Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, Αμφιβολίες τρελές.
Ακόμα και στα ατομικά αθλήματα, η παρουσία ενός πολύ καλού προπονητή μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ έναν αθλητή. Προφανώς, στα ομαδικά αθλήματα, η αξία του προπονητή επηρεάζει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό και το παιχνίδι και τα αποτελέσματα μιας ομάδας.
Γι’ αυτό θεωρούμε όλοι μας πολύ φυσιολογικό, όταν μία ομάδα δεν τα πάει καλά, το πρώτο που εξετάζουμε είναι οι ευθύνες του προπονητή και μετά των αθλητών. Κι αυτό δεν γίνεται μόνο για λόγους αριθμητικής, δηλαδή είναι πιο εύκολο να αλλάξεις ένα προπονητή, παρά έντεκα παίχτες, αλλά κυρίως για λόγους εργασιακής αξιολόγησης και ανάληψης της ευθ- ύνης.
Στο κάτω – κάτω όλοι μας έχουμε παραδείγματα όπου πολύ καλοί προπονητές μεγαλούργησαν με παίχτες μικρής και μέσης αξίας. Ποιος δεν θυμάται εκείνο το champions league που πήρε η Πόρτο με τον πρωτοεμφανιζόμενο Μουρίνιο και ποιος δεν θυμάται την Ελλάδα μας να κατακτά το Ευρωπαϊκό, υπό τις οδηγίες του Ρεχάγκελ; Καλός προπονητής δεν είναι εκείνος που θα αγοράσει στην ομάδα του, τους καλύτερους παίχτες του κόσμου, αλλά εκείνος που θα κάνει την ομάδα να παίζει πολύ καλά, με μικρότερης αξίας παίχτες.
Και ενώ αυτή η αξιακή προσέγγιση ισχύει λίγο ή πολύ σε κάθε πτυχή της ζωής μας, ΜΟΝΟ οι πολιτικοί στη χώρα μας, προσπαθούν να μας πείσουν 40 χρόνια τώρα, ότι στο γήπεδο της πολιτικής ισχύει το ακριβώς ανάποδο. Δηλαδή, ο αρχηγός να τα κάνει όλα σωστά, είναι ένα είδος «Σωτήρα» και για όλα φταίνε οι κακοί παίχτες-υπουργοί, παίχτες – βουλευτές κλπ.
Πριν πολλά χρόνια, δεν έφταιγε σε τίποτε ο αρχηγός Ανδρέας Παπανδρέου, που δεν είχε καν καταλάβει τι κουμάσι ήταν ο επί δεκαετίες συνεργάτης του Τσοχατζόπουλος. Μετά ο αρχηγός Κώστας Καραμανλής δεν είχε καμία ευθύνη για τους παραιτηθέντες Τσιτουρίδη και Μαγγίνα. Ο Τσίπρας δεν έφταιξε σε τίποτα για τις ενέργειες του Νίκου Παππά και του Παπαγγελόπουλου και σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατοικεί στον σπίτι των Θεών στον Όλυμπο, χωρίς καμία ευθύνη, ενώ τριγύρω του σφυρίζουν οι παραιτήσεις.
Τι να πρωτοθυμηθούμε. Αρχικά, παραιτήθηκε ο υφυπουργός Εξωτερικών Αντώνης Διαματάρης, επειδή είχε γράψει ψέματα στο βιογραφικό του για μεταπτυχιακό στο Columbia. Λίγο καιρό αργότερα θυσιάστηκε ο πολύ γνωστός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, στον οποίο καταλογίστηκε η ευθύνη της υπεραισιοδοξίας για την αντιπυρική περίοδο και η οποία έγινε στάχτη από τις πυρκαγιές στην Εύβοια, στην Πελοπόννησο, στην Αττική. Επίσης, επί θητείας του, το έγκλημα στα Γλυκά Νερά, η δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών των συμμοριών της νύχτας επανέφεραν στην κοινωνία το αίσθημα της ανασφά- λειας.
Τον Φεβρουάριο του 2022 παραιτήθηκε ο τότε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, κ. Σπήλιος Λιβανός από ένα βίντεο, στο οποίο σχολίαζε κυνικά και γελούσε με τις απαράδεκτες δηλώσεις του πρώην υπουργού και δημάρχου Σπάρτης Πέτρου Δούκα, για τις φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία το 2007.
Μέσα στην ίδια χρονιά, παραιτήθηκαν οι Παναγιώτης Κοντολέων και Γρηγόρης Δημητριάδης για το μαγαζάκι υποκλοπών που έχει στήσει η κυβέρνηση, χωρίς να ληφθεί υπόψη ότι και οι δυό τους αναφέρονταν απευθείας στο Κυριάκο Μητσοτάκη, που ήταν και ο άμεσος προϊστάμενος και των δύο στην ΕΥΠ.
