Της Δώρας Παπαϊωάννου

Απόγευμα και χτυπάει το κινητό! Ακολουθεί συζήτηση 2λεπτη, και η απόφαση πάρθηκε! Εκδρομή! 8 οικογένειες! 13 παιδιά, 15 μεγάλοι!
ΣΚ στα Ζαγοροχώρια! Ζαγοροχώρια με σκοπό όμως, σκοπό πανηγυρίσιο! Το 1ο σκ του Αυγούστου κάθε χρόνο γίνεται το Σαρακατσάνικο αντάμωμα στον Γυφτόκαμπο Ζαγορίου! Ένα μέρος εκπληκτικό, όπως απεδείχθη, μέσα στο δάσος, τέρμα πάνω στο βουνό δίπλα στον ίδιο τον Θεό!!!
Η διαμονή μας ήταν σε ένα χωριό, τους Κήπους, που ήταν 40 λεπτά από το μουσικό αντάμωμα, μιας και δεν υπήρχε κάτι πιο κοντά διαθέσιμο!
Ξεκινήσαμε, λοιπόν, το ένα αυτοκίνητο πίσω από το άλλο για να φτάσουμε στον Γυφτόκαμπο. Περάσαμε από Καπέσοβο, περάσαμε Τσεπέλοβο και συνεχίσαμε τις φιδίσιες στροφές μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας!
Και… ιδού! Ο παρκαδόρος! Ξεφύτρωσε μέσα στο πουθενά. Μας καθοδήγησε σε μια μεγάλη αλάνα, όπου περίμεναν ουρά να μπουν ένα σωρό αυτοκίνητα!
Παρκάραμε, πήραμε μαζί μας τρόφιμα, ψάθες, κουβέρτες, μπουφάν χειμωνιάτικα, καρέκλες σκηνοθέτη και ακολουθήσαμε στο μονοπάτι τον υπόλοιπο κόσμο.
Μέσα από το πυκνό δάσος και ακολουθώντας το μονοπάτι, άρχισαν να φτάνουν στ’ αφτιά μας φωνές πλήθους! Και ξαφνικά τα μάτια άνοιξαν διάπλατα από τον θαυμασμό… Ένα τεράστιο ξέφωτο μέσα στην καρδιά του δάσους, που εκείνο το βράδυ θα φιλοξενούσε 2000 κόσμο περίπου!
Στη μία πλευρά κόσμος πήγαινε και ερχόταν για να φροντίσουν το φαγητό, τα ψητά, τα ποτά. Σε άλλη μεριά έφτιαχναν τον χώρο που θα χόρευαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι! Απέναντι από την είσοδο, δίπλα στο παλιό μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, έστηναν έκθεση φωτογραφίας με εικόνες αν-θρώπων που ζούσαν εκεί στις παλιές παραδοσιακές στάνες! Υπήρχαν λιχουδιές και παιχνίδια για τα παιδιά…
Ένα κανονικό πανηγύρι, όμως άλλου με-γέθους και κάλλους! Οι θέσεις με τα τραπέζια και τις καρέκλες λίγες και κοντά στον κύκλο του χορού. Αμφιθεατρικά και ανηφορικά στο ξέφωτο, κόσμος πολύς έστρωνε ό,τι είχε φέρει μαζί του ο καθένας, για να κάτσουν τη νύχτα να παρακολουθήσουν το γλέντι! Ψάθες, κουβέρτες, σεντόνια έγιναν ένα με το χώμα.
Σκηνές και αιώρες ξεφύτρωναν σε κάθε μεριά του δάσους τριγύρω, από κατασκηνωτές που σίγουρα δεν ήταν η 1η αλλά ούτε και η τελευταία τους βραδιά εκεί!
Οργανωμένοι και χαλαροί, λες και ήταν μόνιμοι κάτοικοι του δάσους που τους ήταν τόσο οικείο το μέρος όπως σε εμάς το σαλόνι του σπιτιού μας!
Γονείς με μωρά και καρότσια, παιδιά, νέοι, μεγάλοι άνθρωποι με τις μαγκούρες τους και το μαξιλάρι τους αγκαλιά πήγαιναν να πιάσουν θέση στο ανηφορικό έδαφος του Γυφτόκαμπου!
Πριν πέσει η νύχτα, πήγαμε να δούμε και τις εν λόγω στάνες των Σαρακατσάνων, που αποτελούσαν την κύρια κατοικία τους … Χαμένες μέσα στη σιωπή της φύσης!
Απλοϊκά φτιαγμένες από σύρμα και καλάμια σε κυκλικό σχηματισμό με σανό στο εσωτερικό τους και αυτοσχέδια ράφια από ξύλα για να βάζουν τα λιγοστά σκεύη φαγητού! Φλοκάτες, κιλίμια, κουρελούδες. Ριγμένα πάνω σε μπόγους από σανό και έτοιμο και το μικρό καθιστικό τους!
Και τα όργανα μας έβγαλαν απότομα από τα σενάρια του μυαλού για το πώς ζούσαν οι άνθρωποι τότε! Περάσαμε το γεφυράκι που από κάτω τα νούφαρα είχαν την τιμητική τους πάνω στο νερό και πήγαμε στις θέσεις μας να παρακολουθήσουμε την πα-ράσταση χορού που είχε ξεκινήσει. Βάλαμε μπουφάν και καθίσαμε στις ψάθες. Ομάδες νέων κοριτσιών και αγοριών ντυμένες με τις βαριές στολές και τα τσαρούχια ξεκίνησαν υπερήφανα να χορεύουν!
Όλοι ήσυχοι… 2.000 κόσμος δεν κούνησε βλέφαρο με την έναρξη των χορευτικών!
Επικρατούσε ένα κλίμα σχεδόν μυστικιστικό, σαν κάτι παλιό να αναβίωνε. Όλοι παρακολουθούσαν το γλέντι με συγκίνηση και σεβασμό, σαν να συμμετείχαν σε μια τελετή που τους ένωνε με τους προγόνους τους.
Τα χορευτικά και οι αναφορές στο παρελθόν τελείωσαν και τη σκυτάλη πήρε ο κόσμος. Γλέντι μεγάλο ξεκίνησε, χορός μέχρι το πρωί κάτω από τα αστέρια με τα δέντρα δίπλα μας να αγγίζουν τον ουρανό!
Παιδιά δεν γκρίνιαξαν, ηλικιωμένοι δεν κουράστηκαν, κανείς δεν δυσανασχέτησε παρά μόνο ένα αυτοκίνητο που ενοχλούσε και η πινακίδα του αντήχησε από το μικρόφωνο σε όλο το δάσος!
Αστεράκια, συννεφάκια, φεγγάρι έπαιζαν όλα μαζί στο άνοιγμα του ξέφωτου και ο καπνός από το ψήσιμο των κρεάτων προσπαθούσε να τα φτάσει!
Εκπληκτική βραδιά, καλά οργανωμένη και φροντισμένη, κύλισε προς το τέλος για την παρέα! Πήραμε τον δρόμο του γυρισμού με βαριά καρδιά, μιας και θέλαμε να μείνουμε κ άλλο. Σαν κάτι αόρατο να μας υπαγόρευε να μείνουμε μέχρι το πρωί.
Όμως η υπόσχεση είχε δοθεί: του χρόνου το καλοκαίρι, ξανά εκεί!