Οι ειδήσεις που κυριαρχούσαν στις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες τις τελευταίες ημέρες δεν ήταν, δυστυχώς και οι καλύτερες δυνατές. Αντιγράφω από την ιστοσελίδα «iefomerida.gr»: «Εκτέλεση Ζαμπούνη: Τον γάζωσαν σε 28” στον Νέο Κόσμο -Ένα από τα πιο ακριβά συμβόλαια θανάτου: Ένα από τα ακριβότερα συμβόλαια θανάτου εκτελέστηκε, τα ξημερώματα της Κυριακής στον Νέο Κόσμο, όταν άγνωστοι γάζωσαν τον Βαγγέλη Ζαμπούνη.
Σε βίντεο, που ήρθε στο φως της δημοσιότητας, αποκαλύπτεται καρέ-καρέ η εκτέλεση του 44χρονου, γνωστού μέλους της Greek Mafia. Το μαφιόζικο χτύπημα διήρκεσε μόλις 28 δευτερόλεπτα.» Και λίγο πιο κάτω στην ίδια ιστοσελίδα: «Είναι πολλά ανήλικα κορίτσια στη μέση, ξέρω 7», λέει η μητέρα της 15χρονης που αποκάλυψε τη δράση του: Σε νέες αποκαλύψεις στην φρικιαστική υπόθεση μαστροπείας ανηλίκων, προχωρά η μητέρα ενός εκ των θυμάτων, η οποία είναι αυτή που κατήγγειλε τα όσα συνέβαιναν. Η μητέρα του κοριτσιού, ενός από τα θύματα του κυκλώματος μαστροπείας δίνει νέα στοιχεία για την υπόθεση, μιλώντας στο Mega.
Περιγράφει τη «δομή» της οργάνωσης και αποκαλύπτει ότι υπάρχουν και άλλα θύματα». Στην ιστοσελίδα «in.gr» διαβάζουμε: «Ηλιούπολη: Συμμορία ανηλίκων επιτέθηκε και λήστεψε 15χρονο – Συνελήφθη ένας 14χρονος: Αναστάτωση προκλήθηκε το βράδυ του Σαββάτου στην Ηλιούπολη, όταν έφτασε ενημέρωση στην Αστυνομία για επίθεση, ξυλοδαρμό και ληστεία σε βάρος 15χρονου από ομάδα ανηλίκων. Από τις έρευνες που ακολούθησαν εντοπίστηκε και συνελήφθη ένας 14χρονος, ο οποίος κατηγορείται για εμπλοκή στην υπόθεση και ο οποίος οδηγήθηκε στον εισαγγελέα. Στο αυτόφωρο ο ανήλικος δράστης, αναζητούνται τα υπόλοιπα μέλη της «συμμορίας»
Έγραφα παλαιότερα ότι η διαρκώς ογκούμενη βία συνιστά μάλλον απότοκο της κρίσης, καθώς κύριο χαρακτηριστικό μιας κοινωνίας σε κρίση είναι η ανασφάλεια που διαμορφώνει επιφυλακτικότητα, η οποία, με τη σειρά της, δημιουργεί το φόβο. Από τη στιγμή, όμως, που ο φόβος θα γίνει κυρίαρχο χαρακτηριστικό μιας κοινωνίας, έχει πλέον εγκατασταθεί για τα καλά και η βία. Διότι για ποιο λόγο γινόμαστε βίαιοι;
Αν αφήσουμε κατά μέρος τις παθολογικές περιπτώσεις ή τις περιπτώσεις όπου κυριαρχεί ανεξέλεγκτο πάθος, η βία προέρχεται από την επιθυμία να κυριαρχήσει κάποιος έναντι του άλλου (να του αφαιρέσει πολύτιμα αγαθά, να τον εξευτελίσει, να τον υποβιβάσει), η οποία πηγάζει από το φόβο που προκαλεί είτε η αδυναμία για επιβίωση με ίδια μέσα είτε η ανασφάλεια είτε η αίσθηση της μειονεξίας. Θα υπήρχε άραγε βία σε έναν κόσμο όπου η επιβίωση και η ευημερία, η ασφάλεια και ο άνετος βίος θα ήταν εξασφαλισμένα; Δύσκολα μπορεί να απαντήσει κάποιος σε τούτο το ερώτημα. Η ιστορία του Κάιν με τον Άβελ λέει πως ακόμα και τότε η βία μπορεί να κάνει την εμφάνισή της, διότι κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τα ασίγαστα πάθη του ανθρώπου. Άλλο όμως οι μεμονωμένες περιπτώσεις και άλλο η καθημερινότητα της ανασφάλειας και των συνεχών κρουσμάτων βίας.
