Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, Αμφιβολίες τρελές.
Μια φορά κι έναν καιρό, στην μακρινή Ιαπωνία, ζούσαν τρείς σοφοί πίθηκοι. Ο Mizaru, που καλύπτει τα μάτια του και έτσι δεν βλέπει τίποτα κακό, ο Kikazaru καλύπτοντας τα αυτιά του δεν ακούει κάτι κακό, και ο Iwazaru που καλύπτει το στόμα του και δεν μιλάει για τίποτα κακό.
Οι τρείς πίθηκοι αναπαριστούν την αμοιβαία αποφυγή της παραδοχής, την κοινή άρνηση, τη συνωμοσία της σιωπής. Οι αρχαίοι σοφοί της Ιαπωνίας ήθελαν να υποδηλώσουν ότι το να δίνουμε προσοχή σε ακατάλληλα πράγματα σημαίνει ότι διαφθείρουμε τον εαυτό μας. Ενώ αντίθετα στον δυτικό κόσμο η παροιμία και η εικόνα χρησιμοποιούνται συχνά για να αναφερθούν στην έλλειψη ηθικής ευθύνης των ανθρώπων που αρνούνται να αναγνωρίσουν ανάρμο- στες πράξεις και συμπεριφορές, κοιτάζοντας από την άλλη πλευρά ή προσποιούμενοι άγ- νοια.
Στις μέρες μας, πληθαίνουν οι αναφορές ότι ο χώρος της δικαιοσύνης στη χώρα μας έχει γεμίσει «πιθήκους». Ενδεικτικά αναφέρω 1. Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα προβλήματα του Κράτους Δικαίου στην Ελλάδα. 2. Τη συνέντευξη στην «Καθημερινή» της Ευρωπαίας Εισαγγελέως Λάουρας Κοβέσι και 3. Την ετήσια έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Η κατάταξη της Ελληνικής Δικαιοσύνης από το World Economic Forum στην 83η θέση μεταξύ 141 χώρων, με κριτήριο την εξάρτηση από κυβερνήσεις και εταιρικά συμφέροντα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες ντροπές της γενιάς μας. Ήδη δημοσιοποιούνται σφυγμομετρήσεις, σύμφωνα με τις οποίες το 83% των πολιτών δεν εμπιστεύονται την Δικαιοσύνη.
Η αποθεσμοποίηση της Δικαιοσύνης και η συνακόλουθη τεράστια δυσπιστία των πολιτών στην ανεξάρτητη και έντιμη λειτουργία της απειλεί τη χώρα με την επιβολή μιας ιδιότυπης μορφής ολοκληρωτισμού. Η παραβίαση του κρά- τους δικαίου καταργεί την διάκριση των εξουσιών, καταλύει το δημοκρατικό πολίτευμα και την ύπαρξη του κράτους και κατατάσσει το κράτος στα «αποτυχημένα κράτη». Η αδικία αποτελεί πολιτική νόσο, μας λέει ο Πλάτωνας. Ολόκληρη η Πολιτεία νοσεί στην περίπτωση αυτή.
Υπάρχουν μέτρα που μπορούν να ληφθούν για τον σκοπό αυτό και είναι βέβαιο ότι τα γνωρίζει η πολιτική ηγεσία. Γιατί άραγε δεν τα εφαρμόζει; Για παράδειγμα, το αίτημα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για μεταρρύθμιση του τρόπου της εκλογής της ηγεσίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων, Προέδρων και Αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου, του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Σήμερα γίνεται από το Υπουργικό Συμβούλιο, δημιουργώντας συνθήκες ενδεχόμενης εξάρτησης της δικαστικής εξουσίας από την εκτελεστική.
Επίσης, βασική δημοκρατική αρχή αποτελεί ότι και οι κρίνοντες κρίνονται. Αλλά, διαχρονικά, οι ηγεσίες των Ανωτάτων Δικαστηρίων και οι Δικαστικές Ενώσεις δείχνουν την δυσφορία τους για την κριτική δικαστικών αποφάσεων και την αμφισβήτηση της ουσιαστικής ορθότητάς τους και κάνουν εκκλήσεις να επιδείξουν οι πολίτες εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη. Έτσι, εντός της χώρας μας, η προβλεπόμενη αγωγή κακοδικίας κατά δικαστού είναι γράμμα κενό, γιατί όλες οι αγωγές που έχουν ασκηθεί έχουν απορριφθεί και πολλοί ενάγοντες έχουν καταδικαστεί σε αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμηση.
Αντίθετα, ενώπιον του ΕΔΑΑ (Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) έχουν ασκηθεί κατά της χώρας μας και έχουν γίνει δεκτές περίπου 970 αγωγές για παράβαση του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκή Σύμβαση για Δικαιώματα του Ανθρώπου) «περί δικαίας δί- κης», στην οποία περιλαμβάνεται και η εσφαλμένη κρίση και η χώρα μας έχει καταδικασθεί σε καταβολή μεγάλων αποζημιώσεων.
Κερασάκι σε όλα τα παραπάνω είναι ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Φλωρίδης. Αυτός που σύμφωνα με τη δημοκρατία μας πρέπει να διορθώ- σει όλα τα παραπάνω. Αντί να πράξει το σωστό, όταν ρωτήθηκε αν η κυβέρνηση δέχεται πιέσεις, με φόντο τις προσπάθειες συγκάλυψης για το έγκλημα στα Τέμπη, και το «θάψιμο» του σκανδάλου των υποκλοπών, δήλωσε: «Με το κράτος, όταν αυτό αποφασίζει να κάνει κάτι, δεν μπορεί να τα βάλει κανείς. Θα τον ισοπεδώσει». Πώς να αισθάνθηκαν άραγε στο άκουσμα αυτής της δήλωσης οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, οι συγγενείς των θυμάτων στο Μάτι, που δίνουν μάχη για να έρθει στο «φως» η αλήθεια και να αποδοθούν ευθύνες για τα εγκλήματα;
Δεν υπάρχουν Αμφιβολίες πολλές, Αμφιβολίες τρελές, ότι επί της ουσίας ο Φλωρίδης είπε ό,τι και ο Βολταίρος, περίπου 250 χρόνια πριν: «Είναι επικίνδυνο να έχεις δίκιο όταν η κυβέρνηση έχει άδικο». Με μία βασική διαφορά. Ο Φλωρίδης είναι υπέρμαχος, ο Βολταίρος πολέμιος. Εμείς με ποιόν είμαστε; Με τον Φλωρίδη ή με τον Βολταίρο;
Αθώος, λόγω Αμφιβολιών