Κανένας μας δεν μπορεί να ξεχάσει την υπόθεση του Ανδρέα Πάτση, ο οποίος διαγράφηκε, έπειτα από καταγγελίες για επιχειρημα- τικές δραστηριότητες με εξαγορά «κόκκινων» δανείων. Ο κ. Πάτσης όχι μόνο πλούτιζε και πλουτίζει από κόκκινα δάνεια που αγόρασε στο 1/15 της αξίας τους, αλλά εμφανίζεται να έχει εισπράξει με απευθείας αναθέσεις σε δύο χρόνια από τον κ. Πιερρακάκη μέσω ΕΛΤΑ πάνω από 1 εκατ. ευρώ για νομικές συμβουλές.
Σχεδόν παρόμοια με τον Πάτση και ο κ. Θέμης Χειμάρας παραιτήθηκε, αφού πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη παίρνοντας από την ημέρα που εξελέγη μέχρι και σήμερα μέσω της εκτυπωτικής εταιρείας του και παρά το ασυμβίβαστο, κανονικά δουλειές του Δημοσίου.
Σχετικά πρόσφατα, παραιτήθηκε από υπουργός ο Κωστάκης Καραμανλής, για το έγκλημα στα Τέμπη, αλλά εμείς είμαστε ακόμα όλοι μας εξοργισμένοι, αφού έβαλε τα δυνατά του να επανεκλεγεί και δεν παραιτείται της ασυλίας του.
Έχουμε και υπουργούς που δεν πρόλαβαν καλά – καλά ούτε την καρέκλα να ζεστάνουν, αφού έναν μήνα και κάτι άντεξε στη θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ο Νότης Μηταράκης, ο οποίος παραιτήθηκε γιατί ενώ ολόκληρη η χώρα καιγόταν στα τέλη Ιουλίου, ο ίδιος αποφάσισε εν μέσω ενός τόσο σοβαρού γεγονότος να πάει για μια βουτιά στη θάλασσα.
Μετά παραιτήθηκε ο Μιλιτάδης Βαρβιτσιώτης, από τον σάλο που προκλήθηκε από τις δηλώσεις του για τους δράστες του εγκλήματος στο Blue Horizon. Συνεχίστηκε το κακό με την Άννα – Μισέλ Ασημακοπούλου, που αποφάσισε να παραιτηθεί από την διεκδίκηση μιας εκ νέου εκλογής της στο ευρωκοινοβούλιο, λόγω του σκανδάλου με τα email των αποδήμων.
Και στις μέρες μας παραιτήθηκαν οι Σταύρος Παπασταύρου και Γιάννης Μπρατάκος, μετά την αποκάλυψη για τον ρόλο τους ως ικέτες, σε συνάντησή τους με τον Βαγγέλη Μαρινάκη.
Ο Πρωθυπουργός ευχαρίστησε όλους τους παραπάνω, ανεξαιρέτως, για τη συνεργασία και έκανε αποδεκτές τις παραιτήσεις τους.
Και η ευθύνη του πρωθυπουργού ποια είναι; Αυτός δεν έφτιαξε την ομάδα; Αυτός δεν δίνει οδηγίες και στις προπονήσεις και στα παιχνίδια; Αυτός δεν κάνει τις μεταγραφές σε κάθε ανασχηματισμό; Και πες, δύο – τρεις παίκτες δεν μας βγήκαν καλοί. Εδώ, όμως, έχω αναφέρει πάνω από μία εντεκάδα παιχτών – υπουργών – βουλευτών. Χωρίς να αναφερθούν καν οι παραιτήσεις υφιστάμενων διοικητικών στελεχών. Ο αρχηγός που μάζεψε όλους αυτούς τους «παίκτες – παλτά» δεν έχει ευθύνη; Στα πόσα «παλτά» καίγεται κι αυτός; Πρέπει να περιμένουμε να παραιτηθούν όλοι;
Ειδικά όσοι ψήφισαν ή ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία, μήπως πρέπει να έχουν Αμφιβολίες πολλές, Αμφιβολίες τρελές για τον αρχηγό, μετά απ’ όλα αυτά; Γιατί όλοι μέσα μας γνωρίζουμε ότι είναι αλήθεια αυτό που είπε κάποτε ένας Αμερικανός στρατηγός: «Ένας ικανός αρχηγός μπορεί να πάρει ικανοποιητική απόδοση από κατώτερους στρατιώτες, αλλά ένας ανίκανος αρχηγός μπορεί να αποσυντονίσει και τους καλύτερους στρατιώτες».
Ένοχος, υπεράνω πάσης Αμφιβολίας

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