ΜΕΡΟΣ Α’
Οι Φιλιππίνες για την Ελλάδα είναι σχεδόν μια άγνωστη χώρα. Στον παγκόσμιο χάρτη καταγράφεται ως ένα ασήμαντο νησιώτικο σύμπλεγμα κάπου στον Δυτικό Ειρηνικό, ανάμεσα Ιαπωνία και Ινδονησία.
Μικροί μάθαμε ότι ο μεγάλος θαλασσοπόρος Μαγγελάνος δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το γύρο του κόσμου επειδή σκοτώθηκε σε μια συμπλοκή με ιθαγενείς στις Φιλιππίνες. Στην γεωγραφία, το βαθύτερο σημείο φτάνει περίπου 11.000 μέτρα και βρίσκεται στην τάφρο των Μαριανών, λίγο ανατολικά των Φιλιππίνων.
Από ταινίες περισσότερο και όχι από την ιστορία των σχολικών βιβλίων, μάθαμε για τις φονικές μάχες στον πόλεμο του Ειρηνικού (Οκι= νάουα, Ιβοζίμα, Μιντανάο κτλ) κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μεταξύ Αμερικανών και Ιαπώνων στην θάλασσα των Φιλιππίνων.
Οι παλαιότεροι θυμόμαστε την πολύχρονη δικτατορία Μάρκος που τερματίστηκε με την επικράτηση της Κορασόν Ακίνο, χήρας του δολοφονηθέντα αρχηγού της αντιπολίτευσης. Και βέβαια όλοι ξέρουμε τις συμπαθητικές Φιλιππινέζες στις εργασίες οικιακών βοηθών, κάποιες φορές απαξιωτικά, στην πραγματικό- τητα όμως σαν τις πιο εργατικές, φιλότιμες και διακριτικές.
Οι Φιλιππίνες είναι αναπτυσσόμενη χώρα με τουρισμό μικρότερο της Ελλάδας. Σχεδόν ανύ- παρκτοι οι Ευρωπαίοι τουρίστες. Υπάρχουν κάποιοι από την Αυστραλία και οι περισσότεροι από τις ανατολικές ασιατικές χώρες, κυρίως την Ιαπωνία. Το δικό μας ελληνικό γκρουπ αποτελούνταν από 22 άτομα και η εκδρομή έγινε από 4 έως 18 Μαρτίου.
Λίγα λόγια για τις Φιλιππίνες
Οι Φιλιππίνες ένα νησιωτικό σύμπλεγμα περίπου 7.500 νησιών, από τα οποία αρκετές εκατοντάδες κατοικημένα. Έκταση 300.000 τετρα- γωνικά χιλιόμετρα (2,5 Ελλάδες) και πληθυσμός 116 εκατομμύρια (11 Ελλάδες).
Τα μεγαλύτερα νησιά είναι το Βόρειο (Λουζόν) 110.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και το νότιο (Μιντανάο) 102.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με ενδιάμεσο το αρχιπέλαγος Βισάγιας με μικρότερα νησιά. Πρωτεύουσα είναι η Μανίλα στο βόρειο νησί, σύμπλεγμα κεντρικής και μικρότερων περιφερειακών πόλεων, με πληθυσμό 17 εκατομμύρια κατοίκους. Οι Φιλιππίνες έγιναν Ισπανική αποικία τον 16ο αιώνα και πήραν το όνομά τους προς τιμήν του βασιλιά Φιλίππου.
Οι ιθαγενείς χωρίς γραπτά μνημεία άφησαν ελάχιστη ιστορία και πολιτισμό. Ισπανική αποικία για τρείς αιώνες κληρονόμησαν τα ονόματα και την κουλτούρα των Ισπανών. Τέλος 19ου αιώνα, οι Φιλιππίνες πουλήθηκαν στις ΗΠΑ για 20 εκατομμύρια δολάρια. Το 1946, μετά την ήττα της Ιαπωνίας, απέκτησαν την ανεξαρτησία τους. Το 1965 εκλέχτηκε πρόεδρος ο Μάρκος και το 1986 η χήρα του δολοφονηθέντα αρχηγού της αντιπολίτευσης Ακίνο. Στη συνέχεια για ένα διάστημα κυβέρνησε ο γιος της Ακίνο και σήμερα είναι πρόεδρος ο γιος του Μάρκος.
