Του Νίκου Καραδήμα*

Ισως για πολλοστή φορά το κάστρο της Άρτας να γίνεται πεδίο αντιπαραθέσεων με φόντο την επικράτηση των τοπικών αρχόντων ενόψει των εκλογών για τον πρώτο και δεύτερο βαθμό της τοπικής αυτοδιοίκησης. Πολύ περισσότερο σήμερα, θα έλεγα ότι η ένταση μονοπωλεί το ενδιαφέρον.
Μια πόλη άναρχα χτισμένη ή Άρτα κατά μεγάλο ποσοστό τουλάχιστον το τμήμα που εκτείνεται στο λόφο Περάνθη, αλλά και στο πεδινό της τμήμα. Χωρίς αυτό βέβαια να μειώνει την γραφικότητα της κάθε γωνιάς της πόλης.
Αυτό έγινε αντιληπτό κάπως αργά, από τους τοπικούς άρχοντες διαχρονικά και συνδυαστικά με τις τοπικές αρχές, η πόλη εδώ και τριάντα και πλέον χρόνια οικοδομείται σε νέες γειτονιές. Εκτείνεται περισσότερο στα ήπια γεωλογικά της εδάφη.
Το φράγμα της λίμνης Πουρναρίου, οι προσχώσεις αναγκαστικά με το στένεμα της κοίτης του Αράχθου, δημιούργησε νέα δεδομένα. Χωρίς κατ’ ανάγκη αυτό να σημαίνει ότι υπάρχουν κίνδυνοι. Απεναντίας η οριοθέτηση της νέας κοίτης να δημιουργήσει την πολυπόθητη πλωτότητα. Και στο Ίνσμπρουκ και στο Στρασβούργο ο ποταμός Ίν και ο Ίλλ αντίστοιχα κοσμούν τουριστικά και αναπτυξιακά αυτές τις δύο πόλεις της κεντρικής Ευρώπης, αλλά και άλλων πόλεων και χωρών που στα ιστορικότερα κέντρα διέρχονται ποταμοί.
Όπως ο Αδίγης που διέρχεται από τη Βερόνα και το Τρέντο, όπου τα τελευταία 80 χιλιόμετρα η κοίτη είναι τεχνητή και στις όχθες του η ανοικοδόμηση με τα προϋπάρχοντα κλασικά δημιουργήματα δίνουν ζωή στην πόλη. Καθώς και πλήθος ακόμη παραδειγμάτων πόλεων με ποτάμια στην Ευρώπη και τον κόσμο που διέρχονται από κάστρα και προστατευόμενα μνημεία από την Ουνέσκο.
Βέβαια η κοίτη του ποταμού Αράχθου απομακρύνθηκε από την καστροπολιτεία του 13ου αιώνα της περιοχής μας. Το ίδιο όμορφα παρατηρείς και από απόσταση από το Καλεκμεντάν το φρούριο στο Βελιγράδι, την σμίξη του Σάβα με τον Δούναβη.
Εν αρχή είναι να διατηρηθεί το κάστρο μας στην καλή κατάσταση που ευτυχώς βρίσκεται και να γίνει πόλος επισκεψιμότητας των τουριστών και η Άρτα να γίνει τουριστικός τόπος τουλάχιστον 8 – 9 μη- νών τον χρόνο. Να ξεφύγει από την νοοτροπία της χειμερινής η της καλοκαιρινής πόλης, όπως γίνεται αντίστοιχα με την Πρέβεζα και τα Γιάννενα.
Τα 37 στρέμματα του κάστρου, όχι πολ- λά που η οχύρωση του θεμελιώθηκε στους όγκους της αρχαίας Αμβρακίας από τους Βυζαντινούς άρχοντες του Δεσποτάτου της Ηπείρου ας πάψει να γίνει πεδίο αντιπαραθέσεων των τοπικών αρχόντων. Νομίζω η ιστορία του κάστρου της Άρτας ξεπερνάει την ιστορικότητα, μιας τυχόν τουριστικής εκμετάλλευσης που αναγκαστικά θα θέσει περιορισμούς.
Μην περιθωριοποιούμε εν όψει εκλογών την αρχαιότητα και την Αμβρακία. Ούτε τον Γόργο τον γιό του Κύψελου. Ούτε τον βασιλέα Πύρρο. Ούτε τον Μάρκο Φούλβιο τον καταστροφέα. Ούτε τον Μιχαήλ Δούκα, Άγγελο Κομνηνό. Ούτε τους Ανδεγαυούς Ορσίνι. Ούτε τον ευκαιριακό σύμμαχο των Ενετών Μανιάτη καταληψία Γερακάρη.
Ένα ξενοδοχείο εντός των τειχών, αλλά ούτε και ένα δωμάτιο σιωπηλών ήχων σαν αντιστάθμισμα να απορρίπτουμε η να επικροτούμε εύκολα αν μπορούν να δώσουν περαιτέρω αίγλη στο κάστρο μας που η ιστορικότητά του είναι συνυφασμένη με το πέρασμα του Αράχθου και των άλλων βυζαντινών έργων τέχνης και του ιστορικού γεφυριού. Ο τρόπος που αντιπαρατίθεστε θυμίζει μεσιτεία ευκαιριακών εκτι- μητών μιας ανεκτίμητης αξίας.
*Ο Νίκος Καραδήμας είναι συγγραφέας με καταγωγή από την Άρτα