«Τα αστικά κόμματα ακολουθούν τη συνταγή “με ένα Άρλεκιν ξεχνιέσαι”, για να μπορούν να τυλίγουν τον λαό με ιλουστρασιόν χαρτί, στην κόλαση του καπιταλισμού, που με τόσο φροντίδα την κρατάνε αναμμένη όλες χωρίς εξαίρεση οι κυβερνήσεις που είχαμε», επισημαίνει στη συνέντευξη του προς τον “Τ” ο Γιώργος Αλιφτήρας, υποψήφιος βουλευτής Άρτας του ΚΚΕ.

Αναφερόμενος στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, υπογραμμίζει ότι είναι απόρροια της αγωνιστικής συνένωσης δυνάμεων που δοκιμάστηκαν στις καθημερινές μάχες για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ο Γιώργος Αλιφτήρας διετέλεσε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Άρτας, το οποίο έδωσε πράγματι και εξακολουθεί να δίνει με συνέπεια σκληρούς αγώνες ευρισκόμενο πάντα δίπλα στις λαϊκές ανάγκες. Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως ακολούθως.

Συνέντευξη στη Βίκυ Καινούργιου

Ερ: Άρωμα εκλογών;
Απ: Νομίζω στην τελική ευθεία πια και βρισκόμαστε μπροστά στον παραμορφωτικό καθρέφτη των εκλογών.

Ερ: Παραμορφωτικός, γιατί;
Απ: Ξέρεις, κοιτάζεσαι στον καθρέφτη με ένα φτηνό φούτερ και νομίζεις ότι φοράς «Αρμάνι».

Ερ: Τόσο στρεβλές οι εκλογές πια;
Απ: Παραπάνω και από τόσο. Προσπαθούν να βάλουν το λαό και τη νεολαία να ψηφίσει με κριτήριο τη ζωή κάποιων άλλων, κάποιων μέσων όρων, κάποιων «ελευθεριών» που τους προσφέρει ο καπιταλισμός, που θα επιτρέψουν σε όλους να αποκτήσουν βίλα, πισίνα και ένα δεύτερο σπορ αυτοκίνητο.
Για να το πετύχουν αυτό θέλουν απέναντί τους ένα λαό αποστερημένο από κάθε πλευρά της ζωής. Ένα λαό μηδενισμένο, να αισθάνεται την αδυναμία του μέσα στην αποξένωσή του. Ακολουθούν τη συνταγή «με ένα Άρλεκιν ξεχνιέσαι», για να μπορούν να τυλίγουν τον λαό με ιλουστρασιόν χαρτί, στην κόλαση του καπιταλισμού, που με τόσο φροντίδα την κρατάνε αναμμένη όλες χωρίς εξαίρεση οι κυβερνήσεις που είχαμε. Είτε αυτές λέγονταν «προοδευτικές», είτε «συντηρητικές». Και ενώ ο κόσμος καίγεται αυτοί μοιράζουν τσατσάρες, μην φανεί αχτένιστη η σαπίλα της εκμετάλλευσης, που όλοι υπηρετούν επάξια.

