Ενας πολύτιμος καθημερινός σύν-τροφος και μια διαχρονική πρόκληση το ραδιόφωνο. Μας φέρνει κοντά, μηδενίζει τις αποστάσεις, ερεθίζει το συναίσθημα, ομορφαίνει τις στιγμές μας. Έρχεται από πολύ μακριά στο χρόνο, με μεγάλες αντοχές και κυρίαρχη δύναμη στα ερτζιανά. Βρίσκει πάντοτε τον τρόπο να επιβάλλεται ως παράλληλο μέσο ψυχαγωγίας και ενημέρωσης. Ακουμπά στη φαντασία μας και καταγράφεται μέσα μας όπως εμείς το νιώθουμε τη στιγμή που το ακούμε. Γίνεται εικόνα ποιοτική, ανάλογα με τις γνώσεις και τις ευαισθησίες μας.
Το «ραδιάκι» μας δεν θα πάψει ποτέ να είναι στο προσκήνιο ως ισχυρός δέκτης, είτε από κρατικό, είτε από δημοτικό, είτε από ιδιωτικό σταθμό. Ακούγεται ευχάριστα όλες τις ώρες στο αυτοκίνητο, στο σπίτι, στο γραφείο, στο χωράφι, χωρίς να μας εμποδίζει να έχουμε κι άλλη δημιουργική απασχόληση. Μας μαθαίνει να ακούμε κι όχι μόνο να βλέπουμε παθητικά εικόνες.
Η μπάντα των FM προκαλεί εσωτερικές εν-τάσεις, έχει συναισθηματική υπεροχή, εί-ναι κάτι ζωντανό με γρήγορους ρυθμούς και με κέφι μεταδοτικό. Έχει πιστούς και φα- νατικούς ακροατές και διαμορφώνει μουσική και κοινωνική παιδεία, με την προϋπόθεση να λειτουργεί σωστά και με κανόνες. Γίνεται κτήμα κάθε κοινωνικής και ηλικιακής ομάδας χωρίς αποκλεισμούς.
Ο Έλληνας έχει μια ειδική σχέση με το τραγούδι, με πολλές επιρροές τόσο από γειτονικούς λαούς όσο και από το ιστορικό πα-ρελθόν του. Τρέχει στο αίμα του, τον βάζει σε μουσικούς κόσμους και είναι μπολιασμένο με την παράδοση της χώρας του. Τη μουσική τη θέλει να του προκαλεί στοχασμό, ψυχική ευφορία και αισθητική απόλαυση. Ο κάθε ακροατής είναι ένας ολόκληρος κόσμος, μια προσωπικότητα κι έχει μια ταυτότητα. Αυτά τα στοιχεία είναι, νομίζω, το υλικό που διαμορφώνει την εθνική μας συνείδηση και την πολιτιστική μας μνήμη.
Κάπως έτσι ήταν το ραδιόφωνο κι έτσι θα έπρεπε να είναι πάντοτε. Σήμερα ισχύει αυτό σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο; Ας προβληματιστούμε! Συμβιβαστήκαμε χωρίς τις εμβληματικές ραδιοφωνικές προ- σωπικότητες, την Μαρία Ρεζάν, τον Πάνο Γεραμάνη, τη Σοφία Μιχαλίτση. Όμως δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε αβίαστα ό,τι εκπτωτικό μάς σερβίρεται και μας βομβαρδίζει το κεφάλι μας. Το starsystem και τα κυκλώματα θέλουν να επηρεάζουν, να κατευθύνουν και να καθοδηγούν το μουσικό αισθητήριο του ακροατή.
Οι ισορροπίες και οι αναλογίες στα προγράμματα των σταθμών έχουν ανατραπεί. Οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί, μαζί με τους διαφημιστές που προωθούν τις μουσικές, μας θέλουν καταναλωτές και όχι ακροατές. Και το ύφος τους πότε εκπέμπει ελιτισμό και πότε λαϊκισμό. Ο ορθός λόγος, η πραγματική ενημέρωση και η εκπαίδευση έγιναν ανούσια σχόλια, φλυαρία με ελληνικά από το καλαθάκι. Τι σημαίνει καλό ραδιόφωνο μπορείτε να διαπιστώσετε από το δεύτερο πρόγραμμα κάθε Σάββατο και Κυριακή το μεσημέρι στη μία η ώρα από την μουσική παραγωγό Δήμητρα Κόχιλα.
Είναι τρομερό ελληνικός σταθμός να αν-οίγει και να κλείνει το πρόγραμμά του μόνο με ξένο τραγούδι. Κι εδώ στην πόλη μας υπάρχει μια αντιφατικότητα κι ένα παράδοξο: ο Δημοτικός σταθμός, ενώ θα έπρεπε να είναι στην υπηρεσία του Δήμου και όλων των Δημοτών, δυστυχώς εκπέμπει μόνο για ένα ορισμένο κοινό με αποκλειστικά ξένη μουσική.
Ωσάν να μην πέρασε ποτέ από αυτή τη χώρα που γεννηθήκαμε, ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, ο Τσιτσάνης, ο Βαμβακάρης και τόσα άλλα μουσικά μεγαθήρια. Ντρεπόμαστε για την καταγωγή μας και την ιστορία μας; Καταβάλλουμε ισότιμα ανταποδοτικά τέλη κι έχουμε απαίτηση για σωστή ψυχαγωγία, για προσφορά στη γλώσσα μας, στις παραδόσεις και τον πολιτισμό μας. Η μουσική πρέπει να παρουσιάζεται σε όλη της την έκταση και χωρίς αποκλεισμούς. Έχουμε θησαυρούς από δημοτικά, λαϊκά, ελαφρά και ρεμπέτικα τραγούδια. Αντί να είμαστε υπερήφανοι για τον σταθμό μας γινόμαστε πικρόχολοι.
Κλείνοντας, οφείλω να υπενθυμίσω, ότι το ραδιόφωνο δεν είναι ένα απλό παιγνιδάκι με κουμπάκια, φωτάκια, ηχειάκια και άλλα ομόηχα ουσιαστικά. Είναι σαφώς κάτι άλλο πολύ πιο σοβαρό. Είναι το πιο δυνατό και το πιο ζεστό και αρχαϊκό μέσο επικοινωνίας. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους όσοι κάθονται πίσω από μια κονσόλα κι ένα μικρόφωνο στο στούντιο. Η ευθύνη τους είναι μεγάλη. Ο ακροατής απαιτεί σεβασμό, εκπλήξεις, όχι μόνιμο μπλα – μπλα και μονότονα επαναλαμβανόμενα κάποια «τραγουδάκια» με τους γνωστούς μηχανισμούς ή τις προσωπικές προτιμήσεις.
Και για να μην παρεξηγηθώ, η κριτική αφορά τους κρατικούς και δημοτικούς σταθμούς. Οι ιδιωτικοί ανήκουν μεν στα οπτικοακουστικά μέσα, ωστόσο είναι εμπορικές επιχειρήσεις που αποσκοπούν, κυρίως, στο κέρδος.