Το 90% του πληθυσμού των Φιλιππίνων είναι χριστιανοί και μάλιστα ένθερμοι ως αποτέλεσμα της προσπάθειας των Ιεραποστόλων. Περίπου 5% είναι μουσουλμάνοι, σχεδόν αποκ- λειστικά στο νότιο νησί Μιντανάο, εξαιτίας επιδράσεων από Άραβες εμπόρους.
Οι Φιλιππινέζοι στο σύνολό τους μιλούν αγγλικά ως αποτέλεσμα της πολιτικής των Αμερικανών μετά την έλευσή τους και μία από τις τοπικές γλώσσες και σχεδόν καθόλου ισπανικά. Η αγγλική γλώσσα είναι σπουδαίο εφόδιο για την απασχόληση των κατοίκων και έτσι εξηγείται ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων και στην Ελλάδα (ναυτιλία, οικιακές δουλειές) είναι Φιλιππινέζοι.
Ταξίδι στις Φιλιππίνες
Αθήνα (βράδυ) – Μανίλα (βράδυ) την άλλη μέρα μέσω Κωνσταντινούπολης. Πηγαίνοντας όλο ανατολικά ξημέρωμα και βράδιασμα στο αεροπλάνο την ίδια μέρα!
Μανίλα. Μια μεγαλούπολη με δύο όψεις. Οικονομικό και εμπορικό κέντρο όλης της χώρας που θυμίζει Μανχάταν με τα πανύψηλα γυάλινα κτίρια. Το αμερικάνικο νεκροταφείο είναι το σπουδαιότερο μνημείο εκτός ΗΠΑ, στο κέντρο της πόλης για τους 150.000 Αμερικανούς στρατιώτες που σκοτώθηκαν κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο στις μάχες του Ειρηνικού με τους Ιάπωνες. Εκτεταμένο το πάρκο Ριζάλ προς τιμή του εθνικού ήρωα Χοσέ Ριζάλ που συνέβαλε στην εθνική αφύπνιση των Φιλιππινέζων. Προτομή και σύνθεση με την σκηνή εκτέλεσής του από τους Ισπανούς.
Ο καθεδρικός ναός και η εκκλησία του Αγίου Αυγουστίνου είναι η παλαιότερη της χώρας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το χριστιανικό μουσείο του Αγίου Αυγουστίνου με εκθέματα από όλη τη χώρα. Το ισπανικό φρούριο Σαντιάγκο με περίτεχνη είσοδο, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της στρατιωτικής αρχιτεκτονικής του 16ου αιώνα. Μέσα στο φρούριο βρίσκονται και οι τρομερές φυλακές της Ιαπωνικής κατοχής.
Στο εθνικό μουσείο διακρίνουμε τον πολιτιστικό χάρτη των Φιλιππίνων. Ελάχιστα είναι τα σωζόμενα από την προϊσπανική εποχή. Σχεδόν στο σύνολό τους αποτελούν δημιουργίες μετά την έλευση των Ισπανών. Λίγα χιλιόμετρα παραέξω συναντάμε την άλλη όψη της πόλης. Παλαιά σπίτια, αφημένα, μαυρισμένοι τοίχοι, παράθυρα με χαρτόνια, καλώδια παντού, στο δρόμο μκροπραμάτιες, πρόχειρες κατασκευές, τρίτροχα μετασκευασμένα σε πρόχειρα ταξί, παραπέρα ολόκληρες παραγκου- πόλεις. Στο βάθος προβάλουν τα πανύψηλα κτίρια της καλής περιοχής της πόλης. Κλασική εικόνα των δύο όψεων των μεγαλουπόλεων του τρίτου κόσμου.
*Ο Χρήστος Ντάλας είναι πολιτικός και τοπογράφος μηχανικός Στο επόμενο ράφτιγκ και καταρράκτες. Βόρειο νησί (Λουζόν). Νησί Παλαουάν, το πιο εξωτικό του κόσμου. Στο αρχιπέλαγος Βισάγιας