Ερ: Όλες οι κυβερνήσεις φταίνε;
Απ: Αν με ρωτάς ποιος ανακατεύει καλύτερα την κουτάλα στο καζάνι, μάλλον κανείς λαϊκός άνθρωπος δεν ασχολείται. Όλοι ασχολούνται με το πόσο τσουρουφλίζονται. Βεβαίως για να μην τις αδικούμε τις κυβερνήσεις, έχουν και μερικούς θαυμαστές. Βιομήχανους (μιλάω και για τους Αρτινούς), εφοπλιστές τραπεζίτες, «τελώνες και φαρισαίους», που καλοπερνάνε στον παράδεισο μετρώντας συνεχώς τον κορβανά τους που αυξάνεται, παίρνουν το μπάνιο τους στις απλόχερες δωρεάν επιδοτήσεις (βγαλμένες από την φοροληστεία του λαού μας), που τους μπουκώνουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και προηγουμένως του ΠΑΣΟΚ.
Απολαμβάνουν τη θέα στην αρένα, που χαριτολογώντας τις ονομάζουν εργασιακές σχέσεις και ετοιμάζουν το θρόνο για την χειρότερη κυβέρνηση που θα ακολουθήσει (όποια και από όποιους γίνει αυτή), ώστε να εξακολουθήσουν να απολαμβάνουν την καλοπέρασή τους. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Τρείς βουλευτές είχε η Άρτα (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), που πολύ εύκολα φωτογραφίζονται με τους «επενδυτές» του «παραδείσου», τσακώνονται κιόλας για το ποιανού η κυβέρνηση έφερε καλύτερη ανάπτυξη στα κέρδη τους και όσο πιο ψηλά οι δείκτες της ανάπτυξής τους, τόσο βλέπουν σαν μυρμήγκια τους εργαζόμενους.
Αλήθεια, όταν όλο το εργατικό κίνημα της περιοχής, όλη η Άρτα, μόλις πέρσι το καλοκαίρι, απαιτούσαν την καταδίκη της εργοδοσίας για το θάνατο του Χρήστου Ζορμπά στο εργοστάσιο «Ήπειρος», αυτοί που ήταν; Ούτε για τα μάτια του κόσμου δεν ψέλλισαν έστω μια κουβέντα. Πόσο μάλλον να απαιτήσουν την καταδίκη της εργοδοσίας, που επιτεύχθηκε κάτω από λαϊκή απαίτηση. Ο σ. Παπαναστάσης, αν και βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ, ήταν ο μοναδικός που ήταν παρών στη δίκη που εξελίσσονταν και απαίτησε την καταδίκη της εργοδοσίας.

Ερ: Το επιτρέπει η οικονομική κατάσταση της χώρας να αλλάξουμε τα οικονομικά δεδομένα για τους εργαζόμενους;
Απ: Δεν νομίζω να περνάμε όλοι το ίδιο σ’ αυτή τη χώρα. Στο ίντερνετ είναι αναρτημένοι ισολογισμοί των ανωνύμων εταιρειών. Συζητήσαμε και στο προηγούμενο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου για την κατάσταση και διαπιστώσαμε ότι η δική μας δεν είναι καλή. Για παράδειγμα, μια επιχείρηση στην Άρτα, δήλωνε τη μια χρονιά τέσσερα εκατομμύρια κέρδη και την άλλη, οχτώ εκατομμύρια.
Αν δηλαδή έπαιρναν οι εργαζόμενοι (καμιά εκατοστή) από ένα χιλιάρικο και μειώνονταν τα κέρδη της εταιρείας από 8.000.000 ευρώ σε 7.900.000 ευρώ τί θα γίνονταν; Αφού και με τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού το 95% των φορολογικών εσόδων βγήκαν από την τσέπη του εργαζόμενου λαού και μόνο 5% ήταν από τους μεγάλους καπιταλιστές. Να μην πούμε, βέβαια, για τους εφοπλιστές που έχουν 50 φοροαπαλλαγές, και ας μην πιάσουμε τα κέρδη στο χρηματιστήριο.

