Μια αναφορά του Ιρλανδού ζωγράφου Edward Dodwell για την πειρατεία μεταξύ Ιόνιων Νήσων και Ακαρνανίας στα 1801.
“Νωρίς το πρωί στις 18 του μηνός (Μάϊος μήνας) αφήσαμε την Αγία Μαύρα μια και επιθυμούσαμε να φτάσουμε στην Ιθάκη πριν μας πιάσει η νύχτα. Μια απόσταση 30 μιλίων. Το πλοίο μας ήταν μικρό και είχε τέσσερις ναύτες. Μας συνόδευε ένα άλλο πλοίο με οκτώ οπλισμένους άνδρες, το οποίο μας το έστειλε η Γερουσία της πόλης προκειμένου να μας προστατέψει από τους πειρατές που συναντά κανείς συχνά στον πορθμό της Αγίας Μαύρας περισσότερο απ΄ ότι σε άλλα μέρη της Ελλάδας, μια και τους βοηθά η μορφολογία του εδάφους.
Κρύβονται πίσω από βράχους και νησίδες, καθώς ο πορθμός είναι γεμάτος από νησίδες και βράχους που μόλις βρεθούν σε κίνδυνο αποτραβιούνται ή στη Λευκάδα ή στην Ακαρνανία. Σε κάποια σημεία ο πορθμός είναι τόσο στενός έτσι που όταν οι πειρατές βλέπουν πώς ξεπροβάλει μια μεγάλη δύναμη αποφεύγουν ανοιχτό πόλεμο, αλλά αποτραβιούνται στις ακτές και με τουφέκια αρχίζουν να πυροβολούν από ασφαλή σημεία και αφού σκοτώσουν μερικούς τους τραβούν στην ακτή όπου και τους λυμαίνονται.
Με τον ακόλουθο τρόπο ζητούν λύτρα από τους αιχμαλώτους: Ένας από τους ληστές φέρνει σε έναν φίλο του αιχμαλώτου μια επιστολή όπου αναγράφεται το ποσό που απαιτείται για την ελευθερία του αιχμαλώτου. Αν το ποσό αυτό μπορεί να κατατεθεί κάποιο άτομο συνοδεύει τον ληστή σε ένα σημείο που έχουν συμφωνήσει, παραδίνονται τα χρήματα και αμέσως μετά αφήνουν τον αιχμάλωτο ελεύθερο. Κρατάνε πάντα τις συμφωνίες τους όταν έχουν δοθεί τα λύτρα και το άτομο το οποίο κάνει την χρηματική παραλαβή δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο να χαλάσει μια τέτοια εμπορική σχέση. Οϊμέ, όμως στον αιχμάλωτο που δεν είναι σε θέση να βρεί τα απαιτούμενα λύτρα! Το λιγότερο που μπορεί να χάσει είναι τη μύτη ή τα αυτιά του.
Πριν μερικά χρόνια ένας Γάλλος έμπορος που ζούσε στην Πάτρα, τον άρπαξαν πειρατές και ζήτησαν απο τους φίλους του ένα τεράστιο ποσό για λύτρα, το οποίο οι φίλοι του δεν μπορούσαν να το συγκεντρώσουν. Μετά από αυτό έκοψαν τη μύτη του άτυχου άνδρα και την έστειλαν στους φίλους του. Κατόπιν τούτου τους έστειλαν το ένα αυτί και σε σύντομο χρονικό διάστημα το επόμενο. Μετά άρχισαν να του βγάζουν τα δόντια και θα τον εκτελούσαν αν ο κακόμοιρος δεν κατάφερνε να δραπετεύσει. Σύντομα οι κακούργοι συνελήφθησαν και τους παλούκωσαν. Προβαίνουν σε τέτοιες βαρβαρότητες προκειμένου να τρομάζουν περισσότερο τους φίλους των θυμάτων και να αποκομίσουν μεγαλύτερα λύτρα”.