Οι πρόσφατες εικόνες (όσες δηλαδή ήρθαν στο φως της δημοσιότητας από τα κοινωνικά δίκτυα και τα ΜΜΕ) από την καταστροφή που επήλθε στη Θεσσαλία μετά την επέλαση της κακοκαιρίας με το κωδικό όνομα «Δανιήλ» (Daniel επί το επιστημονικότερον) θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πρωτοφανείς, αν δεν υπήρχαν ανάλογες εικόνες στην ίδια περιοχή τρία χρόνια νωρίτερα.
Αντιγράφω από την ιστοσελίδα «ethnos.gr» της 18ης Σεπτεμβρίου 2020: «Δραματική είναι η κατάσταση στην Καρδίτσα από τις καταρρακτώδεις βροχές της κακοκαιρίας Ιανός, με τις πρώτες πληροφορίες να κάνουν λόγο για δύο άτομα που αγνοούνται. Σύμφωνα με την ΕΡΤ, χωριά έχουν αποκλειστεί, γεφύρια έχουν παρασυρθεί από τα ορμητικά νερά και ο ποταμός Καλεμτζής έχει υπερχειλίσει. Ο δήμαρχος Καρδίτσας έβγαλε ανακοινωθέν καλώντας τον κόσμο να μην μετακινείται.
Επίσης υπάρχουν εκτεταμένες διακοπές ρεύματος. Νωρίτερα έγινε γνωστό ότι αγνοείται ένας οδηγός που παρασύρθηκε από ορμητικά νερά του ποταμού ενώ κατέρρευσε και η γέφυρα «Μπαλάνου» στο Μουζάκι Καρδίτσας.» Και τότε κατέκλυζαν τις οθόνες μας εικόνες από χωριά που είχαν μετατραπεί σε λιμνόσπιτα, από δρόμους όπου κυκλοφορούσες με βάρκα, από ανθρώπους που κυριολεκτικά «εν μιά νυκτί» είχαν χάσει τη γη κάτω από τα πόδια τους, αλλά και περιουσίες, ζωντανά ίσως και ανθρώπους.
Τότε η κακοκαιρία είχε ρωμαϊκό όνομα (κι όχι της παλαιάς διαθήκης), λεγόταν Ιανός, αλλά και πάλι οι εικόνες δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πρωτόγνωρες. Πάλι τρία χρόνια νωρίτερα (το 2017), ανάλογες εικόνες είχαν γεμίσει τις οθόνες μας από τις πλημμύρες στη Μάνδρα και τη Νέα Πέραμο, με νεκρούς κι εκεί (24 είχαν καταγραφεί τότε) και κατεστραμμένες περιουσίες και απώλεια κατοικιών και όλα όσα ακολουθούν, ως αντίδραση των ανθρώπων, μια φυσική κατασ- τροφή (μόνη διαφορά ότι το 2017 η κακοκαιρία ονομαζόταν «Ευρυδίκη», τότε όλες οι συμφορές αποδίδονταν ακόμη στις γυναίκες, δεν είχε επικρατήσει η πολιτική ορθότητα στις επιστήμες!).
Το πρόβλημα, με την πάνδημη κινητοποίηση για την ανακούφιση των πληγέντων (η οποία οπωσδήποτε και πρέπει να υπάρχει για άμεση ανταπόκριση στις ανάγκες των ανθρώπων που δεινοπαθούν), είναι ότι όλη μας η προσοχή στρέφεται προς τα εκεί, αρχίζουν τα συγχαρητήρια και ο αυτοθαυμασμός (συγχαρητήρια που σαφώς και πρέπει να αποδίδονται στους/στις εθελοντές/ντριες αλλά και σε όλους/ες όσους/ες κάνουν ορθά το καθήκον τους), και κάπου εκεί αρχίζει και κονταίνει η μνήμη και ξεχνάμε σιγά-σιγά όλα όσα προηγήθηκαν και θα έπρεπε, κανονικά, να είχαν λειτουργήσει ως κώδωνας κινδύνου για την επόμενη καταστροφή.
Διότι, εδώ, δεν είναι ο Δανιήλ (Daniel επί το επιστημονικότερον) ο προφήτης, αλλά ο Ρωμαίος διπρόσωπος θεός Ιανός, και η κακόμοιρη σύζυγος του Έλληνα μυθικού ήρωα Ορφέα, η Ευρυδίκη που θα έπρεπε να λειτουργήσουν ως προφητικά φαινόμενα και να μας ανοίξουν τα μάτια, ειδικά σε όσους και όσες έχουν την ευθύνη της διοίκησης αυτής της χώρας και αυτών των περιοχών. Αν, μετά το 2017, είχαμε καταστροφή μέσα σε μία τριετία, πόσο μυαλό θέλει για να υποθέσει κανείς ότι μπορεί κάτι ανάλογο να συμβεί στο ίδιο χρονικό διάστημα; Για να μη βιαστεί κανείς να μιλήσει για συμπτώσεις θα θυμίσω και την πλημμύρα της Άρτας το 2015 και το ρητό που λέει ότι σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση.
