Η φράση αυτή ανήκει στους γονείς μας, οι οποίοι αφενός μεν έζησαν σε μια εποχή που δεν ήταν τόσο έντονος ο αρνητισμός και ο μηδενισμός, αφετέρου είχαν την κρίση και το θάρρος να λένε τα «σύκα σύκα» και τη «σκάφη σκάφη».
Επέλεξα λοιπόν αυτή τη φράση για να περιγράψω ένα από τα πιο σημαντικά έργα υποδομής, το αποχετευτικό δίκτυο, που συνεχίζεται και ολοκληρώνεται σιγά σιγά στο χωριό μου, τη Γραμμενίτσα. Κατ’ αρχάς θα ήθελα να επαινέσω το συνεργείο και να το βαθμολογήσω με άριστα είκοσι-για να θυμηθώ και λίγο την παλιά ιδιότητά μου. Άνθρωποι ευγενικοί, ευπροσήγοροι, οργανωτικοί, γρήγοροι, προσεκτικοί με επεμβάσεις λεπτού χειρουργικού χαρακτήρα, αφού είναι αναγκασμένοι να εργάζονται σε στενούς δρόμους, με καλώδια, σωλήνες ύδρευσης κλπ. Τους έχω παρατηρήσει αρκετές φορές, πάντα με συμπάθεια για τους εργάτες και τους χειριστές, με θαυμασμό γιατί πιάνουν δουλειά σχεδόν νύχτα με το κρύο, και πάντα με κάποια ενοχή από την πλευρά μου απέναντι στους χειρώνακτες γιατί εμένα η ζωή, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, μου τα έφερε δεξιά.
Αυτό το έργο το οποίο αναμένεται να λύσει το μεγάλο και χρόνιο πρόβλημα των λυμάτων που ανερυθρίαστα πολλές φορές πετιούνταν στους δρόμους, για να είμαστε δίκαιοι πρέπει να θυμίσουμε ότι φέρει την υπογραφή τού τέως Δημάρχου κ. Χρήστου Τσιρογιάννη, του κ. Γιώργου Β. Πανέτα ως αντιδημάρχου, και του προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου κ. Αθανάσιου Θ. Μήτσιου. Και επειδή η Μικρή μας Πατρίδα δεν υπήρξε ποτέ αχάριστη και αγνώμων, τους συγχαίρει και τους ευχαριστεί. Και για να είμαστε ξανά δίκαιοι, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η Γραμμενίτσα αυτό το απαιτητικό έργο το περίμενε χρόνια. Άκουσα αρκετούς κατοίκους αυτό το διάστημα να λένε με νόημα «τόσα χρόνια τι έκαναν», κι επειδή δεν καταλαβαίνω τι και ποιους εννοούν, θα ήθελα να θυμίσω τα εξής.
Με την πρώτη αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση «Καποδίστριας» το 1998, το τελευταίο Κοινοτικό Συμβούλιο του χωριού μας είχε προκηρύξει δημοψήφισμα, για να αποφασίσουμε εμείς οι κάτοικοι αν θέλουμε να ενταχθούμε στο Δήμο Αρταίων ή να συγκροτήσουμε δικό μας Δήμο. Συμμετείχα τότε στην συσταθείσα «Κίνηση Πολιτών», με την οποία προσπαθήσαμε να ενημερώσουμε τους συγχωριανούς μας ότι το καλώς εννοούμενο συμφέρον μας ήταν να ενωθούμε με τον Δήμο Αρταίων, έναν Δήμο ήδη οργανωμένο, στον οποίο τα χρόνια προβλήματά μας θα έβρισκαν πιο άμεσα επίλυση. Προσωπικά, έβλεπα πάντα την περιοχή ως μια γεωγραφική ενότητα, έχοντας διαρκώς προ οφθαλμών τη «μελέτη Δούκα». Έτσι ονομάζεται η μελέτη (1987) του αρχιτέκτονα-πολεοδόμου Παύλου Δούκα, καθηγητού τότε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, η οποία μελέτη παρουσιάστηκε σε ανοιχτή εκδήλωση στην αίθουσα ΣΚΟΥΦΑΣ (περίπου το 1997) επί Νομαρχίας του κ. Χρήστου Παπαγεωργίου. Η μελέτη αυτή προέβλεπε επέκταση της Άρτας και προς την πλευρά της Γραμμενίτσας και της Βλαχέρνας, με ταυτόχρονη ανάπλαση των παρόχθιων ζωνών, οι οποίες από τότε είχαν αρχίσει να καταπατούνται.
Η Κίνησή μας των πολιτών πήρε στο Δημοψήφισμα το ισχνό ποσοστό πέντε τοις εκατό. Πέρασαν από τότε εικοσιπέντε χρόνια. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι χάθηκε για την κώμη μας και την ευρύτερη όμορφη περιοχή μας πολύτιμος χρόνος, ο οποίος δεν ήταν τόσο στενεμένος οικονομικά όσο τα τελευταία χρόνια. Πιστεύω, λοιπόν, ότι η τύχη της Γραμμενίτσας και η περιοχή του γιαλού θα ήταν διαφορετική, αν είχε κερδηθεί ο χρόνος αυτός. Μπορεί να κάνω λάθος, δεν υπήρξα ποτέ απόλυτος και δογματικός, όσο κι αν πιστεύω ότι η απάντηση στο «τόσα χρόνια τι έκαναν», έχει σχέση και με τις επιλογές του καθενός μας.
