Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, Αμφιβολίες τρελές.
Τον Δεκέμβριο του 2017, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Κίχλη» ένα βιβλίο του Γιώργου Τσακνιά, σε μικρό μέγεθος, όσο μία παλάμη και τίτλο «Η πίπα του Στάλιν και άλλα (αντι)σοβιετικά ανέκδοτα».
Το βιβλίο αυτό, δεν είναι πλήρης καταγραφή των πάνω από 2.500 (αντι)σοβιετικών ανεκδότων, αλλά μία ανθολογία μόλις 162 αντιπροσωπευτικών ανεκδότων, που επιλέ- χθηκαν με κάποια κριτήρια. Όπως διευκρινίζεται από τον ίδιο τον συγγραφέα στην εισαγωγή «Τα ανέκδοτα, για το σοβιετικό καθεστώς εμφανίστηκαν ήδη από τα πρώτα χρόνια της εγκαθίδρυσής του, γνώρισαν τεράστια διάδοση στην ΕΣΣΔ και τις σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και εξακολούθησαν να παράγονται και να αναμεταδίδονται μαζικά από τους πολίτες των χωρών αυτών έως το τέλος του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, δηλαδή μέχρι την κατεδάφιση του τείχους του Βερολίνου». Δηλαδή, τα ανέκδοτα αυτά δημιουργήθηκαν και αναμεταδόθηκαν από τους ίδιους τους πολίτες ως ένα είδος αυτοσαρκασμού και στιγμών ελευθερίας, χωρίς τη συμμετοχή των “κακών δυτικών”».
Ένα από τα πιο αγαπημένα μου ανέκδοτα λέει: «Ο Ιβάν Ιβάνιτς έχει κάνει αίτηση για να γίνει μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο γραμματέας της περιοχής του, τον έχει καλέσει για συνέντευξη. – Δεν μου λες Ιβάν, καπνίζεις; – Ναι, καπνίζω λίγο… – Το ξέρεις πως ο σύντροφος Λένιν δεν κάπνιζε και συμβούλευε τους συντρόφους του να μην καπνίζουν ούτε εκείνοι; – Α!, δεν το ήξερα! Ε, άμα είναι έτσι, θα το κόψω! – Και δεν μου λες, πίνεις; – Ε, κάνα ποτηράκι πότε – πότε… – Ο σύντροφος Λένιν καταδίκαζε απερίφραστα τον αλκοολισμό. – Τότε κι εγώ δεν θα την ξαναβάλω στο στόμα μου τη βότκα!
– Και για πες μου Ιβάν, από γυναίκες; – Ε, ξέρετε, πότε – πότε… – Γνωρίζεις πως ο σύντροφος Λένιν είχε τοποθετηθεί με σαφήνεια ενάντια στην ανήθικη συμπεριφορά; – Αφού την καταδίκαζε ο Λένιν, τότε δεν θα ξανακουμπήσω γυναίκα! – Ιβάν είσαι έτοιμος να θυσιάσεις τη ζωή σου για το κόμμα; – Απολύτως, Τέτοια ζωή τι να την κάνω;».
Αυτό ακριβώς το ανέκδοτο μου ήρθε στο νου, διαβάζοντας την τελευταία εβδομάδα διάφορα άρθρα, είτε φιλοκυβερνητικά, είτε αντιπολιτευτικά, σχετικά με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο. Ένα από τα καινούργια καλούδια που μας φέρνει το νέο νομοσχέδιο είναι η νόμιμη 13ωρη εργασία. Αρχικά, είχε ανακοινωθεί 16ωρη εργασία (δύο 8ωρα σε δύο εργοδότες) και στη συνέχεια η καλή μας κυβέρνηση μείωσε τις ώρες από 16 σε 13 για να δείξει το φιλολαϊκό της πρόσωπο.
Βέβαια, διαφημίζει ότι εξακολουθεί να ισχύει για κάθε περίοδο 24 ωρών η ελάχιστη ανάπαυση που δεν μπορεί να είναι κατώτερη των 11 συνεχών ωρών, όπως ακριβώς οριζόταν και στο άρθρο 3 του ΠΔ 88/1999. Δηλαδή, δεν έφερε αυτή η κυβέρνηση την 13ωρη εργασία, αλλά προϋπήρχε από το 1999, επί πρωθυπουργίας Σημίτη. Αφού 24 ώρες μείον (-) 11 ώρες ξεκούραση ίσον (=) 13 ώρες εργασία.
Φυσικά, ξεχνούν να μας πουν ότι δεν ήταν το ΠΔ 88/1999 ο βασικός ρυθμιστής των ωρών εργασίας, αλλά διατάξεις άλλων νόμων, όπως ο νόμος 4808 του 2021, της ίδιας κυβέρνησης, που όριζε ότι «1. Σε όλους ανεξαιρέτως τους κλάδους εργασίας και σε όλους τους τομείς οικονομικής δραστηριότητας, η πλήρης απασχόληση καθορίζεται σε σαράντα (40) ώρες εβδομαδιαίως, οι οποίες δύνανται να κατανέμονται σε πενθήμερη ή εξαήμερη εβδομαδιαία εργασία, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή τις διαιτητικές αποφάσεις». Έτσι προέκυπτε το 8ωρο.
Τώρα, λοιπόν, που το εβδομαδιαίο 40ωρο μπορεί να γίνει πέντε ημέρες επί 13 ώρες την ημέρα = 65ωρο, νομίζω ότι δεν υπάρχουν Αμφιβολίες πολλές, Αμφιβολίες τρελές, ότι στο ερώτημα που μας θέτει το δικό μας καθεστώς, στο οποίο σήμερα ζούμε όλοι μας «Έλληνα, είσαι έτοιμος να θυσιάσεις τη ζωή σου για το κόμμα και την εργοδοσία;», η μόνη σωστή απάντηση είναι: «Απολύτως, Τέτοια ζωή τί να την κάνω;»
Ένοχος, υπεράνω πάσης Αμφιβολίας