Το διαρκές ερώτημα των πολιτών αν υπάρχει κράτος είναι ρητορικό. Απαντάται καθημερινά αρνητικά και με οδυνηρό τρόπο.
Δεν υπάρχει πολίτης που – ανεξαρτήτως τι δηλώνει δημόσια – να αισθάνεται ασφάλεια και σιγουριά, αξιοπρέπεια και περηφάνεια, ικανοποίηση και ευτυχία… Όλα γύρω μας καταρρέουν. Με παταγώδη και πρωτόγνωρο τρόπο. Και το παράδοξο είναι πως ούτε η κυβέρνηση προφανώς και η αντιπολίτευση, μήτε και οι πολίτες αντιδρούν. Όλα εκλαμβάνονται ως νομοτέλεια. Ίσως και ως… Νέμεσις!
«Η κυβέρνηση του σαρανταένα», έχει σκορπίσει αδιάφορη στα χειμερινά θέρετρα με πρώτον τον πρωθυπουργό να κατεβαίνει από το θρόνο του στα Λευκά Όρη και να διοργανώνει Βαλκανική συνδιάσκεψη για τη σωτηρία της… Ουκρανίας. Παρών ο Ζελένσκι της Ουκρανίας, απών ο Χριστοδουλίδης της Κύπρου που θα μπορούσε να θέσει το θέμα της Πύλας. Και ακόμα, εκεί ήταν και ο ηγέτης των Κοσσοβάρων ενός μορφώματος που η Ελλάδα (καλώς) δεν έχει αναγνωρίσει διότι έχει τα χαρακτηριστικά της κατεχόμενης Βόρειας Κύπρου.
Όπως εκτιμάται, ο λόγος αυτής της πρωτοβουλίας ήταν να ενταθεί η στήριξη των χωρών της Βαλκανικής προς το Κίεβο, με δέλεαρ την επιτάχυνση της ενταξιακής τους πορείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ. Και φυσικά αυτή η πρωτοβουλία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα διαρρήξει πλήρως τις ήδη διαταραγμένες σχέσεις της Αθήνας με τη Μόσχα. Η εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο βαθαίνει και ήδη ανακοινώθηκε ότι πιλότοι της Ουκρανίας θα εκπαιδευτούν στην Καλαμάτα.
Και τι συγκυρία! Εκεί που έπρεπε ο πρωθυπουργός να υποστείλει το αγέρωχο ύφος και να ζητήσει τη συνδρομή της Ρωσίας για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, κάνει ρελάνς στον Ουκρανό κλόουν και μιλά για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας όταν το ίδιο το ΝΑΤΟ αφήνει παράθυρο εκχώρησης εδαφών στη Ρωσία. Ο πρωθυπουργός μας, μιλάει για υποχωρήσεις έναντι της Τουρκίας και του Ερντογάν και αρνείται πεισματικά να ζητήσει τα Ρωσικά θηριώδη αεροσκάφη για να σβήσουν τις φωτιές που αφανίζουν τις ζωές των ανθρώπων… Είναι τάχα προτιμότερο να καεί η Ελλάδα; Και προφανώς, παραμένει άγνωστο τι άλλες υποσχέσεις έχουν δοθεί από τον πρωθυπουργό στον Ζελένσκι. Αυτό που εξωδίκως όλοι γνωρίζουμε, είναι ότι έχουν μεταφερθεί από τα νησιά μας δεκάδες άρματα μάχης, οχήματα μεταφοράς προσωπικού, αντιαρματικά, ρουκέτες και βλήματα. Κάτι που προσιδιάζει σε αποστρατιωτικοποίηση…
Η χώρα για ακόμα μια φορά καίγεται και όλοι σηκώνουν τάχα ανήξεροι τις πλάτες τους. Ήταν για τους υποψιασμένους πιθανό, και για τους υπεύθυνους των μυστικών υπηρεσιών, της Ασφάλειας και άρα της κυβέρνησης δεδομένο ότι στη διάρκεια του καλοκαιριού θα ενταθεί ο υβριδικός πόλεμος, άρα και οι πυρκαγιές όχι μόνο στην εύφλεκτη ζώνη των συνόρων αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές. Αλήθεια πόση ασφάλεια μπορεί να αισθάνονται οι πολίτες και τι αντίσταση μπορεί να υπάρξει απέναντι σε τυχόν επιθετική κίνηση από την καιροφυλακτούσα γειτονική Τουρκία, όταν αρκεί μια φωτιά για να διαλύσει όλη την άμυνα του προκεχωρημένου Έβρου και να κατακάψει ολόκληρη τη Ρόδο;
