Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, Αμφιβολίες τρελές.
Είδηση: Μέσα 48 ώρες πέθαναν άδικα δύο άνθρωποι λόγω καθυστερημένης ανταπόκρισης ασθενοφόρων. Όταν δημοσιογράφος ρώ- τησε τον κ. Κουμουτσάκο, για την παραπάνω είδηση, εκείνος δήλωσε: «Υπάρχει όμως μια κατατεθειμένη λαϊκή αποδοχή της τάξεως του 40% πριν δέκα ημέρες. Αυτά έχουν κριθεί. Ήταν μέσα στον απολογισμό που καταθέσαμε πριν την 21η Μαΐου και οδήγησε στο αποτέλεσμα που οδήγησε. Κι αυτό θα πρέπει να συνεκτιμάται» και πρόσθεσε: «Είχαμε λαϊκή αντα- πόκριση που έδωσε 40% στον κυβερνητικό απολογισμό που καταθέσαμε». Κατάλαβες φί- λε μου; Αν πεθάνει κάποιος δικός σου πάνω σε καρότσα αγροτικού και αναρωτιέσαι το γιατί, η απάντηση του κ. Κουμουτσάκου, είναι ότι αυτό ψήφισες! Καλά να πάθεις!
Κι έχει και συνέχεια. Την Πέμπτη 8 Ιουνίου ο καθηγητής Ιατρικής και υποψήφιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Εύβοια, Σπύρος Πνευματικός, προχώρησε σε μια απίστευτα κυνική δήλωση, ότι προκειμένου να μειωθεί το κόστος στα νοσοκομεία και στο ΕΣΥ, προτείνει «triage», δηλαδή διαλογή ασθενών και συγκεκριμένα καρκινοπαθών, στη λογική της «αναλογίας κόστους-οφέλους» (cost benefit ra- tio). Μια πρόταση που χαρακτήρισε μάλιστα «ανθρώπινη»!
Πιο συγκεκριμένα είπε: «Πρέπει να δούμε την αξιολόγηση των πράξεων. Πόσες απ’ αυτές τις πράξεις που κάνουμε κάθε μέρα χρειάζονται; Δηλαδή ένα κόστος τεραστίων διαστάσεων μπορεί να γίνει αν περιορίσουμε μερικά από αυτά τα πράγματα που δεν χρειάζονται να γίνουν. Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τον άρρωστο αν πάμε και του πούμε ότι “δεν έχει νόημα να κάνουμε αυτό για σας”. Ένας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό… Δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή. Γιατί; Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση των συνανθρώπων. Υπάρχει ένα σημείο, λοιπόν, που δεν έχει λόγο να κάνεις κάτι παραπάνω. Βέβαια, θα μου πει κάποιος ότι ο καλός Θεός έχει αποφασίσει διαφορετικά. Μα πράγματι, αλήθεια είναι αυτό το πράγμα, αλλά όμως στο τέλος της ημέρας πώς θα γίνει, τι θα γί- νει;». Και στη συνέχεια παρουσίασε το παράδειγμα της Αμερικής, όπου γίνεται, όπως είπε, cost benefit ratio.
Να εξηγήσω ότι «cost benefit ratio» σημαίνει «αναλογία κόστους-οφέλους». Δηλαδή, πριν κάνω μία πράξη, πχ ένα έργο μελετάω πόσο κοστίζει και πόσο θα με ωφελήσει. Αν η ωφέλεια τελικά είναι μεγαλύτερη από το κόστος, τότε εκτελώ το έργο. Αν όμως η ωφέλεια δεν υπερβαίνει το κόστος, τότε δεν κάνω το έργο. Δηλαδή, αν ένα νοσοκομείο δεν αποσβέσει το κόστος κατασκευής του, δεν το χτίζω. Αν ένα σχολείο δεν αποσβέσει το κόστος κατασκευής του, δεν το χτίζω. Εγώ με τη σειρά μου θα πρότεινα αν τυχόν και ένας βουλευτής, δεν αποσβένει για όλους εμάς το κόστος εκλογής του και μισθοδοσίας του, στην πρώτη του εκλογή, να μας επιστρέφει τα χρήματα που ξοδεύτηκαν γι’ αυτόν, και να μην χτίζει καριέρα.
Και πες ότι ο κ. Κουμουτσάκος σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες. Που να ξέρει ο άνθρωπος από ιατρική! Μπορεί να μην αρρώστησε ποτέ μέχρι σήμερα. Αλλά ο κ. Πνευματικός σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Εσύ θα ήθελες να σε αναλάβει τέτοιος γιατρός, αν τυχόν πάθει κάτι η υγεία σου; Και τι ειρωνεία! Να λέγεσαι Πνευματικός και να κάνεις τέτοιες δηλώσεις!
Πάντως πρέπει να ομολογήσω ότι σε ένα πρά- γμα έχει απόλυτο δίκιο ο κ. Πνευματικός. «Πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή». Και η καλύτερη ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά μας είναι οι εκλογές στις 25 Ιουνίου.
Δεν ξέρω αν ζουν οι γονείς του κ. Πνευματικού. Αλλά αν τυχόν ζουν, φαντάζομαι ότι δεν μπορεί να είναι και πολύ χαρούμενοι με όσα λέει ο γιόκας τους. Αφού μεθαύριο μπορεί να αρρωστήσουν κι αυτοί, χτύπα ξύλο. Και μετά από τις παραπάνω δηλώσεις, μπορεί να τους έχουν δημιουργηθεί Αμφιβολίες πολλές, Αμφιβολίες τρελές για το τι φροντίδα θα απολαύσουν. Γιατί -δυστυχώς-, μπορεί να τους περιμένει και αυτούς μια φροντίδα κόστους – οφέλους.
Αθώος, λόγω Αμφιβολιών