Δεν έφταναν όλοι οι άλλοι που έχουμε αναφέρει στο παρελθόν, στον Αμβρακικό Κόλπο είχαν φτάσει και Τούρκοι πειρατές.
Εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τον 15ο αιώνα, ειδικά προς το τέλος του, όταν ο πειρατής – κουρσάρος Καμαλή εδραιώθηκε στο Ιόνιο. Δεν μιλάμε για Οθωμανούς γενικά ή Βαρβερίνους άλλα για Τούρκους.
Το 1524, ο πειρατής Μποστάν ή Μιστάν Ρεΐς, με διαταγή του Σουλτάνου Σουλεΐμάν, στάλθηκε στον Αυλώνα της Αλβανίας επικεφαλής μικρού στόλου των Οθωμανών από πρώην πειρατές, για να ενισχύσει την παρουσία των μουσουλμάνων στα παράλια του Ιονίου και της Αδριατικής. Ο Μποστάν, έγινε όχι μόνο φόβος και τρόμος των περιοχών της «δικαιοδοσίας» του αλλά προσπάθησε να μπει για λεία και στον Αμβρακικό κόλπο.
Όμως στο κάστρο της Μπούκας του κλείσανε οι Τούρκοι την ρότα και δεν μπόρεσε να κάνει αυτά που ήθελε. Κι αυτό ήταν λάθος του καθότι εδώ ήταν Οθωμανική επικράτεια. Αποτέλεσμα αυτού ήταν το 1525, ο Σουλεϊμάν να τον διατάξει να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. Ο Μποστάν δεν υπάκουσε και τελικά συνελήφθη και οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος στην Πόλη.
Στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα στην περιοχή κάνει καριέρα ο Τούρκος πειρατής Dourag Beg (Ντουράτς μπέης). Το ορμητήριο του ο Dourag Beg (Ντουράτς μπέης) αρχικά το είχε στην Ναύπακτο αλλά κατόπιν το μετέφερε, σύμφωνα με τον Bernard Randolph, κοντά στην Λευκάδα. Φυσικά δεν θα μπορούσε να βγει από την ρότα του και ο Αμβρακικός κόλπος. Ειδικότητά του ήταν να σκλαβώνει κόσμο και λιγότερο το πλιάτσικο. Αναφέρεται μόνο σε μια επιχείρηση στα χωριά του βόρειου Αμβρακικού αλλά φαίνεται να μην έκανε κάτι το ιδιαίτερο.
Όταν στα 1675 ο Γάλλος γιατρός Ζακ Σπόν συνοδευόμενος από το νεαρό Άγγλο βοτανολόγο και αργότερα ιερέα George Wheeler φτάνει στην Άρτα, τονίζει ιδιαίτερα πως με φόβο πέρασαν το στενό της Λευκάδας όπου δρούσε ο διαβόητος πειρατής Dourag Beg (Ντουράτς μπέης). Λέγεται πως σκοτώθηκε σε μάχη με τους Βενετούς ανοιχτά της Κρήτης το 1668. Αν αληθεύει αυτό, τότε είχε μείνει ακόμα ο φόβος του όταν πέρασε ο Σπον ή δεν γνώριζαν ακόμα τον θάνατο του. Στα χρονικά, βέβαια, αναφέρεται σαν Τουράμπεης. Στην Ναύπακτο πάντως είχε χτίσει τεράστιο σεράι. Γενικά σύμφωνα με τον Πλουμπίδη, η Βενετία ήταν αυτή που έδωσε τέλος στην τουρκική πειρατεία στο Ιόνιο και στον Αμβρακικό.
Πηγές κειμένου: Πλουμίδης Γεώργιος, Η Βενετοκρατία στην Ελληνική Μεσόγειο. Λίνος Υφαντής – Ντουράτζ Μπεής, ο κουρσάρος της Ναυπάκτου. Blog: Παμπάλαια – Ζακυνθινές, και μη, διαδικτυακές ανασκαφές. Mιχάλης Στούκας, Τούρκοι πειρατές: Η μάστιγα της Ανατολικής Μεσογείου από τον 14ο μέχρι τον 18ο αιώνα. Mario Sanuto, Diario.