Επιγραμματικά θα αναφέρω τα άλλα κρίσιμα θέματα που έχει βάλει στις μυλόπετρες της σύνθλιψης «η κυβέρνηση του σαρανταένα»: Δημόσια υγεία, εργασιακά, παιδεία, ενεργειακά και προφανώς τα εθνικά. Ο επικείμενος διάλογος με την Τουρκία για το Αιγαίο…
«Εταιρεία Ελλάδα», είναι ο τίτλος πρόσφατου άρθρου της Γερμανικής εφημερίδας ΤΑΖ που κάνει λόγο για νεποτισμό, διαφθορά, λαθρεμπόριο, μπίζνες με δημόσιο χρήμα, διεφθαρμένη δικαιοσύνη, κράτος χάρβαλο αλλά και ξεπουλημένη δημοσιογραφία!
Το άρθρο αποτελεί βαρύτατο «κατηγορώ» προσωπικά για τον πρωθυπουργό, χαρακτηρίζοντας την Ελληνική κυβέρνηση ως ένα απόλυτα διεφθαρμένο και ανελεύθερο καθεστώς, όπου τα πάντα, από την δικαιοσύνη, το κράτος, τις εγκληματικές δραστηριότητες, μέχρι και τα ΜΜΕ ελέγχονται πλήρως από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αφήνει βαρύτατες αιχμές για την διαχείριση τόσο του δημοσίου χρήματος που προκύπτει από την φορολογία των Ελλήνων πολιτών, όσο και από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, ενώ όλα αυτά γίνονται με φόντο στελέχη της ΝΔ που ποζάρουν στις τεράστιες επιχειρήσεις τους και τις πανάκριβες Μερσεντές τις οποίες έχουν αποκτήσει…
Η διαφθορά ανθεί – η οικογενειοκρατία κυβερνά. Και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα κατά την ΤΑΖ, είναι η εταιρεία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, η οποία τρυγάει τα δημόσια έργα, δηλαδή αυτοκινητόδρομους, αεροδρόμια, σήραγγες, αιολικά πάρκα, εργοστάσια επεξεργασίας απορ- ριμμάτων… Με την ολοκλήρωση της απόκτησης της Εγνατίας Οδού, θα κατέχει 1.500 χιλιόμετρα – σχεδόν το 90% του Ελληνικού δικτύου αυτοκινητοδρόμων και ένα από τα μεγαλύτερα χαρτοφυλάκια παραχωρήσεων οδικών αξόνων στην Ευρώπη. Παράλληλα, διεκδικεί σειρά άλ- λων εμβληματικών έργων όπως η Αττική Οδός, το εναπομείναν κομμάτι του ΒΟΑΚ, η υποθαλάσσια ζεύξη Σαλαμίνας – Περάματος, ο αερολιμένας Καλαμάτας, καθώς και μεγάλες Συμ- πράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) για έργα υποδομής και κτιριακών εγκαταστάσεων ανά την Ελλάδα. Η δραστηριότητα της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ είναι εξωφρενική και προφανώς έχει αναλάβει και πολλά άλλα τεράστια έργα όπως η κατασκευή του νέου Διεθνούς Αερολιμένα Κρήτης στο Καστέλι. Και ίσως αρκετά ακόμα άγνωστα έργα…
Η πρόσφατη πρωτοβουλία Μητσοτάκη συνδέεται για πολλούς και με την επιδίωξη να αναλάβει η Ελλάδα μέρος των έργων ανοικοδό- μησης της Ουκρανίας. Λέγεται ότι η διεκδίκηση αφορά έργα ύψους 60 δις ευρώ εκ των οποίων η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ ορέγεται πάνω από 40 δις ευρώ. Και δεν αποκλείεται να τα (έχει) εξασφαλίσει αφού είναι γνωστό ότι διευθυντικό στέλεχος – νούμερο δύο κατά τη Γερμανική εφημερίδα ΤΑΖ – είναι ο πεθερός του Γεωργίου Γεραπετρίτη – δεξί χέρι του πρωθυπουργού Μητσοτάκη και νυν υπουργός Εξωτερικών. Αλλά δεν είναι μόνο η εικαζόμενη σχέση με την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ. Οι δεσμοί μεταξύ κόμματος και πολλών άλλων εταιρειών είναι τεράστιοι. Και αποτυπώνονται στην εξωφρενική στήριξη της Κυβέρνησης από τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης.
