Σήμερα θα ασχοληθούμε με λέξεις με σλαβική προέλευση. Σλαβικά λεξιλογικά δάνεια που έχουν εισχωρήσει στα Ελληνικά ιδιώματα της Ηπείρου. Θα αναφέρω μερικές απ’ αυτές αν και είναι γύρω στις 300 περίπου και μιλούνται και σήμερα.
Οβίρα = μικρή βαθιά λιμνούλα.
Γκόλιος = γυμνός.
Γράβος = είδος βελανιδιάς.
Γρούδα = βώλος.
Ζακόνι = συνήθεια.
Ζαλιάρα = αυτή που προκαλεί θλίψη.
Ζάρκος = γυμνός.
Ζελενιά = είδος θάμνου.
Ζιάμπα = μεγάλος σιχαμερός βάτραχος.
Κασάρι = κλαδευτήρι.
Κόρα = φλούδα κρούστα.
Κούσιαλο = πολύ γέρος.
Λεσιά = πρόχειρη πόρτα σε περίφραξη.
Μαλέτσκος = μικρός.
Μαντραβίτσα = μυρμηγκιά.
Ματσί = γατί.
Μόλτσα = σκώρος.
Μούργκας = μαύρος.
Μουχρίτσα = ζιζάνιο.
Μπέλος = άσπρος.
Μπέμπελη = ιλαρά.
Μπίπτσα = υπόγειο, κελάρι, κρυψώνας.
Μπιστούρα = σπηλιά.
Μπούχαβος = χλωμός,
Νταγκλαράς = ψηλός.
Παγάνα = ενέδρα κυνηγετική.
Παπάρα = υγρό φαγητό στο οποίο ρίχνουμε ψωμί.
Πρατσάλος = όταν ερωτεύονται τα γίδια.
Ρέντζελο = κουρέλι.
Ρουγκαϊζομαι = ρεύομαι.
Σερσένι = είδος μεγάλης σφήκας.
Σίβος = γκρίζος.
Σίτα = κόσκινο.
Σκεντάω = ενοχλώ.
Σκλέντζας=πολύ λεπτός άνθρωπος.
Σοκόλι=πρόστυχος.
Στάλος = θέση ανάπαυσης των ζώων.
Στάνη = ποιμνιοστάσιο.
Στρέκλα = αλογόμυγα.
Τάτας = πατέρας.
Τορός = ίχνος.
Τσαντίλα = πλεχτή σακούλα όπου στραγγίζουν το τυρί.
Τσόπνα = παγίδα για πουλιά.
Τεντελίνα = είδος αρωματικού φυτού.
Χλεπούνια = τα σπόρια του αγγουριού.