Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, Αμφιβολίες τρελές.
Κάθε χρόνο, στον 6ο μήνα, ξεκινάμε να ζούμε όλοι μας, το ίδιο συλλογικό déjà vu (ντεζά βου) ή επί το ελληνικότερον «ήδη ιδωμένο».
Ξεκινούν οι μεγάλες ετήσιες πυρκαγιές, με δύο κύρια είδη: 1. Οι περιαστικές πυρκαγιές σε εκτάσεις που ζήλεψαν και θέλουν να γίνουν αστικές και 2. Οι αναπτυξιακές πυρκαγιές σε εκτάσεις που ζήλεψαν και θέλουν να αναπτυχθούν επιτέλους, ξεφεύγοντας από τη μιζέρια της παρθένας φύσης.
Και όλοι εμείς, που παρακολουθούμε τις εξελίξεις χρόνο με χρόνο με δέος, έχουμε αναπτύξει φοβερές θεωρίες συνομωσίας. Τη μια μας φταίνε οι «οικοπεδοφάγοι», που ορέγονται φιλέτα γης, ευάερα, ευήλια και με δεκάδες δόσεις. Φανταζόμαστε πως τάχα είναι δυνατόν, ένας μικρός οικισμός με 10 σπίτια, να μεταμορφωθεί μέσα σε 10 χρόνια και μετά από 10 πυρκαγιές, σε έναν οικισμό με 100 σπίτια.
Την άλλη μας φταίνε οι μεγαλοεταιρείες που θέλουν να παράγουν φθηνή ενέργεια για το καλό μας, λες και μερικοί ακίνητοι καθρέπτες ή μερικές έλικες που στριφογυρίζουν, μπορούν να κάνουν κακό στην πανίσχυρη φύση. Την παρ’ άλλη μας φταίνε οι ξενοδόχοι, που προσπαθούν να μας εξυπηρετήσουν με μερικά δωματιάκια και λίγες ξαπλώστρες. Λες και δεν καταλαβαίνουμε πόσο βασανιστικό είναι να πίνεις το φρεντάκι σου στο λιοπύρι.
Και σαν να μη έφταναν όλα αυτά, οι συνωμοσιολόγοι φαντάζονται ευθύνες σε αεροπλάνα και ελικόπτερα που παραμένουν καθηλωμένα λόγω βλαβών. Φαντάζονται ευθύνες σε ελλείψεις προσωπικού, σε αναβαθμίσεις δικών μας παιδιών – αξιωματικών, σε παντελή έλλειψη πόρων και επικαλυπτόμενες αρμοδιότητες. Ακούς εκεί;
Θεωρίες και κόντρα θεωρίες συνομωσίας, έω-λες και μίζερες. Ενώ τα πράγματα είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο απλά. Η κυβέρνηση φέτος – επιτέλους – μίλησε. Για όλα φταίμε εμείς. Ναι εμείς. Όχι γιατί τους ψηφίζουμε, αλλά φταίμε εμείς γιατί δεν καθαρίζουμε τα οικόπεδά μας. Τι κι αν στατιστικά, πάνω από το 90% των μεγάλων πυρκαγιών δεν ξεκίνησαν ούτε από ιδιωτικό οικόπεδο, ούτε καν από δημοτική έκταση.
Η κυβερνησάρα μας, προφανώς γνωρίζει καλύτερα. Γιατί, σου λέει, ακόμα κι αν καεί το δάσος, αν έχεις το οικόπεδό σου καθαρό και γυαλισμένο, δεν θα καεί το σπίτι σου. Κι έτσι γλιτώνουμε και τις αποζημιώσεις και το ανάθεμα των πολιτών. Γιατί είναι προφανές. Η φωτιά θα κάψει, θα κάψει, κάποια στιγμή θα φτάσει σε οικόπεδα. Εκεί θα είναι όλα καθαρά, τι θα κάνει; Θα σταματήσει. Και δεν θα χρειάζεται να πληρώνουμε ούτε τόσους πυροσβέστες, ούτε τόσα πυροσβεστικά οχήματα, ούτε τόσα αεροπλάνα, ούτε…, ούτε…
Και για να γλιτώσει όλη η χώρα από τη μάστιγα των πυρκαγιών, έφτιαξαν μία ηλεκτρονική εφαρμογή, που την βλέπει ο Bill Gates και ζηλεύει. Κι επειδή το καλό πράμα φαίνεται από μακριά, δεν έχει σημασία που το κράτος γνωρίζει ήδη την ακίνητη περιουσία σου από το Ε9 και τον ΕΝΦΙΑ που πληρώνεις. Στην συγκεκριμένη εφαρμογή, αν και εισέρχεσαι με τους κωδικούς taxisnet, δεν αναγράφονται τα ακίνητά σου, αλλά πρέπει να τα γράψεις και να τα εντοπίσεις εξαρχής, μόνος σου.
Άσε που αν γράψεις κάτι λάθος, ή είσαι νομικό πρόσωπο, το σύστημα θα σου βγάλει μήνυμα σφάλματος, αλλά δεν θα σου πει σε ποιο κουτάκι υπάρχει το σφάλμα. Θα πρέπει να ψάξεις να το βρεις ολομόναχος, αν τελικά το βρεις. Και πολλές άλλες μικρολεπτομέρειες. Φυσικά αν είσαι λίγο μεγάλος και δεν ξέρεις από υπολογιστές και κινητά, πρόβλημά σου. Η πρόοδος για την καταπολέμηση των πυρκαγιών δεν μπορεί να σε περιμένει.
Υπάρχει κάποια εξήγηση για όλα τα παραπάνω; Σας αντιγράφω από το βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου, με τίτλο «Εγχειρίδιο Βλα- κείας»: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι υποτιμάμε τον αριθμό των βλακών ανάμεσά μας, αφού το κρίσιμο ποσοστό που όλοι γνωρίζουμε ότι υφίσταται σε κάθε τυχαία πληθυσμιακή ομά- δα, παραμένει έως σήμερα απροσδιόριστο. Και επειδή κάθε τόσο μας αιφνιδιάζουν με την ανοησία τους πρόσωπα «υπεράνω υποψίας», ανακαλύπτουμε ότι οι χοντροκέφαλοι είναι πολλοί περισσότεροι απ’ όσο μπορούσαμε να φανταστούμε. Αν δεχτούμε την κωδωνοειδή καμπύλη «κανονικής κατανομής» (ή «καμπύλη Gauss», από το όνομα του Γερμανού μαθηματικού), η οποία χρησιμοποιείται για την ανίχνευση διαφόρων χαρακτηριστικών ενός πληθυσμού, έχουμε το λιγότερο ένα ποσοστό 25% βλακών σε κάθε κοινωνική ομάδα, δηλαδή ένας στους τέσσερις. Μάλλον δεν υπάρχει κανείς που να πιστεύει ένα τόσο μικρό νούμερο, αφού όπου και να στρίψεις σε βλάκα θα πέσεις. Αυτό που φαίνεται να έχει καθολική ισχύ είναι πως όσοι είναι χάχες μεταξύ των παρκαδόρων, είναι και μεταξύ των πανεπιστημιακών».
Τελικά από όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται χωρίς Αμφιβολίες πολλές, χωρίς Αμφιβολίες τρελές τόσοι είναι και μεταξύ των πολιτικών.
Ένοχος, υπεράνω πάσης Αμφιβολίας