη ανησυχία είναι πως από τις 26 Σεπτεμβρίου το στρατόπεδο δεν θα φυλάσσεται. Περιμένουμε να το δούμε κι αν όντως συμβεί θα έχει ο καθένας το δικαίωμα να αναφωνήσει «Αιδώς Αργείοι», διότι τόσο μεγάλο θα είναι το ενδιαφέρον τους για την περιουσία του στρατού!
Ας δούμε, όμως, και τι χάνεται για την Άρτα από την ταφόπλακα στο στρατόπεδο, κα-θώς, όπως μάς αναφέρεται από τις ίδιες πηγές, ο οικονομικός αντίκτυπος θα είναι τεράστιος και δεν θα είναι μακροχρόνιος αλλά θα φανεί μέσα σε 15 ημέρες.
Στο στρατόπεδο «Βερσή» υπηρετούσαν 60 οικογενειάρχες αξιωματικοί και υπαξιωματικοί. Αν υπολογιστεί ότι η καθεμία εξ αυτών δαπανούσε περίπου 1.000 ευρώ το μήνα για διατροφή, ρουχισμό, φροντιστήρια και λοιπά έξοδα το… κοντέρ γράφει 60.000 ευρώ το μήνα. Διότι πόσο να αντέξουν οι μετατιθέμενοι στα Ιωάννινα (Πέραμα) το πήγαινε έλα από και προς Άρτα, κάποια στιγμή θα αναγκαστούν σε μετακόμιση. Για στρατό, άλλωστε, μιλούμε στον οποίο τα ωράρια δεν έχουν και τόσο μεγάλη συνάφεια με αυτά των δημοσίων υπαλλήλων.
Πλην των οικογενειακών δαπανών με τα χρήματα να πέφτουν στην τοπική αγορά, να συνυπολογιστούν και αυτά του πολιτικού προσωπικού, καθώς οι μισοί απ’ αυτούς μετατίθενται στην αεροπορική βάση του Ακτίου και οι υπόλοιποι στα Ιωάννινα. Και βεβαίως να προστεθούν τα εφόδια για τη σίτιση των φαντάρων που προέρχονταν από την αγορά της Άρτας, η μεταφορά μέ- σω του ΚΤΕΛ, τα ξενοδοχεία στα οποία διέμεναν οι γονείς των στρατιωτών και κυ- ρίως όταν γίνονταν οι ορκωμοσίες και κοντά σ΄ αυτά η σίτιση και η αναψυχή γο- νέων και των παιδιών τους κατά τις εξόδους.
Αυτά και άλλα πολλά ως προς τα οικονομικά μεγέθη, ενώ ουδείς μπορεί να παραβλέψει τη συναισθηματική πληγή από το τραύμα που προκάλεσε αυτή η επαίσχυντη απόφαση, για την οποία αξίζει να σημειωθεί ότι η Ένωση Στρατιωτικών Άρτας έδωσε σκληρή μάχη προκειμένου να μην περάσει, δυστυχώς όμως βρήκε λίγους μό- νο συμπαραστάτες. Ακόμα κι όταν ο πρόεδρός της Αθανάσιος Νικάκης σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Αρταίων μίλησε με συγκεκριμένα στοιχεία για τις επιπτώσεις από τυχόν κλείσιμο, φαίνεται ότι ουδόλως συγκίνησε τη Δημοτική Αρχή. Κι ας έφερε ως παράδειγμα την πλήρη εγκατάλειψη των στρατοπέδων στην Πρέβεζα μετά τα λουκέτα, έχοντας ο ίδιος προσωπική εμπειρία καθώς ως αξιωματικός υπηρέτησε στον γειτονικό νομό.
Όσο για τους τόνους αισιοδοξίας που καλλιεργούνταν και μεταφέρονταν ένθεν κα- κείθεν για χρήση με οφέλη για την Άρτα μετά την εγκατάλειψή του, η τοπική κοινωνία δεν πρόκειται να πειστεί αν δεν δει κάτι χειροπιαστό και βεβαίως αντάξιο των πλεονεκτημάτων από την λειτουργία του στρατοπέδου «Βερσή».
Μέχρι τώρα τουλάχιστον όλα κινούνται στη σφαίρα των υποθέσεων και των εικασιών προσομοιάζοντας μ’ αυτό που ζήσαμε πριν την τελική απόφαση που κινούνταν σε ρυθμούς μετρήματος της μαργαρίτας. Θα κλείσει ή δεν θα κλείσει; Ενώ σ’ άλλες περιοχές που αντιστάθηκαν και ξεσηκώθηκαν κάτι έχουν ψελλίσει περί της χρήσης, εδώ φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Επομένως, παραφράζοντας κάπως τη ρήση του αείμνηστου πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, γιατί να μην αποφανθούμε «αυτή είναι η Άρτα»!