ΔΕΗ, ένα με την εποχή των… σπηλαίων!

ΤΙ είναι πάλι ετούτο με τη ΔΕΗ στην Άρτα με τις συνεχείς και παρατεταμένες διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος;
Ξεκίνησαν την περασμένη Πέμπτη, διήρκησαν όλο το βράδυ και κει που νομίζαμε ότι θα έσπευδαν να αποκαταστήσουν τις όποιες βλάβες τα πράγματα χειροτέρεψαν την επόμενη μέρα (Παρασκευή). Την ίδια στιγμή στις υπηρεσίες της έπεσε σιωπητήριο. Απεγνωσμένα οι συμπατριώτες μας επιχειρούσαν να επικοινωνήσουν αλλά κανείς δεν σήκωνε το ακουστικό. Από την εφημερίδα μας που βρέθηκε στον κατάλογο των έντονα διαμαρτυρόμενων έγινε τηλεφώνημα στον διευθυντή όμως σιγή ασυρμάτου και από κει. Ουδεμία ανταπόκριση και παντελής αδιαφορία απέναντι σ’ αυτούς που πληρώνουν – και μάλιστα αδρά – για να έχουν το δικαίωμα της απρόσκοπτης σύνδεσης με το ηλεκτρικό ρεύμα.
Όχι, προσπάθεια να επικοινωνήσουμε με κείνον τον περιβόητο αριθμό στα κεντρικά της ΔΕΗ, δεν κάναμε. Και δεν κάναμε γιατί όσες φορές προσπαθήσαμε στο παρελθόν ξοδέψαμε ολόκληρο μεροκάματο. Κι όταν μετά από μια ανεπίτρεπτη αναμονή τα καταφέραμε απαντήσεις δεν πήραμε. Για ποιο λόγο, επομένως, να πέσουμε στην παγίδα του ίδιου λάθους;
Επί του προκειμένου, λοιπόν, αυτό που έζησε η πόλη της Άρτας είναι απερίγραπτο. Καλώς ή κακώς η συντριπτική πλειοψηφία των υπηρεσιών αλλά και των πολιτών κάνει χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών που θεωρούνται χρήσιμο εργαλείο δουλειάς. Έπεφτε το ρεύμα για ελάχιστο χρόνο, χάνονταν τα δεδομένα και ξανάρχονταν. Αυτό συνέβαινε όχι μια και δυό αλλά άπειρες φορές. Αποτέλεσμα; Νεύρα τεντωμένα, αγανάκτηση, οργή, χάσιμο ελέγχου. Και το χειρότερο; Έψαχνες τη ΔΕΗ να τις εκφράσεις όλα αυτά, να ζητήσεις εξηγήσεις, να διαμαρτυρηθείς αλλά ΔΕΗ πουθενά. Εξαφανισμένη… υποψιαζόμαστε ότι μόνο τα ταμεία της θα λειτουργούσαν κανονικά!
Να μοιραστούμε και κάτι δικό μας. Κάναμε σελιδοποίηση και κει που πηγαίναμε να ολοκληρώσουμε τη σελίδα με τα κείμενα ξαφνικά διακοπή και πάλι από την αρχή. Μιλάμε για σκέτο Γολγοθά, χώρια ο χρόνος που χάνονταν. Σε ένα από τα πάμπολλα τηλεφωνήματα που δεχτήκαμε ρωτώντας οι άνθρωποι να μάθουν τι συμβαίνει, ακούσαμε συμπολίτη μας να λέει: «Και τον υπολογιστή μου που κάηκε ποιός θα τον πληρώσει;». Πληροφορίες που καταφθάνουν κάνουν λόγο για πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Άλλοι συνάνθρωποί μας έλεγαν: «Πέστε στη ΔΕΗ, να μπω ή να μην μπω στο ασανσέρ;». Ένα πραγματικό χάος και μια εικόνα που ούτε σε τριτοκοσμικές χώρες δεν συναντάς. Και πώς λέει η διαφήμιση; «ΔΕΗ, ένα με το μέλλον». Εντάξει, μας πείσατε και ιδιαίτερα εμάς εδώ στην Άρτα που κάθε φορά όταν αστράφτει λίγο και μπουμπουνίζει επιστρέφουμε στη ζωή των σπηλαίων! Να την χαίρονται όσοι την έφεραν σ’ αυτό το χάλι… Β.Π.