Ο Κώστας είναι ένα από τα λίγα παιδιά που απέμειναν στον αγροτικό τομέα. Συνεχίζει να παλεύει με τα στοιχειά της φύσης και τα ξωτικά της πολιτικής.
Αποφάσισε να καλλιεργήσει καλαμπόκι καθώς πέρυσι – λόγω του πολέμου στην Ουκρανία – οι τιμές των ζωοτροφών ήταν υψηλές και ειδικά για το καλαμπόκι που έφτασε στα 35 λεπτά ανά κιλό. Έσπειρε, λοιπόν, εφέτος καμία 25αριά στρέμματα προκειμένου να ταΐσει τα ζώα του και αν μείνει κάτι να το πουλήσει σε άλλους κτηνοτρόφους.
Υπολόγιζε χωρίς τον ξενοδόχο ή ακριβέστερα δίχως τον πάροχο ενέργειας. Ο λογαριασμός για τη χρήση ηλεκτρικού μοτέρ ποτίσματος έφτασε τα 2.558 ευ- ρώ, ποσό υπερτριπλάσιο σε σύγκριση με πέρυσι. Κόστος που είναι αδύνατον να καλυφθεί και αδύνατον να δικαιολογηθεί καθώς οι τιμές της ενέργειας -όπως μας λένε- υποχωρούν διαρκώς.
Παράνοια ή απλώς αισχροκέρδεια σε βάρος όσων λίγων – ελάχιστων επιμένουν στην πρωτογενή παραγωγή; Μόνο που τώρα οι άνθρωποι δεν έχουν διέξοδο. Και οι επιλογές τους είναι να αφήσουν τις σοδειές τους να ρημάξουν ή να συνεχίσουν να πληρώνουν το κόστος παραγωγής ώστε να μειώσουν τη ζημία.
Χρειάζονται ανώτερα μαθηματικά και αλγόριθμοι ώστε να επινοήσουν μεθόδους μείωσης της ζημιάς, καθώς εφέτος λόγω των καιρικών συνθηκών, δηλαδή όψιμη σπορά και ακραίες ζέστες, η παραγωγή είναι ελάχιστη.
Αλήθεια, υπάρχει κάποιος, κάπου που να ασχολείται με τον πρωτογενή τομέα που ήδη έχει καταρρεύσει ή απλώς ετοιμάζουν επιταγές πυρκαγιών; Επιτέλους, τι κράτος είναι αυτό;

Κώστας Παπαθεοδώρου