Ο Αθανάσιος Άρτας στην ουσία ονομάζονταν Αθανάσιος Γκόλος ή Μπαμπα – Γκόλος.
Το Άρτας έλαβε ως προσωνύμιο λόγω καταγωγής όταν ήταν στα Ιωάννινα. Γιος ενός κακού και αγενή αγροφύλακα ονόματι Ανδρέα Μπαμπα Γκόλου.
Μικρός ήταν όμορφος και γυάλισε το μάτι του Αλή πασά και τον πήρε στο χαρέμι του (ο Αλής είχε και χαρέμι με αγόρια). Μεγαλώνοντας τον πάντρεψε και τον έκανε βοεβόδα στην Άρτα. Αν ακολουθήσουμε και κάποιο δημοτικό τραγούδι της Άρτας, έκανε και οικογένεια. Το επιτελείο του αποτελούνταν από κάποιους άλλους αλιτήριους, όπως τον Εβραίο Μιχάλ Μπέσο, τον Γιάννη Μπαγιάκαν, τον οποίο είχε γραμματέα και τον Ζαφείρη ως φοροεισπράκτορα.
Ο Ζαφείρης ήταν γιος του πνευματικού της Υπαπαντής. Στη διάρκεια διοίκησης του Αθανάσιου Άρτα, η πόλη και οι κάτοικοί της υπέφεραν. Ειδικά στον καιρό της πανούκλας. Οι εκκλήσεις των Αρτινών απέβαιναν άκαρπες λαμβάνοντας και ειρωνικές απαντήσεις. Όταν οι Αρτινοί έμαθαν πως ο Αλή πασάς θα βρίσκεται στους Κουμζάδες, έστειλαν μια επιτροπή και συνάντησε εκεί τον Αλή.
Ο Αλή πασάς τους άκουσε προσεκτικά και τους υποσχέθηκε πως θα λύσει το ζήτημα σύντομα. Όχι πως ο Αλή πασάς είχε κάποια ιδιαίτερη αγάπη στους Αρτινούς. Αντιθέτως. Ήθελε όμως ησυχία για να κάνει τα δικά του. Με διάταγμά του διόρισε διοικητές της πόλης τον Γώγο Μπακόλα και τον Χασάν Μπελούσκι. Τον Αθανάσιο Άρτα και τον Μιχαήλ Μπέσο τους έστειλε σιδηροδέσμιους στα Γιάννινα.
Ο Μπακόλας και ο Μπελούσκι ανέλαβαν πρώτα τον Μπαγιάκαν και τον περιποιήθηκαν με τον δικό τους τρόπο. Τον βασάνισαν, αλλά αφού ομολόγησε για τις βιοπραγίες του αφε- ντικού του, τον άφησαν μισοπεθαμένο. Ο Ζαφείρης, όμως, που συμβουλεύτηκε τον πατέρα του να μην πει τίποτα εναντίον του ευεργέτη του, τον βασάνισαν πιο πολύ και εφόσον δεν μιλούσε άρχισαν να τον καίνε με καυτό σίδηρο. Στο τέλος πέθανε αλλά κανείς Αρτινός δεν στεναχωρήθηκε.
Ο Άρτας και ο Μπέσος παρέμειναν έγκλειστοι και με την πτώση του Αλή ποιος ξέρει τι παραμύθι διηγήθηκαν στους Σουλτανικούς και τους έδωσαν αμνηστία. Ο Μιχαήλ Μπέσος επανήλθε και έζησε ήρεμα, ενώ ο Αθανάσιος Άρτας μέσα στην αναμπουμπού-λα των γεγονότων της εποχής μάζεψε καμιά εκατοσταριά τυχοδιώκτες αρχίζοντας ληστρικό βίο. Στην περιοχή έκανε την εμφάνισή του στη Γραμμενίτσα όπου κατέστρεψε το χωριό και τον πύργο του Μπαλίαγα. Πρέπει και σαν τυχοδιώκτης να απέτυχε. Πέθανε πάμπτωχος.
Πηγή κειμένου: Φώτης Βράκας «Περίπατος στην Άρτα – Γεγονότα από την Οθωμανική περίοδο 1449 – 1881 έως τον πόλεμο του 1897»