Αρχισαν τα πρωτοβρόχια και όσοι έχουν σκυλί στο σπίτι τους άμεσα αντιλαμβάνονται την αλλαγή συμπεριφοράς του. Βασικά τι τα πειράζει πιο πολύ; Η βροχή ή οι αστραπές, οι βροντές και οι κεραυνοί;
Εάν κρίνουμε από τη συμπεριφορά των αδέσποτων τρέμουν πριν ακόμα ξεκινήσουν οι αστραπές και οι βροντές. Νομίζω ότι κάτι υπάρχει στην ατμόσφαιρα σαν στατικός ηλεκτρισμός, σαν χαμηλό βαρομετρικό, δεν γνωρίζω την επιστημονική εξήγηση. Βλέπω, όμως, ότι πολύ πριν ξεκινήσει η καταιγίδα εμφανίζονται έντρομα λες και την ακούνε να πλησιάζει. Λες και την αισθάνονται να έρχεται. Τα περισσότερα σκυλιά είναι κροτοφοβι- κά. Φανταστείτε ότι εάν εμείς ακούμε με τα ανθρώπινα αυτιά ένα δυνατό ήχο, στα σκυλιά πολλαπλασιάζεται επί τέσσερις φορές πιο δυνατά.
Ένα άλλο σημείο που αξίζει να τονίσουμε είναι ότι το κρύο επηρεάζει τον σκύλο αρκετά. Όταν όμως οι πατούσες του είναι βρεγμένες και κάνει κρύο, τότε αυτό είναι πολύ επώδυνο που μπορεί ακόμα και να πεθάνει όταν το κρύο είναι δυνατό. Φανταστείτε, λοιπόν, ένα αδέσποτο σκύλο που δεν έχει κατά που να κάνει και από ένστικτο θα πρέπει να προστατευθεί και να βρίσκεται εν μέσω κεραυνών. Φανταστείτε τον τρόμο καθώς αντιλαμβάνεται ότι οι κρότοι και η βροχή πλησιάζουν και δεν έχει που να προστατευθεί.
Ακόμα και σκυλιά που έχουν ζήσει στο παρελθόν ως αδέσποτα και τώρα πια βρίσκονται υιοθετημένα σε σπίτια, πριν καν ξεκινήσει η καταιγίδα με τις βροντές και τις αστραπές και όχι η απλή βροχή, αρχίζουν και τρέμουν, κοντανασαίνουν και έχουν σιελόρροια. Ψάχνουν να βρουν ένα «ασφαλές» μέρος, που τις περισσότερες φορές είναι ή μέσα σε μπάνιο (!), ή κάτω από τραπέζια. Όλα αυτά είναι ενδείξεις τρόμου και φόβου.
Αντιλαμβανόμαστε, ως εκ τούτου, αμέσως τι βιώματα έχουν και τι τους έχει δημιουργήσει όλη αυτή η κατάσταση. Πολλές φορές στο παρελθόν έχουν φωνάξει εθελοντές να προσπαθήσουμε να βγάλουμε έξω σκυλιά από τις εισόδους πολυκατοικιών, από κλιμακοστάσια και από ισόγεια μαγαζιά.
Ο πιο φοβισμένος και έντρομος σκύλος ήταν απ’ ότι θυμάμαι ο «Βούδας». Ο αδέσποτος φίλος μας που αν και τεραστίων διαστάσεων κάθε φορά που είχε καταιγίδα χωνόταν στο ισόγειο πολυκατοικιών και καταστημάτων και δεν έφευγε. Δεν κουνιόταν με τίποτε. Αυτόν το χειμώνα θα μας λείψει έστω και αυτή του η συμπεριφορά. Όσοι ασχολείστε με τα αδέσποτα σίγουρα θα έχετε ενημερωθεί για τον χαμό του. Αρρώστησε βαριά και τον… χάσαμε.
Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, δύο πράγματα. Από τη μία πλευρά το πιο απλό είναι να παρέχουμε προστασία σ’ αυτά τα πλάσματα κατά τη διάρκεια των έντονων καταιγίδων. Δεν κοστίζει. Από την άλλη πλευρά το καλύτερο θα ήταν να υιοθετήσουμε ένα αδέσποτο και να το σώσουμε από την αδέσποτη ζωή. Ο «Βούδας» ήταν ένα από τα μοναδικά αδέσποτα, σήμα κατατεθέν του κέντρου της πόλης της Άρτας, που κατάφερε και έζησε ή μάλλον επιβίωσε τόσα χρόνια. Έφτασε σχεδόν 10 ετών. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα που έχουν μέσο όρο ζωής ενάμισι με δύο χρόνια. Οι κακουχίες, οι ασθένειες και τα αυτοκίνητα τους κόβουν πολύ νωρίς το νήμα της ζωής τους.
Υιοθέτησε ένα αδέσποτο. Δώσε ζωή σε ένα πλάσμα. Άλλαξε τη δική σου ζωή.