Ο Γιώργος και ο Βαγγέλης είναι δύο από τους πολυάριθμους κατοίκους της οδού Αράχθου (πρώην περιφερειακή οδός) που πλέον αποτελεί κεντρικότατο δρόμο της πόλης της Άρτας και από αυτόν περνούν καθημερινά κάποιες χιλιάδες άνθρωποι πεζή ή με τα οχήματά τους. Είναι φυσικά ο δρόμος που περνά μπροστά από το Δημαρχείο και φτάνει μέχρι την πολύπαθη (ίσως και επικίνδυνη) γέφυρα…
Οι δύο φίλοι μου έχουν την ατυχία να κατοικούν στο ύψος του δημοτικού πάρκινγκ – που όμως ο δήμαρχος αρνείται ότι είναι παρκινγκ – και φυσικά κοντά πολύ κοντά στον νέο κυκλικό κόμβο της περιφερειακής οδού. Ενός κόμβου που, κατά παράδοξο τρόπο, κατασκευάστηκε σε απόσταση μόλις 50 μέτρων από τη συμβολή της οδού Ελ. Βενιζέλου που από την ανατολική της πλευρά αποτελεί τη βασική έξοδο από την πόλη και από τη δυτική την κεντρική έξοδο από το δημοτικό χώρο στάθμευσης.
Με τη λειτουργία του εν λόγω κυκλικού κόμβου – ο οποίος οσονούπω παραδίδεται και τυπικά – η κίνηση για διερχόμενους και παροικούντες έχει γίνει μαρτύριο. Το πλάτος του δρόμου έχει στενέψει, οι γωνίες εισόδου στο δημοτικό πάρκινγκ αλλά και στο διπλανό βενζινάδικο έχουν γίνει επικίνδυνες αιχμές και φυσικά αυξήθηκε δραματικά ο χρόνος διέλευσης. Αποτέλεσμα αυτού είναι τα καθημερινά μποτιλιαρίσματα σ’ ένα σημείο που κανένας δεν αντιλαμβάνεται γιατί έγινε εκεί ο κόμβος και όχι για παράδειγμα στην συμβολή με την Ελ. Βενιζέλου ή παρακάτω στο τρίγωνο του Τσολιά. Η ερμηνεία, αλλά κυρίως η φήμη για την απόρριψη των δυο εναλλακτικών αυτών προτάσεων, είναι ότι στην περίπτωση αυτή θα περιόριζε τους χώρους και την εμπορική αξία «φίλιων» επιχειρήσεων!
Η άλλη φυσική ερώτηση έχει να κάνει με τη σκοπιμότητα κατασκευής του κυκλικού κόμβου. Η μοναδική απάντηση είναι ότι υπήρχαν χρήματα από το ΕΣΠΑ και έπρεπε να τα εκμεταλλευτεί η Δημοτική Αρχή. Δηλαδή προκειμένου να μη χαθούν τα χρήματα επέλεξαν να κτίσουν ορύγματα στη μέση του δρόμου, υποβάλλοντας σε ταλαιπωρία τους οδηγούς και κάνοντας αβίωτη τη ζωή των πολιτών, ιδίως των περιοίκων. Να σημειωθεί ότι αντίθετοι στην κατασκευή του κόμβου είναι όχι μόνο ο τεχνικός κόσμος, οι θεσμικοί και οι εκπρόσωποί του μαζί και η τεχνική υπηρεσία του Δήμου, αλλά και η συντριπτική πλειονότητα των ελευθεροεπαγγελματιών που αδυνατούν να κατανοήσουν την σκοπιμότητα αυτού του έργου.
Και φυσικά η επόμενη ερώτηση είναι ότι αφού υπήρχαν χρήματα διαθέσιμα γιατί επιλέχθηκε η κατασκευή αχρείαστου και επικίνδυνου κόμβου και όχι για παράδειγμα η κατασ- κευή ενός ποδηλατοδρόμου ή πεζόδρομου; Εδώ η απάντηση έχει να κάνει με τον τετραγωνισμό του κύκλου. Ή αλλιώς, με την περικύκλωση του τετραγώνου. Δυστυχώς μόλις τώρα ανακάλυψαν τον… τροχό.
Και μια και τόφερε η κουβέντα, να ξαναθυμίσω ότι η Άρτα είναι η πρώτη «αποουροτηριοποιημένη πόλη» στον κόσμο! Τίτλο που ποτέ και κανένας δεν πρόκειται να της τον αποσπάσει! Είναι γνωστό ότι εδώ και καιρό δεν υπάρχει πουθενά δημόσιο ουρητήριο. Και φυσικά δεν υπάρχει ούτε και στον δημοτικό χώρο στάθμευσης όπου στις γωνίες οι άνθρωποι τα κατεβάζουν κανονικά, αφήνοντας πίσω τους εκτός από τη μπόχα τα σύνεργα και το περιεχόμενο της αφόδευσης. Όλα αυτά στο δημοτικό χώρο στάθμευσης που βρίσκεται στο κέντρο της «αποουρητηριοποιημένης πόλης» και δίπλα στο Δημαρχείο.
Α ναι, ο δήμαρχος αρνείται ότι ο χώρος αυτός είναι δημοτικό πάρκινγκ και άρα δεν υπάρχει και λόγος καθαριότητας. Τα λευκά κωλόχαρτα λικνίζονται στον άνεμο σαν σημαίες παράδοσης και υποταγής αυτής της πόλης…
ΥΓ: Αντίστοιχης σκοπιμότητας και χρησιμότητας είναι και ο πρώτος από τους δύο κυκλικούς κόμβους στην εθνική οδό Άρτας – Φιλιππιάδας. Πρόκειται και εδώ για αφηρημένη τέχνη που δεν μπορούν να κατανοήσουν οι… αμύητοι στον σουρεαλισμό!
*Ο Κώστας Παπαθεοδώρου είναι δημοσιογράφος