Ποτέ μου δεν προσπάθησα να εξηγήσω πώς ήρθα και γιατί σε τούτη τη ζωή. Ούτε το πώς μεγάλωσα. Ούτε το πώς αγάπησα μικρός μια όμορφη μικρή μαθητριούλα, την κόρη της σπιτονοικοκυράς μου. Ούτε ποτέ μου σκέφθηκα το τι μου βρήκε και μ’ αγάπησε κι εκείνη. Ούτε γιατί αγαπηθήκαμε παράφορα βάλθηκα ποτέ μου να το εξηγήσω.
Ούτε γιατί χάθηκε κι έφυγε ξαφνικά εκείνη τη νύχτα του Ιούλη, ύστερα από τόσα χρόνια συζυγικής αγάπης, στο χειρουργείο του Ευαγγελισμού. Ένα μονάχα θα ’θελα να μπορούσα να εξηγήσω αν όλα όσα συνέβησαν ή έγιναν στη ζωή μου κι όλα όσα θα ’ρθουν σε μένανε έχουν σχέση με το Θείον.
Νομίζω πως αυτή η Δύναμη η Θεϊκή, μου έχει ρυθμίσει και μου κινεί όλη μου τη ζωή. Δεν μπορεί όλως τυχαία η μητέρα μου να παντρεύτηκε τον πατέρα μου και μια ένωση ερωτική να με έφεραν στον κόσμο. Δεν πρέπει να μεγάλωσα από τύχη κάποιος με προστάτευε να μεγαλώσω.
Ούτε έτσι τυχαία βρέθηκα στον ιερό χώρο του σπιτιού της και γνώρισα το κοριτσάκι την Ελένη μου και την ερωτεύθηκα και μ’ ερωτεύθηκε κι εκείνη και παντρευτήκαμε και ζήσαμε τόσα πολλά χρόνια μαζί και μετά την έχασα ξαφνικά.
Δεν μπορεί να έγιναν όλα αυτά τυχαία. Κάποιος μ’ έφερε στον κόσμο. Κάποιος με οδήγησε σ’ αυτή την πορεία της ζωής μου. Φρόντισε να γνωρίσω κορίτσι της αρεσκείας μου και ν’ αρέσω κι εγώ σ’ αυτό το κορίτσι. Κάποιος φρόντισε να έλθω σε επαφή μ’ αυτό το γλυκό πρόσωπο. Δεν μπορεί να είναι της τύχης πράγματα αυτά. Κάποιος οδήγησε τα βήματά μου σ’ εκείνη τη φωλίτσα της Άρτας μου για να γνωρίσω και να με γνωρίσει η Αγάπη μου. Δεν μπορεί αυτός ο κάποιος, το Θείον για μένα, να μην ήταν Αυτός ο οδηγός μου.
Όλα καλά μου τα έφερε. Στις αμαρτίες μου όμως ποιος με οδήγησε; Γιατί μου επέτρεψε, δεν με προστάτευσε να μην αμαρτάνω Αυτός ο κάποιος που επιτηρεί τη ζωή μου. Αυτός που με οδηγεί και πιστεύω πως είναι ο Θεός μου; Εσύ, θέλεις και κινούμε, Κύριε, ήταν μια φράση από την προσευχή μου. Δεν έχω την τόλμη να του ζητήσω να μου λύσει την απορία απλώς θα ήθελα, αφού μπορούσε να με προστατεύσει για να μην αμαρτάνω, γιατί με άφησε να αμαρτάνω. Ούτε ακόμη Του ζητώ εξήγηση γιατί μου πήρε την Ελένη μου ξαφνικά.
Αυτό το κατανοώ, «ξέρει Εκείνος» δεν είναι απαραίτητο να το ξέρω κι εγώ, παρότι αυτό το υποψιάζομαι. Αλλά σε παρακαλώ Θεέ μου βοήθα με, δεν την αντέχω αυτή τη δοκιμασία. Αλλά πάλι λέγω Σοι, ξέρεις την ψυχική μου και σωματική μου αντοχή και αναλόγως παίδευσέ με.
Πάντως Κύριε και Θεέ μου εγώ δούλος σου ταπεινός Σ’ ευχαριστώ για όλα, τα πολλά και απρόσμενα που μου χάρισες στη ζωή μου. Σ’ ευγνωμονώ και Σε υμνώ και Σε δοξολογώ Χριστέ μου και Θεέ μου.
Έζησα σαν σε όνειρο. Όλες τις χάρες μου τις έκανες και μερικές ούτε καν τις είχα κατά νου. Τώρα Γλυκέ μου, Χριστέ μου Αναστημένε, Σου ζητώ μια τελευταία χάρη, όταν Συ κρίνεις εκείνη την ώρα του θανάτου μου Σε παρακαλώ να πάρεις την ψυχή μου στα Άγια Χέρια Σου και να την οδηγήσεις στην ψυχούλα της αγαπημένης μου Ελένης.
Συγχώρησε τις αμαρτίες μας και λύτρωσέ μας, «Λυτρωτά ο Θεός ευλογητός Σι».
Πιστεύω Κύριε/ Σε Σένα ελέησόνμε
Ο ταπεινός δούλος Σου
Ιωάννης (Τσώλης)