Ακουσα έναν πατέρα να κλαίει στη βάφτιση του παιδιού του. Άκουσε το όνομά του και βούρκωσαν τα μάτια του.
Πόσο ανθρώπινο είναι το θαύμα της ζωής; Να θέλεις να φέρεις στον κόσμο ένα μωρό δικό σου, καταδικό σου. Να το αναθρέψεις και να τον κάνεις σωστό άνθρωπο στην κοινωνία. Πόσο εύκολο είναι να γίνει αυτό; Κι έρχεται η στιγμή που τα καταφέρατε! Έρχεται η στιγμή που το κρατάς στα χέρια σου και ελπίζεις να σταθείς αντάξιος των δυνατοτήτων σου κι ακόμα παραπάνω! Κρατάς με στοργή ένα τρυφερό πλασματάκι στην αγκαλιά σου και είναι η κύηση μιας πράξης αγάπης.
«Κλαίνε οι άντρες μωρέ;» ρώτησαν. Ναι, κλαίνε γιατί αυτό σημαίνει ότι αισθάνονται, ότι ζούνε και ότι αγαπάνε. Το κλάμα είναι υγιής συνέπεια των συναισθημάτων ενός πατέρα που πραγματοποίησε τελικά την ευχή του. Το να αισθάνεσαι χαρά και να συγκινηθείς είναι ανθρωπιά και υγεία. Είναι η αγάπη να το δεις να προκόβει στη ζωή του.
Χρόνια πολλά μπαμπάδες όλου του κόσμου! Μακάρι να δείτε να πραγματοποιούνται τα όνειρα που κάνατε για τα παιδιά σας, όπου και αν είστε, ακόμα και αν βρίσκεστε ψηλά στη σφαίρα του ουρανού! Η αγάπη όλα τα μπορεί. Ημέρα πατέρα χτές (Κυριακή 18 Ιουνίου).