Τα 12 ονόματα της θάλασσας ανάλογα με τους ανέμους

Η Ελληνική γλώσσα είναι όντως η γλώσσα του Θεού… Τα ονόματα της θάλασσας ανάλογα με την κατάστασή της από την επίδραση του ανέμου είναι τα εξής:
Με άνεμο 0 μποφόρ η θάλασσα λέγονταν Γαλήνη. ΜΕ άνεμο 1 μποφόρ η θάλασσα λεγόταν Αλσάλος. Με άνεμο 2 μποφόρ η θάλασσα λεγόταν Θάλαττα ή Θάλασσα. Με άνεμο 3 μποφόρ η θάλασσα λεγόταν Μύρα.
Έτσι γεννιούνται οι λέξεις: Λατινικά, Ιταλικά: Mave. Γαλλικά: Mer. Ισπανικά, Πορτογαλικά: Mav. Γερμανικά: Merr. Ρωσικά: Mope. Βουλγαρικά: Move. Φινλανδικά: Mevi. Σλοβάκικα: Mora. Σλοβένικα: Movge, αλλά και Marin, Marina, Miror… αλλά και Μαΐρα (Νηρηΐδα) από αυτή και το Εβραϊκό Μυριάμ = κυρά της θάλασσας. Σαν αντιδάνειο το όνομα Μαρία σε συλλογική μνήμη το μετέτρεψε νεότερα σε Μαίρη και είναι ο αστέρας Σείριος. Μαρία Μαρίνα = θάλασσα. Από την ίδια λέξη και ρίζα της «Μόρα» έχουμε το «Μύρια» (πολλοί όπως η θάλασσα) αλλά και τους Μυρμιδόνες.
Με άνεμο 4 μποφόρ η θάλασσα λεγόταν Πέλαγος. Έτσι έχουμε τις ονομασίες: Πελασγός (πελαγίσιος, ταξιδευτής), Πελαγονία (Πελαγονική χερσόνησος).
Με άνεμο 5 μποφόρ η θάλασσα λεγόταν Πόρος από το αρχαίο ελληνικό ρήμα πείρω = διαπερνώ, μεταβαίνω απέναντι, περνώ θάλασσα. Αλλά με τι περνώ την θάλασσα; Με πλωτό «Μέσον Ναός» από το πείρω έχουμε και τις λέξεις: πειρατής, πειρατεία.
Πόροι αλός λέγονται οι θαλάσσιοι δρόμοι. Όποιος ήταν μέσα στον «Πόρο», στο πέρασμα, στον θαλασσινό δρόμο και η πρόθεση προ το δηλώνει αυτό είναι το εν (εντός) ήταν εν-πόρος, έμπορος. Από εκεί ξεκινά το εμπόριο. Γίνονταν ευ-πορος, πλούσιος δηλαδή ή αν δεν μπορούσε να ασχοληθεί με την θάλασσα ήταν α-πορος, δηλαδή χωρίς τα πλούτη που προσφέρει η θάλασσα.
Σε μια αρχαιότατη καταγραφή στις πινακίδες της Γραμμικής Β’ (η γραμμική Β’ είναι η πρώτη γραφή της Ελληνικής γλώσσας, μεταγενέστερη μορφή της γραμμικής Α’ και χρησιμοποιήθηκε στην Μυκηναϊκή περίοδο από τον 17ο έως τον 13ο αιώνα). Εντοπίζουμε την λέξη «ΤΑ ΛΑ ΣΟ ΠΟ ΡΟ». Εναλλαγή του του – δου – θου, οδοντικώς άηχων συμφώνων είναι ο θαλασσοπόρος.
Με άνεμο 6 μποφόρ λεγόταν Πόντος. Έτσι έχουμε το ποντο-πόρο πλοίο, Πόντιος, Εύξεινος Πόντος.
Με άνεμο 7 μποφόρ η θάλασσα λεγόταν «¨Κλύδων». Έτσι έχουμε τον κλυδωνισμό.
Με άνεμο 8 μποφόρ η θάλασσα λεγόταν «Άχα». Το χάος και τους Στωικούς εκ του χέω =- χύνω. Έτσι, λοιπόν, ταξιδεύει η λέξη και γίνεται, σουηδικά, δανικά και λατινικά aqua.
Με άνεμο 9 μποφόρ η θάλασσα «Ρόθιον».
Με άνεμο 10 μποφόρ η θάλασσα λεγόταν «Δον Δαν». Δόνηση και έχουμε την τουρκική λέξη deniz αλλά και εκ της Σείσενα που είναι συνώνυμος της Δονήσεως έχουμε Αγγλικά: sea, Ολλανδικά: Zee, Νορβηγικά: Sjo.
Με άνεμο 11 μποφόρ η θάλασσα λεγόταν «Βροξ».
Με άνεμο 12 μποφόρ η θάλασσα λεγόταν «Βρύχα». Αυτός που ήταν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας ήταν «υπο-βρύχια». Έτσι έχουμε το υποβρύχιο κλπ.
Όσο και αν καταστρέφουμε την ομορφότερη γλώσσα του κόσμου ευτυχώς υιοθετήθηκε και από αλλοδαπούς και μας θυμίζει πως είναι η καλύτερη μάνα και παιδαγωγός.
Πηγές: Άννα – Ευανθία Τσιροπούλου, «Ο εν τη λέξει λόγος». Λεξικό Hpell Scott και Ελληνικός Λόγος.