Ερ: Αν το αποτέλεσμα δεν δώσει κυβέρνηση, δεν βλέπεται ένα κίνδυνο αστάθειας;
Απ. Ζούμε σε ένα κόσμο κατ’ εικόνα και ομοίωση των καπιταλιστών, που μετατρέπουν την προσωπική αξιοπρέπεια σε ανταλλακτική αξία με την ανοιχτή και ξεδιάντροπη, άμεση σκληρή εκμετάλλευση, όπως έλεγε ο Μάρξ. Και για να το πούμε όπως το χαρακτήρισε ο μεγάλος λογοτέχνης μας, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «…Ἡ πλουτοκρατία ἦτο, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ὁ μόνιμος ἄρχων τοῦ κόσμου, ὁ διαρκὴς ἀντίχριστος. Αὕτη γεννᾷ τὴν ἀδικίαν, αὕτη τρέφει τὴν κακουργίαν, αὕτη φθείρει σώματα καὶ ψυχάς…».
Το αν αυτή η τάξη θέλει να αισθάνεται σταθερή είναι δικό της πρόβλημα. Το δικό μας είναι να είναι πιο ευάλωτοι αυτοί, άρα και πιο ασταθείς και πιο σταθεροί εμείς, ικανοί να κερδίζουμε μάχες, μέχρι την πλήρη ανατροπή τους. Την σταθερότητα της ακρίβειας, της ανεργίας, της γαλέρας, του κομμένου ρεύματος και τελευταία και του νερού, των πλειστηριασμών, δεν την θέλουμε. Αυτή η τάξη που ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, την χαρακτηρίζουν σαν κλάδο επενδυτών, σαν κλάδο ευεργετών, στην καλύτερη περίπτωση, άντε και να ζητήσουν να έχουν πιο υγιή ανταγωνισμό ή χωρίς κερδοσκοπία (μόνο με κέρδος δηλαδή), όπως μας λέει η δεύτερη φορά «αριστερά» του κ. Βαρουφάκη, δεν έχει θέση στην κοινωνία μας και πρέπει να ανατραπεί.
Πόση σταθερότητα θέλουν πιά; Τέσσερα χρόνια τώρα ο κ. Τσίπρας, η Κοινοβουλευτική Ομά- δα του ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισε το 50% των νομοσχεδίων που έφερε η κυβέρνηση της ΝΔ στη Βουλή, το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το 70%. Δεν τους φτάνει;

Ερ.: Φαίνεται μια ενίσχυση του ΚΚΕ και στις δημοσκοπήσεις. Πιστεύετε ότι θα επιλέξουν το ΚΚΕ και άνθρωποι που μέχρι τώρα δεν το είχαν ψηφίσει;
Απ: Η σχέση μας με το λαό της Άρτας δεν είναι χτισμένη με καρτούλες. Οικοδομήθηκε μέσα από τους αγώνες, από τα σωματεία, από την συλλογική δράση, από το αντιπάλεμα όλων των αντεργατικών και αντιλαϊκών νόμων, από την παρουσία μας σε οποιοδήποτε πρόβλημα είχε ανακύψει (και πιστέψτε με δεν σας περνάει καν από το μυαλό, η πληθώρα των προβλημάτων επιβίωσης).
Άλλωστε το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ είναι απόρροια αυτής της αγωνιστικής συνένωσης δυνάμεων που δοκιμάστηκαν στις μάχες αυτές. Θυμάμαι τη συνάντησή μου με την συνυποψήφιά μου, την Σοφία Τσώλα, στην απαγορευμένη συγκέντρωση του Πολυτεχνείου, τις κοινές μάχες που δώσαμε με τον Μπάμπη Πεσλή στο εργατικό και αγροτικό κίνημα, την για πολλά χρόνια συναδέλφισσα στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Άρτας, την Λαμπρίνα Σκορίλα, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πολιτιστική παρέμβαση στην πόλη μας μέσω των δεκάδων εκδηλώσεων του Εργατικού Κέντρου. Νομίζω ότι υπάρχουν πια αρκετοί άνθρωποι που είτε είχαν άλλους προβληματισμούς, αντιρρήσεις, ίσως δεν είχαν πειστεί για κάποια ζητήματα.
Σήμερα, και με την ίδια τους την πείρα όλα αυτά τα χρόνια, με την σταθερότητα και τη συνέπεια που δείχνουμε, δεν έχουμε κερδίσει μόνο την εκτίμησή τους, που εκφράζεται με την ομόφωνη πια στήριξη των δυνάμεων του ΠΑ-ΜΕ, αλλά και την πεποίθηση όλων μας για το επόμενο βήμα, της αλλαγής των αρνητικών συσχετισμών και σε πολιτικό επίπεδο, με την υπερψήφιση του ΚΚΕ. Άλλωστε, μετά τις εκλογές, τα φώτα θα σβήσουν η όποια κυβέρνηση θα εξαπολύσει νέα σφοδρή επίθεση στη ζωή μας, αλλά θα είμαστε σίγουρα πιο δυνατοί για να ανοίξουμε τον ελπιδοφόρο δρόμο για τη ζωή και τις ανάγκες μας.