Το βάθρο της Δημοκρατίας, η Δικαιοσύνη – έστω μερίδα των δικαστών – είναι πράγματι τυφλοί και κουφοί. Είναι γνωστό ότι οι ανώτατοι δικαστές διορίζονται από την κυβέρνηση. Και – κατά δηλώσεις αρμοδίων – τα σκάνδαλα που δεν βολεύουν την κυβέρνηση, μένουν τεχνηέντως ατιμώρητα. Όπως γράφει η ΤΑΖ «καθόλου περίεργο: Ο γιος του διορισμένου από την κυβέρνηση (πρώην) ανώτατου εισαγγελέα, ο οποίος υποτίθεται ότι έριχνε φως στο ευαίσθητο σκάνδαλο των υποκλοπών προσλήφ-θηκε στο γραφείο υπουργού της ΝΔ με επιρ- ροή. Καθαρός νεποτισμός». Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός κατισχύουν με τις νομοθετημένες εξουσίες. Δεν υπάρχουν δικλείδες και θεσπισμένοι αλλά και ανεξάρτητοι μηχανισμοί ελέγχου και έτσι η ΝΔ και ο Μητσοτάκης κυβερνούν όπως θέλουν.
«Βάθρο της Δημοκρατίας» είναι και ο Τύπος. Όμως και εδώ το παιχνίδι είναι στημένο. Τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία – λαμβάνουν πλούσια κρατικά κονδύλια από την κυβέρνηση και στους υποτελείς δημοσιογράφους προσφέρονται προσοδοφόρες κρατικές θέσεις εργασίας. Τα επικριτικά μέσα, από την άλλη, δέχο- νται πιέσεις. Είναι, εξάλλου, γνωστό ότι η ελευθερία του Τύπου επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, κατρακύλησε φτάνοντας στην θέση 107 στην παγκόσμια κατάταξη, ξεπερνώντας ακόμα και Αφρικάνικα καθεστώτα.

Η διάλυση και η ανευθυνότητα της αντιπολίτευσης
Για τον ξεπεσμό της χώρας και το ανεξέλεγκτο της κυβέρνησης, προφανώς έχει ευθύνη η αντιπολίτευση. Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απειλείται με διάλυση και αποσύνθεση. Το αν θα επιβιώσει, εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Ο πιο κρίσιμος – όχι όμως και ο μοναδικός – είναι η στάση που θα κρατήσει στην επερχόμενη Ελληνο-τουρκική (δηλαδή Αμερικανό-τουρκική) διαπραγμάτευση.
