Γιάννης Κ. Τσώλης
«Η ζωή! Ποια ζωή;
Συ την νοηματίζεις με την αγάπη σου.
Αν δεν ήσουν εσύ η ζωή μου θα ήταν…
Δεν μπορώ να τη φανταστώ χωρίς εσένα».
Αυτά σου έλεγα! Τώρα τα ζω!
Θλίψη, δάκρυ και πόνος είναι η ζωή μου.
Όαση στην ψυχή μου η αγάπη σου
η Περασμένη,
η Μεγάλη,
η Φανταστική.
Έρχονται στη μνήμη μου οι χρόνοι
της αγάπης μας αυτοί που ζήσαμε
και τίποτ’ άλλο -είναι η μοναδική
παρηγοριά μου.
Σ’ ευχαριστώ για όλα τα ωραία
και μεγάλα που μου χάρισες,
μα πιο πολύ σ’ ευχαριστώ
για το θαύμα της νιότης σου
που το φανέρωσες μόνο σ’ εμένα,
τον πιστό της Αγάπης σου
και μου το έκανες αντιληπτό
να το αισθανθώ και να τ’ απολαύσω
με όλες τις αισθήσεις μου
Σ’ αγαπώ
και Σ’ ευγνωμονώ
Ο Γιάνκος σου