ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ την γνωριμία με το Αρτινό κοινό των συγγραφέων που θα συμμετάσχουν στο 2ο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας που θα πραγματοποιηθεί το τριήμερο από Παρασκευή 24 έως την Κυριακή 26 Νοεμβρίου από το Φροντιστήριο Μέσης Εκπαίδευσης «Αστρολάβος», φιλοξενούμε σήμερα τον Βαγγέλη Γιαννίση που διαπρέπει στη σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία.
Στην Άρτα, όπως αναφέρει στην συνέντευξή του, έρχεται για πρώτη φορά, ενώ μιλώντας για το φεστιβάλ στην πόλη μας μοιράζεται την ελπίδα με όλους μας «να ριζώσει και να γίνει ένας όμορφος θεσμός που θα γεννήσει περισσότερους αναγνώστες και, γιατί όχι, συγγραφείς του είδους».
Όσο για τους λόγους που τον κέρδισε αυτό το είδος της λογοτεχνίας, απαντά πως όλα ξεκίνησαν από όταν ήταν έφηβος και δανειζόταν βιβλία της Αγκάθα Κρίστι από την αδελφή του. «Δεν ήθελε και πολύ – προσθέτει – για να γίνει το “κακό”. Το ένα βιβλίο ακολούθησε το άλλο και φτάσαμε στο σήμερα…».
Και σήμερα ο Βαγγέλης Γιαννίσης είναι ένας από τους κατεξοχήν πολυγραφότατους συγγραφείς, εκδίδοντας το πρώτο του μυθιστόρημα αστυνομικής λογοτεχνίας το 2014 «Το μίσος» και ακολούθησαν άλλα οκτώ βιβλία (Το Κάστρο, Ο χορός των νεκρών, Η σκιά, Η γυναίκα του Ίσνταλ, Αμαρόκ, Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173, Ινκούμπους, Ο άλλος αδερφός), ενώ ασχολείται και με μεταφράσεις βιβλίων.
Για το βιβλίο του «Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173» ο Βαγγέλης Γιαννίσης με άδεια της ΕΛΑΣ χρειάστηκε να περάσει 11 μήνες στον ενδέκατο όροφο της ΓΑΔΑ (Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής) για να μάς διηγηθεί «Αληθινές ιστορίες από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών» που είναι ο υπότιτλος του θέματός του. Κι όπως έχει αναφερθεί σε διάφορες κριτικές πρόκειται για συναρπαστικό βιβλίο.
Συνέντευξη στην Βίκυ Καινούργιου
Ερ: Πώς και γιατί σας κέρδισε η αστυνομική λογοτεχνία;
Απ: Α, εδώ θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω γύρω στις δύο δεκαετίες και κάτι, όταν ο έφηβος Βαγγέλης δανειζόταν βιβλία της Αγκάθα Κρίστι από την αδερφή του. Δεν ήθελε και πολύ για να γίνει το “κακό”. Το ένα βιβλίο ακολούθησε το άλλο και φτάσαμε στο σήμερα. Τώρα, σχετικά με το γιατί… Όταν ερωτευόμαστε κάποιον δεν υπάρχει γιατί. Συμβαίνει. Θεωρώ πως το ίδιο ισχύει και με τα βιβλία. Υπάρχουν είδη που μας ταιριάζουν περισσότερο από τα άλλα.
Ερ: Αποτελούν όσα συμβαίνουν σήμερα και …μακραίνουν διαρκώς το αστυνομικό δελτίο στοιχεία έμπνευσης ενός αστυνομικού μυθιστορήματος; Ή η σημερινή πραγματικότητα ξεπερνά και το λογοτεχνικό αυτό είδος;
Απ: Όχι μόνο σήμερα, θα συμπληρώσω. Η ανθρώπινη ιστορία είναι κυρίως μία ιστορία βίας, θεωρώ ότι είναι λανθασμένη η άποψη πως σήμερα βλέπουμε μία κλιμάκωση στη βία και το έγκλημα. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, η πραγματικότητα δεν έχει αντίπαλο. Και κάθε φορά που μου γίνεται η ερώτηση αυτή, παραπέμπω στη δολοφονία της Κιμ Βαλ: μία Σουηδή δημοσιογράφος δολοφονήθηκε και έπειτα τεμαχίστηκε στο μίνι υποβρύχιο ενός πλούσιου Δανού εφευρέτη, ο οποίος πιθανότατα είχε διαπράξει περισσότερες δολοφονίες τη δεκαετία του ’80. Αν αυτά γράφονταν σε βιβλίο, πιθανότατα κάποιοι να τα θεωρούσαν υπερβολικά. Να που είναι όμως η πραγματικότητα.
