Επαναλήφθηκε και φέτος με μεγάλη επιτυχία η διοργάνωση του Φεστιβάλ ΚΝΕ – ΟΔΗΓΗΤΗ στην Άρτα, επιβεβαιώνοντας ότι αποτελεί σταθερή αξία επί των τοπικών πεπραγμένων στα θέματα πολιτισμού και πολιτικής.
Το διήμερο της περασμένης Παρασκευής και του Σαββάτου ο χώρος του Εκθεσιακού Κέντρου «Κώστας Βάγιας» γέμισε ασφυκτικά, ιδιαιτέρως βέβαια την δεύτερη μέρα, όταν δεν έμεινε κενή καρέκλα, ενώ το νεανικό κοινό παρέμεινε όρθιο μπροστά στην εξέδρα να συνοδεύει την Ελεωνόρα Ζουγανέλη, η οποία έδινε και τον χορευτικό ρυθμό. Η δημοφιλής τραγουδίστρια ερμήνευσε δικά της κομμάτια, όπως επίσης και αγαπημένα άλλων γνωστών συνθετών, χωρίς να κρύβει την ικανοποίησή της για την ανταπόκριση του κοινού, ευχαριστώντας την ΚΝΕ για την πρόσκληση.
Το προηγούμενο βράδυ επί σκηνής εμφανίστηκε η Ρένα Μόρφη, η οποία ερμηνευτικά επέλεξε ρεπερτόριο από την δική της δικογραφία, ενώ πολύ καλές ήταν οι επιλογές και άλλων συνθετών. Ένα από τα βασικά στοιχεία της συναυλίας της ήταν η επικοινωνία με τους παρισταμένους καλώντας τους συχνά να γίνουν «ένα».
Κοινό χαρακτηριστικό πάντως και των δύο τραγουδιστριών ήταν η έμφαση που έδωσαν στην σκηνική τους παρουσία. Πλην λίγων τραγουδιών ήταν αεικίνητες χορεύοντας σ’ όλο το μήκος και πλάτος της εξέδρας και βέβαια απογειώνονταν ακόμα περισσότερο όταν έβλεπαν το κοινό να «υπακούει» στα κελεύσματά τους. Αν και όπως υποστηρίχθηκε από κάποιους το «στυλ» και των δύο που επιλέχθηκαν για φέτος δεν ταίριαζε και τόσο με τα Φεστιβάλ που μάς έχει συνηθίσει κατά το παρελθόν η ΚΝΕ, εντούτοις τιμήθηκε ακόμα μια φορά και με το παραπάνω. Και τις δύο βραδιές ο αριθμός των προσερχομένων θα πρέπει να ξεπέρασε τις 5.000 (υπολογίζονται 2.000 άτομα περίπου την Παρασκευή όταν είχε να… αντιμετωπίσει και την Εθνική Ελλάδας ποδοσφαίρου που έπαιζε για τα προκριματικά του μουντιάλ με τη Λευκορωσία και 3.000 περίπου το Σάββατο).
Σε κάθε περίπτωση αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι ότι το Φεστιβάλ έχει τους δικούς του σίγουρους «ακόλουθους» που ποτέ δεν έπεσαν κάτω από αυτόν τον αριθμό, αναγνωρίζοντας την προσφορά του θεσμού χωρίς καμιά ετήσια διακοπή, αλλά και τον ξεχωριστό τόνο που δίνει στην Άρτα.
Κάτι που αποτελεί και τη μεγάλη αλήθεια.