Καταλήγω, μετά και από όσα διαβάζουμε ότι έγιναν κατά την περίοδο των γιορτών, ότι δεν φταίει μόνο η κρίση, αλλά ότι η βία και οι εκδηλώσεις φαινομένων κοινωνικής παθογένειας είναι προϊόν της ίδιας της κοινωνίας μας που βαδίζει αργά, αλλά σταθερά προς μια μεταστροφή της σε κακέκτυπο της αμερικανικής κοινωνίας με τα γκέτο, τις συμμορίες (ενηλίκων και ανηλίκων», τις βαθιές κοινωνικές διαφορές και με κυρίαρχα πρότυπα το εύκολο χρήμα, την παρανομία και τη «μαγκιά».
Γράφει η ιστοσελίδα «ethnos.gr» στις 2 Ιανουαρίου: «Εκτινάχτηκε την περίοδο των εορτών η χρήση ναρκωτικών ουσιών στην Αττική, όπως ανέφερε ο καθηγητής Αναλυτικής Χημείας και αναπληρωτής πρόεδρος Συμβουλίου Διοίκησης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Νίκος Θωμαΐδης.
Μιλώντας στην ΕΡΤ για την διάδοση της κοκαΐνης, χαρακτηριστικά τόνισε ότι την περίοδο πριν από τα Χριστούγεννα η χρήση εκτινάσσεται από το 1 κιλό την ημέρα σε σχεδόν διπλασιασμό. «Είναι δεδομένο ότι μέσα στις γιορτές κι αυτό το έχουμε αποδείξει σε διάφορες εργασίες και δημοσιεύσεις, γίνεται κατάχρηση» τόνισε ο καθηγητής». Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά και στα (ο Θεός να τα κάνει) τραγούδια που ακούνε οι νέοι μας σήμερα ποια πρότυπα κυριαρχούν; Αυτά του παράνομου που διακινεί ναρκωτικά, επιδιώκει και κερδίζει με παράνομα μέσα εύκολο χρήμα, δεν δεσμεύεται από κανόνες, νόμους και υποχρεώσεις και «καίει» το μυαλό του στα ηλεκτρονικά.
Με τον τρόπο αυτό φτάνεις να κοιτάζεις γύρω σου και αντικρύζεις πρόσωπα σκληρά, μαζεμένα, κλειστά, χωρίς χαμόγελο, χωρίς διάθεση για κουβέντα. Κι όταν πιάνεις τελικά την κουβέντα, πριν καλά – καλά το καταλάβεις, σε καταλαμβάνει μια μιζέρια, ένα παράπονο, ένας φόβος για το αύριο.
Τα παιδιά μας, οι έφηβοι, ακόμα κι αυτοί σα γερασμένοι μιλούν, με κάποια δόση κυνισμού στην κουβέντα τους, χωρίς τα όνειρα ή τις ελπίδες που θα έπρεπε να έχουν υπό συνθήκες κανονικές. Ως και η γλώσσα τους έφτασε να προσαρμόζεται στις συνθήκες της βίας. Λέξεις κοφτές, σύντομες, αμφίσημες (τις πιο πολλές φορές) για να μη μπορεί ο άλλος να σε παρεξηγήσει («πώς σου φάνηκε;» – «κουλό!» κι εννοείς πολύ καλό ή και άχρηστο, ανάλογα με το συνομιλητή σου). Και ξαφνικά όλα γύρω σου γίνονται «κουλά», ανάπηρα, χωρίς πληρότητα, πράγματα των άκρων χωρίς να μπορούν να συγκρατηθούν, με αποτέλεσμα την κατρακύλα σε ένα βάραθρο ασυνεννοησίας, βίας, εμπάθειας, τρομοκρατίας από όλους προς όλους.
Αν λοιπόν κάποιος θα ήθελε να εκφράσει όλους εκείνους που αγανακτούν με την κατάντια αυτή, ας προσθέσει στα λόγια του και κραυγή που μας απευθύνουν οι νέοι εκείνοι που καταφέρνουν ακόμα κι αντιστέκονται στις σειρήνες του εντυπωσιασμού και της βίας: «Μας στερήσατε τη χαρά και την ελπίδα! Και μας μετατρέψατε σε όργανα της βίας και της μισαλλοδοξίας».
«Κάνατε την εποχή μας άλλη μία εποχή των άκρων, μας κλέψατε τη νιότη μας, την κάνατε νιότη χωρίς τραγούδια, μας κάνατε σαν τα μούτρα σας και χειρότερα, εμάς που θά ‘πρεπε να είμαστε η χαρά σας κι η ελπίδα σας!» Αν μπορέσουμε να βρούμε απαντήσεις σ’ αυτήν την κραυγή, ίσως να μπορέσουμε να φτιάξουμε αναχώματα για τη βία που διαρκώς εξαπλώνεται…