Ερ: Ήρθε πρόσφατα «Ο Άλλος Αδερφός» για να ταράξει… τα νερά της Ελευσίνας. Πώς πάει το βιβλίο;
Απ: Μέχρι στιγμής είμαι ικανοποιημένος από την πορεία του. Το πραγματικό στοίχημα, βέβαια, είναι αν θα αντέξει στον χρόνο. Αν μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια εξακολουθούμε να μιλάμε για το βιβλίο αυτό, τότε ναι, θα είμαι πραγματικά ευχαριστημένος.
Ερ: Παρακολουθείτε στενά τα πράγματα και στο εξωτερικό. Η αίσθηση που έχουμε πως το αστυνομικό μυθιστόρημα κερδίζει διαρκώς έδαφος μεταξύ των αναγνωστών σε όλο τον κόσμο, είναι ορθή ή λανθασμένη;
Απ: Εν μέρει λανθασμένη, επειδή το αστυνομικό μυθιστόρημα είχε πάντοτε ένα μεγάλο κοινό στο εξωτερικό, ήδη από τα pulp χρόνια του. Στα μέσα των 00s έγινε μία μεγάλη εμπορική έκρηξη που έκανε το είδος περισσότερο mainstream αλλά από τότε θα έλεγα πως το είδος κινείται σταθερά.
Ερ: Τι παραπάνω – εκτός από την απόλαυση του διαβάσματος βέβαια – θα λέγατε ότι προσφέρει στον αναγνώστη του ένα αστυνομικό βιβλίο;
Απ: Μία απόδραση από την πραγματικότητα ίσως; Ένα spike στα επίπεδα αδρεναλίνης, δίχως να κινδυνέψει. Και ίσως μία ματιά σε έναν επικίνδυνο και γοητευτικό κόσμο, ο οποίος φυσικά δεν πρέπει να ρομαντικοποιείται.
Ερ: Στην Άρτα έχετε ξανάρθει; Στο άκουσμα της διοργάνωσης ενός φεστιβάλ αστυνομικού μυθιστορήματος στην πόλη μας, τι σκεφτήκατε;
Απ: Η αλήθεια είναι πως όχι, αυτή θα είναι η πρώτη μου φορά στην Άρτα και χαίρομαι που η πρώτη μου επίσκεψη θα συνδυαστεί με ένα φεστιβάλ αστυνομικής λογοτεχνίας. Ελπίζω το φεστιβάλ να ριζώσει στην πόλη και να γίνει ένας όμορφος θεσμός που θα γεννήσει περισσότερους αναγνώστες και, γιατί όχι, συγγραφείς του είδους.
Ερ: Έχετε πρότυπα στο είδος αυτό; Και αν «ναι», ο επίσης καλεσμένος στο φεστιβάλ Αρνέ Ντάλ, τον οποίο θα παρουσιάσετε στην διοργάνωση, συγκαταλέγεται;
Απ: Φυσικά, δεν θα μπορούσα να γράψω αν δεν είχα πρότυπα πάνω στα οποία μπορούσα να βασιστώ. Ο Άρνε Νταλ είναι ένα από αυτά τα πρότυπα, μαζί με τους Γιου Νέσμπε, Χένινγκ Μανκέλ, Γιερν Λίερ Χορστ, Ρομπέρτο Σαβιάνο και άλλοι.
Ερ: Γράφετε κάτι νέο αυτό το διάστημα;
Απ: Μόλις μπήκε η τελεία σε ένα νέο βιβλίο και στη φάση αυτή βρίσκομαι στο στάδιο της επιμέλειας, το οποίο δυστυχώς δεν είναι το ίδιο διασκεδαστικό με αυτό της γραφής.
Ερ: Σας ευχαριστούμε και σας περιμένουμε με χαρά.
Απ: Ανυπομονώ να τα πούμε στο φεστιβάλ!