Θα συνταχθεί άραγε με την ακτιβιστική μερίδα του Ελληνικού λαού που θέλει να υπερασπιστεί ό,τι έχει απομείνει από το κράτος του, τα νόμιμα και αδιαπραγμάτευτα εθνικά συμφέροντά του; Θα υπερασπιστεί ό,τι έχει απομείνει από το δημοκρατικό καθεστώς; Θα αντιταχθεί στην φιλοτεχνημένη εξωτερική πολιτική και ποια θέση θα πάρει στο τεχνητό δίλλημα παραχωρήσεις ή πόλεμος;
Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ίσως, η τελευταία δυνατότητα να υπάρξει στο χώρο και στον χρόνο και να αποδείξει ότι δεν ήταν ένα απλό πυροτέχνημα. Ακούγονται ακατάληπτες και ενδοτικές θέσεις και προτάσεις για τα εθνικά από στελέχη του και πάντως προσώρας κυριαρχεί η μέθοδος «του στρίβειν δια του αρραβώνος». Αλλά αργά ή γρήγορα και μάλλον γρήγορα, θα τεθεί το κρίσιμο δίλημμα: Ταύτιση με τα συμφέροντα της «συλλογικής Δύσης», ή υπεράσπιση των δικαίων του Ελληνικού λαού ενάντια στον ακρωτηριασμό της Ελλάδας και την πλήρη κατάρ- γηση της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Η «συλλογική Δύση» υπερ-εκτιμώντας το ρόλο της Τουρκίας στον πόλεμο κατά της Ρωσίας, δεν φαίνεται να έχει καμία αναστολή και κανέναν ενδοιασμό προκειμένου να θυσιάσει Ελλάδα και Κύπρο στο ΝΑΤΟϊκό στόχο. Ταυτόχρονα, το «βαθύ δυτικό κατεστημένο» θέλει ανεμπόδιστες συνθήκες στον ευρύτερο Ελληνικό χώρο ώστε να αρπάξει τον εναπομείναντα εθνικό πλούτο, μιας χώρας θνήσκοντος και συρρικνούμενου πληθυσμού. Στις σημερινές ιδιαίτερες συνθήκες υπαρξιακής απειλής του Ελληνικού και προδήλως του Κυπριακού κράτους, όχι μόνο από την Τουρκία, αλλά από τη «συλλογική Δύση», η υπεράσπιση του Ελληνισμού και των κρατών αυτού, αποτελεί πρωταρχικό πατριωτικό καθήκον κάθε προοδευτικού πολίτη και πολιτικού. Στον χώρο αυτό τοποθετώ – λόγω καταγωγικής ρίζας – και το ΠΑΣΟΚ, αν και η σημερινή άχρωμη ηγεσία του, σφυρίζει αδιάφορα με προφανή – ίσως και μοναδικό – στόχο να καταλάβει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης!
Ωστόσο, αν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν σταθούν αποφασιστικά στο πλευρό του ελληνικού λαού και όχι των ντόπιων και ξένων πατρώνων τους, σύντομα θα εξαφανιστούν από την Ελληνική πολιτική ζωή, έχοντας αφήσει ορθάνοιχτους τους δρόμους μιας νέας μεγάλης εθνικής απώλειας… Δυστυχώς για την Αριστερά η κατάστα- ση μοιάζει μη αναστρέψιμη. Για παράδειγμα πλησιάζουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές και δεν έχουν κατορθώσει να σχηματίσουν ψηφοδέλτια και να επιλέξουν υποψηφίους…
Να θυμίσω ότι σήμερα περίπου 300 από τους 333 Δήμους έχουν δήμαρχους που είτε είναι κομματικά μέλη, είτε προέρχονται από τη ΝΔ. Η ίδια εικόνα σε περιφερειακό επίπεδο: Δώδεκα από τις 13 περιφερειακές διοικήσεις βρίσκονται σταθερά στα χέρια της ΝΔ. Τα κόμμα- τα της ακροδεξιάς – ίσως πλην Βελόπουλου – ενισχύουν το ρόλο, την κυριαρχία και την σταθερότητα της κυβέρνησης. Η ΝΔ καλύπτει παραδοσιακά ένα ευρύ φάσμα από την πολύ ακροδεξιά έως το κέντρο, όπου μοναρχικοί, οπαδοί της χούντας, αρχοσυντηρητικοί, μετριοπαθείς δεξιοί και φιλελεύθεροι έχουν την πολιτική τους στέγη.
Κοντολογίς, η χώρα γίνεται «χώρος», τα παιδιά φεύγουν, όλες οι δομές έχουν καταρρεύσει, τα εθνικά συμφέροντα έχουν βγει στο σφυρί, και κάπως έτσι: «εμπόροι πίνουν το κρασί μας, και κλέβουνε τη γη και πάνω απ’ του κάστρου τη σκοπιά, οι πρίγκιπες κοιτούν, καθώς γυναίκες και παιδιά, τρέχουν για να σωθούν…».

*Ο Κώστας Παπαθεοδώρου είναι δημοσιογράφος