Θα σπεύσουν να πουν πολλοί πως δε μπορεί ο άνθρωπος να τα βάζει με τα σημεία της Φύσης. Θα απαντήσω ότι, δυστυχώς, αυτή είναι η μοίρα του ανθρώπου απ’ όταν εκδιώχθηκε από τον Παράδεισο (κι αυτό νομίζω ότι είναι η συμβολική ερμηνεία της βιβλικής αφήγησης, ότι δηλαδή από τη στιγμή που ο άνθρωπος επιχείρησε να κατανοήσει τη λειτου- ργία της Φύσης μπήκε σε ένα συνεχιζόμενο αγώνα να την δαμάσει, πράγμα που είναι εφικτό, και να την κατακτήσει, πράγμα μάλλον αδύνατο).
Θα προσθέσω ότι τρανό παράδειγμα για τις δυνατότητες του ανθρώπου απέναντι στη Φύση αποτελούν οι Ολλανδοί που κατάφεραν και έφτιαξαν μια χώρα που κυριολεκτικά καταφέρνει και επιβιώνει για αιώνες ενώ βρίσκεται κάτω από τη στάθμη της θάλασσας, ενώ είναι παραθαλάσσια! Ποια είναι η βασική διαφορά μεταξύ ημών και των Ολλανδών; Ότι έχουμε τελείως διαφορετική αντίληψη για την έννοια της σχέσης μεταξύ κράτους και πολίτη.
Οι Ολλανδοί, μέσα από τη διαδικασία της κοινοτικής οργάνωσης και της προτεσταντικής λογικής της πειθαρχίας αλλά και της απόδοσης ευθυνών στο πλαίσιο της κοινότητας, αντιλαμβάνονται το κράτος ως έναν μηχανισμό συντονισμού και οργάνωσης των πολιτών, μέσω του οποίου προλαμβάνουν πιθανές καταστροφές, διαχειρίζονται τις όποιες συμβαίνουν, και αποδίδουν ευθύνες σε όσους/ες δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους.
Στο πλαίσιο αυτής της σχέσης ο ρόλος του πολίτη είναι ενεργός, δεδομένου ότι αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν και προβαίνει στις αντίστοιχες ενέργειες. Εμείς οι Έλληνες, με δεδομένα τα 400 (και περισσότερα σε κάποιες περιοχές) χρόνια οθωμανικής κυριαρχίας, έχουμε αναπτύξει με το κράτος μια σχέση ανάλογη με αυτή που έχει η γάτα με το ποντίκι. Θεωρούμε το κράτος εχθρό μας ή τουλάχιστον μηχανισμό που υπάρχει είτε για να μας καταπιέζει είτε για να τον κοροϊδεύουμε και να αποκομίζουμε όσα περισσότερα μπορούμε.
Αντιστοίχως το κράτος δε μας αντιμετωπίζει ως πολίτες, αλλά ως υπηκόους τους οποίους μπορεί να κοροϊδεύει ή και να απομυζά κατά τις ανάγκες του. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όταν ψηφίζουμε στις εκλογές δεν εκλέγουμε νομοθετικό σώμα που θα στηρίξει με την ψήφο εμπιστοσύνης του την εκτελεστική εξουσία (κυβέρνηση), αλλά εκλέγουμε έναν σωτήρα (σαν το Μωυσή ένα πράγμα) που αναλαμβάνει να μας σώζει από οτιδήποτε μας απειλεί και στον οποίο θα ρίξουμε το ανάθεμα αν δεν τα καταφέρει.
Δυστυχώς, τελευταία, όλο και περισσότερο οι πολιτικοί μας αποδεικνύονται πρόθυμοι να αναλάβουν το ρόλο του «σωτήρα», χωρίς, βεβαίως, να είναι και έτοιμοι ούτε να επιδοθούν στις όποιες ενέργειες χρειάζονται για να προλάβουν καταστάσεις, ούτε να αναλάβουν τις όποιες ευθύνες τους αναλογούν (δίκαια ή μη δεν έχει σημασία από τη στιγμή που ανέλαβαν αυτό το ρόλο).
Καταλήγουμε, επομένως, να μετατρεπόμαστε όλοι σε μετά Χριστόν προφήτες, αφού μετά τις καταστροφές ανατρέχουμε στο παρελθόν και εμπλουτίζουμε την κοντή μνήμη μας με τις παλαιές εικόνες, ώστε να συντροφεύουν τις νέες σε μια ύστατη ελπίδα να εμφανιστεί ένας σωτήρας που θα μας απαλ- λάξει από τις έγνοιες και τις ευθύνες μας (γιατί και όταν ψηφίζουμε, ευθύνες αναλαμβάνουμε, ας μην το ξεχνάμε αυτό!).

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